Ο πυροβολισμός ακούστηκε πολύ δυνατά και στόχευε τον Αλεξ.
"Αλεξ όχι πάλι γαμώ..."
Έτρεψε και μπήκε μπροστά στον Αλεξ σαν ασπίδα..η σφαίρα τον πέτυχε στον μηρό και χάνοντας την ισορροπία του έπεσε αλλά τα χέρια του Αλεξ τυλίχτηκαν γύρω του και τον έπιασε..έπεσαν στο πεζοδρόμιο μαζί. Το όπλο έπεσε από τα χέρια της γυναίκας λες και μόλις συνειδητοποίησε τι είχε κάνει.
Αλεξ " τί έκανες ρε συ;; Αυτή πήγαινε για εμένα!"
Ο Αλεξ τον κρατούσε στην αγκαλιά του η αγωνία στην φωνή του ήταν φανερή και τα μάτια του βουρκωμένα. Ο Γιάννης έτρεξε και γονάτισε δίπλα τους.
Γιάννης" ένα ασθενοφόρο...ΤΩΡΑ!!!"
Ο Αλεξ τον κρατούσε σφικτά...ο Διονύης...ο αδελφός του..έφαγε σφαίρα για χάρη του..αν πάθαινε κάτι δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει τον εαυτό του. Ο Διονύσης σφάδαζε από τον πόνο και προσπαθούσε να εισπνεύσει όσο περισσότερο οξυγόνο μπορούσε..τα χέρια του ήταν γύρω από την πληγή και την πίεζε..είχε όμως χάσει είδη πολύ αίμα..και το ασθενοφόρο που είχε καλέσει ο Σταύρος δεν είχα φανεί ακόμα. Τα περιπολικά είχαν φύγει χωρίς να δώσουν σημασία στον τραυματισμό...ο Σταύρος γονάτισε μπροστά στον Διονύση και έσκισε ένα κομμάτι από το μαύρο πουκάμισο του Διονύση και το έσφιξε γύρω από την πληγή, τουλάχιστον να σταματήσει για λίγο η αιμορραγία. Ο Διονύσης είχε ιδρώσει και το πρόσωπό του είχε ασπρίσει εντελώς..είχε αρχίσει να λυποθημάει ...μάλλον η σφαίρα είχε πετύχει κεντρική αρτηρία..! Ήταν μισοξαπλωμένος ανάμεσα στα πόδια του Αλεξ με το υγειές του πόδι λιγισμένο και τα χέρια του εντελώς ελεύθερα σε κάθε πλάι του. Ο Αλεξ τον έσφιξε ξανά επάνω του το ένα χέρι του ξεκινούσε από τον λαιμό του και κατέληγε στον θώρακά του και το άλλο ήταν στα μαλλιά του, το κεφάλι του ήταν κάτω από το πιγούνι του Αλεξ.
"Διον.. μην κοιμάσαι ρε..μην τα παρατάς! Δεν θα μας φύγεις από μια σφαίρα στο πόδι ρε μεγάλε δεν το επιτρέπω"
Ο Διονύσης πήγε να κλείσει τα μάτια του αλλά ο Αλεξ τον ταρακούνησε και τα ξανά άνοιξε. Οι άλλοι δύο καθόντουσαν από πάνω του αμίλητοι,..με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους.
Αλεξ" μην κοιμάσαι ...κρατήσου άρχοντα..κρατήσου..."
Γιάννης" γιατί δεν τον πάμε στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητο; Ποιο γρήγορα θα κάνουμε"
Σταύρος" ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΑΝ ΘΥΜΑΣΑΙ!!!"
Γιάννης" αγόρι μου δεν θα αντέξει μέχρι το νοσοκομείο δεν το καταλαβαίνεις;"
Είχαν υψώσει και οι δύο τον τόνο της φωνής τους.
Σταύρος" λες να μην το ξέρω; Δεν είσαι ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΕΔΩ 'ΝΤΑΞΕΙ;"
Αλεξ" Σκάστε και οι δύο πια γαμώτο σας...αν είναι να τσακωθείτε να πάτε κάπου αλλού..όχι επάνω από το κεφάλι του. καταλάβατε ;;;"
ο Σταύρος έκατσε δίπλα στον Διονύση και του έπιασε τον δεξί ώμο.
Σταύρος" κοίτα να αντέξεις εντάξει; Δεν θέλω να το ξανά περάσω αυτό"
Διονύσης" φοβάμαι ρε μάγκες μου...δεν θέλω να φύγω..."
Τους είπε χαμηλόφωνα ενώ άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια του.
Σταύρος" όχι φίλε μου...δεν θα φύγεις..δεν έχει δικαίωμα να πας πουθενά τ'ακούς; με ακούς;"
Αλεξ" Άστα αυτά τώρα..ζήλεψες που "πέθανα" και ήθελες να δεις πως είναι..."
Ο Αλεξ σκούπισε τα μάτια του με το μανίκι του και ο Διονύσης γέλασε σιγανά.
Διονύσης" τι άντρας είσαι εσύ μωρέ...κλείσε την βρύση δεν πέθανα ακόμα!"
Αλεξ" σκάσε ρε βλάκα..."
Πέντε λεπτά αργότερα ακούστηκε η σειρήνα του ασθενοφόρου..μαζί με τον Διονύση πήγε ο Αλεξ ενώ οι άλλοι δύο ακολουθούσαν με το αυτοκίνητο. Έβαλαν τον Διονύση στο χειρουργείο και οι υπόλοιποι περίμεναν απέξω...μετά από λίγη ώρα έφτασε τρέχοντας και η Δάφνη και η Μαρίλια που της είχε ειδοποιήσει ο Γιάννης.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΞΕΡΩ..ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ;
