...
Η Ίριδα ξύπνησε αργά το πρωί στο κρεβάτι της, τεντώθηκε, ντύθηκε και έτρεξε στο σαλόνι, ο Άλεξ δεν ήταν εκεί... απογοητευτικέ, άρχισε να σκέφτεται ότι μπορεί και να τον προσέβαλε η συμπεριφορά της , μήπως τον έκανε να νοιώσει άβολα.. μήπως...και ενώ σκεφτόταν όλα αυτά άνοιξε το ψυγείο να πάρει λίγο χυμό. Στα πόδια της έπεσε ένα μικρό κίτρινο χαρτάκι, το σήκωσε με το δεξί της χέρι ενώ στο αριστερό κρατούσε το μπουκάλι με τον χυμό.
"Καλημέρα μικρή...ξέρω πόσο κοιλιόδουλη είσαι οπότε αυτή τη στιγμή διαβάζεις το χαρτάκι...έπρεπε να ανέβω στη σχολή από νωρίς για να παραδώσω μια εργασία...συγνώμη που έφυγα έτσι..θα σου τηλεφωνήσω μόλις ξεμπλέξω! =) <3"
Ένα λαμπερό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό της, όταν το κατάλαβε έκλεισε γρήγορα το ψυγείο έβαλε το χαρτάκι στην τσέπη του παντελονιού της, πήρε την τσάντα της και έφυγε. Θα πήγαινε πρώτα στην σχολή για λίγες ώρες και έπειτα θα πήγαινε να πάρει από το αεροδρόμιο την μεγάλη αδελφή της, την Αλκυόνη που θα ερχόταν σήμερα από την Αυστρία.
Είχε πάει αργά το απόγευμα όταν οι δύο αδελφές συναντήθηκαν στους διαδρόμους του αεροδρομίου. Η ίρις τσίριξε από την χαρά της και έπεσε στην αγκαλιά της αδελφής της.
"Αδελφούλα μουυ καλως ήλθες"
"Καλώς σε βρήκα τρελοκόριτσο"
Αγκαλιάστηκαν ξανά και προχώρησαν προς το αυτοκίνητο, τοποθέτησαν τις αποσκευές στο πορτ-μπαγκαζ και μπήκαν στο αμάξι κατευθυνόμενες προς το σπίτι.
"Ο Μάριος;"
"Έκατσε πίσω με το παιδί...είναι μικρούλι ακόμα δεν μπορούσα να την πάρω μαζί μου...ούτε και να την αφήσω μόνη. Ήθελα όμως τόσο πολύ να σε δω, εσένα τους γονείς μας, τον τόπο μου, να μυρίσω λίγο Ελλάδα. "
Η Ίρις της χαμογέλασε και συνέχισε να οδηγεί, η Αλκυόνη συνέχισε να μιλάει σε όλη την διαδρομή. Έφτασαν σπίτι και η ίρις την βοήθησε να τακτοποιήσει τα πράγματά της, η Αλκυόνη έκανε ένα ζεστό μπάνιο ενόσω η Ίρις παράγγελνε φαγητό. Κάθισαν να φάνε και να συζητήσουν.
"Πόσο καιρό θα μείνεις;"
"Βιάζεσαι να με διώξεις;" αποκρίθηκε κοροϊδευτικά η Αλκυόνη τρώγοντας λίγο από το σουβλάκι της με λαιμαργία.
"Όχι βέβαια..."
"Αστειεύομαι...λέω να κάτσω καμία εβδομάδα...δεν μπορώ παραπάνω ειλικρινά...ο Μάριος θα φρικάρει μόνος του. Θα κάτσω δύο μέρες Αθήνα, θα ανεβώ λίγο Καστοριά να δω τους δικούς μας και μετά πάλι εδώ για να φύγω"
"Μας λυπείς..να το ξέρεις"
"και εμένα μου λείπετε...πολύ"
Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα όταν ξαφνικά χτύπησε το κινητό της ίριδας.
