Hoofdstuk 14

2.4K 47 6
                                    

Pov. Lizzy

Ik loop voor me eigen gevoel nu al uren rond in dit bos en er lijkt maar geen einde aan te komen. Het begint langzaam aan al donker te worden. Heb het koud en mijn voeten beginnen al zeer te doen van het vele lopen en heb een honger en dorst en ben dood moe. Ik moet snel een schuilplaats zien te vinden om te overnachten. Ik strompel met moeë benen vooruit, maar zie net het steentje die er lag niet liggen en struikel erover en kom vervolgens met een klap op de grond terecht. In het gras. Tussen de bladeren. Ik kreun en blijf zo even liggen met mijn hoofd tussen mijn handen en hijg het uit. Ik kan niet meer.. Mijn benen kunnen niet meer. Ik ben op. Ik sluit mijn ogen even en een eenzame traan rolt over mijn wang en er volgen er meer. Ik begin zacht te snikken. Er spoken allemaal vragen door mijn hoofd.

Kom ik hier ooit nog weg of uit? En zal Jay mij al achterna zijn gegaan en mij al zijn gaan zoeken? Hij moet het onderhande vast al wel gemerkt hebben dat ik weg ben. Hij mag mij echt niet vinden. Dat word dan sowieso mijn dood.

Dan hoor ik ineens geritsel en schiet omhoog. Het komt uit de bosjes vandaan en het komt steeds dichterbij.. Ik blijf naar de bosjes staren, met mijn hart snel kloppend in mijn keel. Wat is dat!? Hopelijk geen eng wild dier ofzo toch?? Of nog erger.. Jay?.. Hij heeft mij mag ik hopen toch niet gevonden hè?!... Er gaat nu van alles door me heen en met namen vooral angst.

Dan steekt ineens de kop van een groot wit edelhert, met een mega groot gewei boven de bosjes uit. Het beest blijft me aanstaren en ik hem. In zijn fel blauwe ogen. Hij is prachtig... Het lijkt wel een sprookje. Hij stapt langzaam achter de bosjes vandaan en komt langzaam op mij af gelopen. Hij lijkt wel licht te geven. Ik lijk wel betoverd en helemaal in trans. Hij stopt precies voor mij en buigt voorover en geeft me een likje op mijn wang. Ik moet er van glimlachen. Dan draait hij ze eigen ineens om, met zijn rug naar mij toe en draait zijn kop weer om. Het lijkt wel of die mij iets probeert duidelijk te maken. Hij zet een paar stappen vooruit en kijkt daarna weer om naar mij. Hij wilt dat ik hem volg!

Ik krabbel voorzichtig overeind en sta langzaam op en begin met mijn laatste krachten achter hem aan te lopen. De stappen worden steeds sneller en ik doe echt mijn uiterste best om hem bij te kunnen houden. Wat tot mijn verbazing tot nu toe nog aardig lukt ook.

Dan hoor ik ineens water stromen. Een beekje! En ik zie overal brammen struiken. Mijn geluk kan niet meer op. Ik kijk nog 1 keer met een dankbare blik naar het edelhert en fluister zacht: Bedankt. Bedankt voor alles. Lief, mooi dier. Waarna hij mij ook nog een laatste blik geeft en daarna weer diep in het bos verdwijnt. Ik ren naar het beekje en maak van mijn handen een kommetje en begin gulzig van het water te drinken. Dat had ik echt nodig. Ik sta op en loop naar de brammen struiken en pluk er 1 en proef. Mmm lekker. Ik pluk er nog een paar en nog meer en nog meer en eet ze allemaal op. Tot ik genoeg heb.

Ik plof neer. En wrijf over mijn buikje. Ik heb er gewoon een buikpijn van gekregen. Zoveel heb ik er op. Dan valt er ineens wat op mijn hoofd en valt daarna naast mij op de grond. Auw! Ik kijk naar de grond. En zie daar dan een eikel liggen. Waar komt die dan ineens vandaan? Ik kijk omhoog en zie daar dan een lief, klein en schattig eekhoorntje in de boom zitten. Ah lief. Maar dan valt me ook wat anders op. Een boomhut!

En dan valt me ook de lader op die er hangt

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

En dan valt me ook de lader op die er hangt. Ik sta gauw op en loop naar de hangende lader en begin voorzichtig omhoog te klimmen. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees. Want deze boom is best groot en hoog. Eenmaal boven aangekomen trek ik de hangende lader omhoog, voor het geval dat en loop daarna de hut in. Je kan zien dat er al een lange tijd niemand meer is geweest. Ik pak een paar dekens die er nog liggen en maak er een soort van bedje van en ga er op zitten. Het is niet veel maar toch wat. Ik moet gapen. Het is een lange dag geweest.. Ik kan maar beter voor nu gaan slapen en goed uit rusten voor morgen. Ik kruip snel onder de dekens en rol mezelf op en staar nog even omhoog uit het raampje naar de maan en de sterren. Ik sluit mijn ogen en het laatste wat ik dan nog hoor is een uil, en val daarna dan al snel in een diepe slaap.

...

Hii peepz,

Hst. 14 hier!!

Finally 😅

Hoop dat jullie het wat vinden.

And btw, I almost forgot.. Thank you sooo f*cking much guys for the 3,66 K reads!!! 😱😱😱 I can't thank you guys enough ❤️.

VOTE

COMMENT

FOLLOW!!!!!

Love you all 💕💕💕💕💕

Byeee💋🌹🧸

Ontvoerd door de duivel ( Herschrijven )Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu