...
Ο Άλεξ αναγκάστηκε να ψάχνει την Ρέα χωρίς το αυτοκίνητό του αφού εκείνη του είχε πάρει τα κλειδιά. Δεν απάντησε σε κανένα τηλεφώνημά του, τηλεφώνησε στην κολλητή της αλλά δεν έβγαλε άκρη ούτε εκεί. Τέλος πήγε στο σπίτι της. Μια πολυκατοικία 4 ορόφων χτύπησε το κουδούνι αλλά κανείς δεν απάντησε...για καλή του τύχη βγήκε κάποιος από την πολυκατοικία και ο Άλεξ κατάφερε να περάσει μέσα, ανέβηκε τη σκάλα μέχρι τον τέταρτο όροφο όσο πιο γρήγορα μπορούσε και βρέθηκε έξω από το διαμέρισμα της Ρέας. Η εξώπορτα ήταν μισάνοιχτη, την άνοιξε σιγά- σιγά στο εσωτερικό του σπιτιού, όλα τα φώτα ήταν σβησμένα και ακούγονταν κραβιές πόνου, και ανάσες βαριές, προχώρησε πιο βαθιά προς το μέρος από όπου έρχονταν οι φωνές. Αντίκρισε ένα θέαμα που τον σόκαρε...Η Ρέα βαριανάσαινε πάνω από κάποιον, γύρω του ήταν πεταμένα τσιγάρα σακουλάκια σκόνες και ποτά, δεν ήταν κανονικά τσιγάρα. δεν το πίστευε ότι ξανά έμπλεξε. Άνοιξε την πόρτα διάπλατα και ακούμπησε την πλάτη του στην κάσα της πόρτας και τους κοιτούσε, άρχισε να χηροκροτάει. Η Ρέα γύρισε απότομα...
"Άλ!!!!"
ξεφώνησε, ξεκαβάλησε τον άγνωστο και τυλίχτηκε με το σεντόνι, την ίδια τακτηκή ακολούθησε και ο άλλος.
"Άλ..περίμενε να σου εξηγήσω "
Ο Άλεξ γέλασε
"καλή διασκέδαση"
Έφυγε και η Ρέα έτρεξε πίσω του.
"Άλ..σε παρακαλώ περίμενε...Άλ άκουσέ με"
"Μην με λες Αλ γαμώτο..Άλεξ με λένε καταλαβαίνεις;"
"Ναι.."
"Πολύ αμφιβάλω"
"ΆΚΟΥΣΈ ΜΕ...ΚΟΊΤΑ ΤΟΝ ΓΝΏΡΙΣΑ στο κλαμπ..και μου πρότεινε κάτι καινούργιο...και φτιαχτήκαμε και ήρθαμε εδώ.."
"για να φτιαχτείτε περισσότερο"
"με εκνευρίζει που είσαι τόσο ψύχραιμος"
"μου είχες υποσχεθεί ότι θα ξέκοβες...και από ουσίες και από τις συνήθειές σου και από όλα αυτά..δεν το έκανες...αμφιβάλω αν το έκανες έστω για μια στιγμ..αμφιβάλω αν το εννοούσες όταν το υποσχέθηκες."
"μην τα ισοπεδώνεις όλα"
"εγώ..; εσύ τα ισοπέδωσες..." γέλασε περιπαικτικά η Ρέα δεν μίλησε.
"Σου έδωσα πολλές ευκαιρίες Ρέα..πολλές..σε βοήθησα...συμφώνησα να μετακομίσω εδώ για να σου συμπαρασταθώ, για την αποτοξίνωση για όλα..όλα! και εσύ τι έκανες; "
"Συγγνώμη.."
"δεν έχω να σου συγχωρέσω κάτι...από τον εαυτό σου πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη..αυτόν κατέστρεψες..όχι εμένα..."
Την προσπέρασε και πήγε στο δωμάτιο να μαζέψει τα ελάχιστα πράγματα που είχε στο σπίτι της.
"φίλε γουστάρεις λίγο από αυτό;" ο άγνωστος του έδειξε ένα "τσιγάρο"
"δεν είμαι φίλος σου και όχι δεν γουστάρω"
"καλά μην μας δείρεις κιόλας"
"καλά μεγάλε μην μας δείρεις κιόλας"
"δεν θες να φας ξύλο από εμένα.."
"πςς είσαι 'αντρας εσύ"
"Άλ σε παρακαλώ..κάτσε να το συζητήσουμε"
"έχεις καλύτερα πράγματα να κάνεις από το να συζητήσεις μαζί μου...σας χαιρετώ και σας εύχομαι τα καλύτερα"
Τους χαμογέλασε πήρε τον σάκο του και τα κλειδιά του και έφυγε, επέστρεψε στο σπίτι του.
