Part 2,2

1.5K 131 1
                                    

"Τί εννοείς"

"Τα λέτε τα λέτε;" είπε η Αλκυόνη

"Πάω να δω που είναι η Ρέα"

Ο Αλέξ απομακρύνθηκε και ι ίρις ξεφύσησε και στήριξε την πλάτη της πάνω στην μπάρα.

"Τί έπαθε αυτός και έχει μια μούρη μέχρι το πάτωμα;"

"Θα μάθαινα αν δεν μας διέκοπτες"

"Συγγνώμη..αλλά τι να κάνω και εγώ τόση ώρα "

"Ξέρω...συγγνώμη, ευχαριστώ"

"Θέλεις να φύγουμε;"

"Μάλλον πρέπει"

Ο Άλεξ γύρισε κοντά τους αγχωμένος.

"Τί έπαθες εσύ;" αναρωτήθηκε η Αλκυόνη

"Δεν την βρήκα..εξαφανίστηκε..δεν μπορώ να τη βρω πουθενά δεν σηκώνει το τηλέφωνο"

"Πώς γίνεται αυτό;" ρώτησε η Ίρις

"Τί πως γίνεται ρε 'Ιρ τί πως γίνεται;" της φώναξε

"Καλά εγώ τι φταίω τώρα;"

"Αυτό είναι το θέμα μας τώρα; Ποιός φταίει και γιατί; ή που πήγε η άλλη;"

"παιδιά ηρεμίστε λίγο" έκανε παρέμβαση η Αλκυόνη

"Σταμάτα λίγο ρε Αλκυόνη" αντιμίλησε η Ίριδα

"Εγώ φταίω που ανακατεύτηκα" σταύρωσε τα χέρια της

"Πρέπει να την βρω"

άρπαξε το σακάκι του, πλήρωσε και βγήκε από το κλαμπ με την Ίριδα να τρέχει πίσω του, γύρισε απότομα και την κοίταξε.

"Τί θέλεις τώρα μου λες;"

"Αυτό εννοούσες πριν; Εγώ φταίω που έφυγε;"

Εκείνος πήγε να φύγει αλλά τον σταμάτησε.

"Πες μου" του φώναξε

"Δεν  θα το συζητήσουμε τώρα αυτό"

"όχι τώρα θα το συζητήσουμε"

πήγε να φύγει ξανά ο άλλες εκείνη έβαλε το χέρι της στον ώμο του για να τον σταματήσει και εκείνος την άρπαξε από τα μπράτσα και την κόλλησε επάνω του.

"Μην μου το κάνεις αυτό σε παρακαλώ" είπε ψιθυριστά και ακούμπησε το μέτωπό του στο δικό της.

"Σε παρακαλώ..."

"Μα τί σου έκανα...;;" τον ρώτησε παραπονεμένα και χαμηλόφωνα

Ακούμπησε τα χέρια της στο πρόσωπό του και με τους αντίχειρές της χάιδευε το σημείο κάτω από τα χείλη του που είχαν μισανοίξει ελαφρά. Με τα χέρια του κάλυψε τα αυτιά της  και της έδωσε ένα δυνατό φιλί στα μαλλιά, ύστερα απομακρύνθηκε λίγο από κοντά της και την κοίταξε.

"Πρέπει να την ψάξω...στείλε μου μήνυμα όταν φτάσετε σπίτι"

γύρισε την πλάτη του και έφυγε. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε την σκηνή πλησίασε την αδελφή της και της έτριψε φιλικά την πλάτη.

"και μετά μου λες πως δεν νοιάζεται..."

η ίριδα άρχισε να δακρύζει

"'Έλα μικρή μου...πάμε σπίτι"

   

Το Άρωμά σουWhere stories live. Discover now