Ο Σταύρος και ο Γιάννης είχαν καθίσει στο γρασίδι έχοντας την σκάλα ανάμεσά τους, ο Γιάννης κοιτούσε το ρολόι του πολύ επίμονα.
Σταύρος" προσπαθείς να το υπνωτίσεις;"
Γιάννης" απλά κοιτάω την ώρα"
Σταύρος" εδώ και δέκα λεπτά.."
Γιάννης" γιατί αργούνε ρε 'συ;"
Σταύρος" Μάλλον δεν θα έχουν βρει τίποτα ακόμα..."
Γιάννης" λες να έμπλεξαν...και αν τους τσάκωσαν; Η ακόμα χειρότερα αν έπαθαν κάτι;"
Σταύρος" σκάσε ρε ηλίθιε...με αγχώνεις και εμένα..μια χαρά είναι και οι δύο...όπου να 'ναι θα βγουν...ελπίζω"
...
Ο Αλεξ και ο Διονύσης προχωρούσαν κρατώντας γερά τους φακούς τους...'ήταν ένας διάδρομος γεμάτος πίνακες και βιβλία...έφτασαν σε έναν εξαγωνικό χώρο που φιλοξενούσε βιβλιοθήκες, ένα μεγάλο ξύλινο γραφείο και ένα μπαούλο.
Αλεξ" Παίρνω το γραφείο πάρε το μπαούλο"
Διονύσης" όλα τα εύκολα σε εμένα..το μπαούλο είναι κλειδωμένο ρε άχρηστε..."
Ο Αλεξ έκατσε στην καρέκλα και ο Διονύσης γονάτισε μπροστά από το μπαούλο. Ο Αλεξ άνοιξε ένα- ένα τα συρτάρια..στο τελευταίο βρήκε ένα χαρτί, το πήρε στα χέρια του, το φώτισε με τον φακό, κατέβασε το Full-Faceτου και άρχισε να διαβάζει.
Διονύσης" Αλεξ..μεγάλε μου άρχοντα και καραμπουζουκλή μου...το μπαούλο δεν ήταν τόσο κλειδωμένο όσο νόμιζα..."
Αλεξ" χμμμμ..."
Διονύσης" Αλεξ..παλικάρι μου...κοίτα με λίγο."
Αλεξ"χμμμ..."
Διονύσης" Αλεξ το στανιό μου κοίτα με γαμώ.."
Ο Αλεξ γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος του Διονύση και γούρλωσε τα μάτια του.
Αλεξ" τι είν τούτο;"
Διονύσης" εσύ τι νομίζεις...;
Ο Διονύσης πήρε ένα σακουλάκι στα χέρια του και βολεύτηκε καλύτερα στο πάτωμα.
Αλεξ" αυτά είναι.."
Διονύσης" ναρκωτικά είναι..φοβάσαι να το πεις;"
Αλεξ" απλά...ήταν από τα μόνα που δεν περίμενα..."
Διονύσης" δεν της το 'χα πάντως..."
