Ontvoerd door de duivel ( Herschrijven )

Hoofdstuk 23

Pov. Lizzy

Ik kijk Jay met een geschrokte blik aan. Hij spant zijn kaken aan en kijkt me ongeduldig aan. Ik krijg ineens een benauwd gevoel en begin te hyperventileren en begin weer de welbekende zwarte vlekjes voor me ogen te zien. Dit word me allemaal teveel.. "Lizzy?.." Hoor ik Jay's bezorgde stem zeggen. Ik zak langzaam weg en voel 2 sterke armen om me heen me stevig vasthouden.
Ik hoor mensen om me heen schrikken en zie nog wazig Jay's bezorgte gezicht en zak daarna verder weg in het zwarte gat, tot ik daarna verder niks meer hoor of zie wat er op dat moment nog verder om me heen gebeurde...

~

Pov. Lizzy

Ik word langzaam wakker, en open mijn ogen langzaam half open. Ik kijk om me heen en zie en voel dat ik op het bed van Jay en mij lig. Dan zie ik ineens een wazig figuur op het voeteneind van het bed zitten. Ik knipper een paar keer met mijn ogen waardoor mijn beeld wat helderder word en kijk nog is goed en zie dan dat het Jay is. Hij heeft zijn gezicht in zijn handen liggen en zit voorover gebogen. Hij heeft me ook omgekleed merk ik ineens op..

Ik kom langzaam overeind en ga rechtop zitten op bed. Jay zou wel de bewegingen hebben gevoeld want hij kijkt met een flits op. Er valt een ongemakkelijke stilte en we staren elkaar voor een tijdje zonder maar iets te zeggen aan. Ik bekijk zijn gezicht nog is even goed. Hij ziet er moe uit en heeft hele randen onder zijn ogen zitten. Ik zou bijna medelijden met hem krijgen..

Ik bijt op mijn lip en schrap mijn keel om de stilte te verbreken. "Hey.." Komt er dan zacht uit mijn mond. Hij blijft me diep zonder iets terug te zeggen aanstaren. Ik wrijft ongemakkelijk over mijn arm heen en kijk naar beneden. "Ik kan het niet Jay.. Het spijt me..." Zeg ik dan zacht. Ik til mijn hoofd weer langzaam op en kijk hem aan en bijt op de binnenkant van mijn wang. Hij kijk me lijkt wel met een gekwetste blik aan. Hij went zijn blik af en laat een diepe zucht. Ik zie hem zijn kaken aanspannen.

Dan staat hij ineens met een ruk op en loopt de kamer uit en gooit de deur met een harde knal dicht. Ik kijk een beetje geschokken naar de deur en bijt op mijn lip. Er glijd een eenzame traan over mijn wang.

Hoelang? Hoelang nog?? Hoelang blijf dit nog zo doorgaan?.. Wanneer komt er nou eindelijk hulp onderweg...!? Wanneer komt hier godverdomme nou eindelijk een einde aan?!! Ik kan dit niet meer. Ik wil dit niet meer. Houd dit allemaal echt niet langer meer vol..

Ik laat me op het bed vallen en barst in tranen uit.

...

Olaa,

A short chapter here.

VOTE ⭐

COMMENT 💬

FOLLOW 🥰

Ciao ♡