Μετά από λίγες ώρες, αφού η Ίρις είχε πάει στην σχολή της , είχε επιστρέψει, είχε καθαρίσει το σπίτι και είχε φτιάξει φαγητό, η Αλκυόνη το πήρε απόφαση να γυρίσει...μπήκε στο σπίτι αγκαλιά με σακούλες δώρων και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά...έκλεισε την πόρτα άφησε κάτω τις τσάντες και έτρεξε να αγκαλιάσει την αδελφή της.
"Και τώρα που ήρθα θα μου τα πεις όλα..."
"Καλά κάτσε λίγο να σε δω...ακόμα δεν ήρθες με πήρες από τα μούτρα;"
"Όχι ακόμα δεν ήρθα...χαράματα έφτασα μεσημέρι πήγε"
"Τί αγόρασες;"
"Δώρα...για εσένα τον Μάριο και την μικρή μου..αλλά θα τα δεις μετά! Τώρα πες μου τι έγινε...με κάθε λεπτομέρεια παρακαλώ πολύ"
"καλά..."
"Καλάμια...τι καλά; Αφού φαίνεται στη φάτσα σου...ξενύχτι και καλοπέραση...πολύ καλοπέραση"
Η Ίρις της χάρισε ένα πονηρό χαμόγελο και κάθισαν στον καναπέ...η διήγηση ξεκίνησε από την μέρα της λιποθυμίας...παρέλειψε την ιστορία του Αλεξ...έτσι και αλλιώς ήταν κάτι πολύ προσωπικό...και εκείνος ήθελε να το μοιραστεί μαζί της...μόνο μαζί της! Αχ πόσο όμορφα ένιωθε για αυτό η Ίρις...Τελείωσε την διήγησή της αφήνοντας την Αλκυόνη με το στόμα ανοιχτό! Έπεσε επάνω στην ίρις και την αγκάλιασε βγάζοντας μια τσιρίδα.
"Είδες που σου είπα ότι νοιάζεται για εσένα; Το ήξερα το ήξερα το ήξερα!"
Της είπε χαρούμενα χωρίς να την αφήσει από την αγκαλιά της.
"μπιπ..μπιπ" χτύπησε το κινητό της Ίρις.
"Άγγελέ μου...είμαι σπίτι..θα βγω με τον Διονύση και τον Σταύρο σε κανα μησάωρο..τελικά μπορείς για σήμερα;"
"Άγγελέ μου;" αναφώνησε η Αλκυόνη "τι γλυκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο"
η Αλκυόνη ακούμπησε το κεφάλι της πάνω στο κεφάλι της αδελφής της που είχε ξαπλώσει στον ώμο της. Η Ίρις άρχισε να πληκτρολογεί.
"Καλά να περάσεις...!! Θα πάω το απόγευμα την Άλκυ στο αεροδρόμιο μετά οκευ..!!"
Η απάντηση της ήρθε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.
"Εντάξει μικρή ΜΟΥ..θα σε δω το βράδυ.."
"Θα σε δω το βράδυ...ήρωα μου "
"Γιατί τον λες ήρωα σου;" η φωνή της Αλκυόνης διέκοψε την σκέψη της.
"είναι κάτι προσωπικό του Αλεξ...συγνώμη"
"κανένα πρόβλημα...αυτό με κάνει να νοιώθω καλύτερα..."
