9.

1.4K 218 34
                                    

[Zawgyi]

"သခင္ေလး ဒီပန္းအမည္က ဂႏၶမာပါ .. အေရာင္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိ .. "

"ရွဴးးး "

ေဘးကေနပန္းေတြအေၾကာင္း ရွင္းျပေနတဲ့အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုနႈတ္ခမ္းေပၚလက္ညဳွိးတင္ရင္း အသံတိတ္ေနဖို႔အခ်က္ျပလုိက္သည္။ဆယ္ဟြန္းအာရံုက ခံုတန္းေလးေပၚမွာဝက္ဝံရုပ္ေလးပိုက္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့ကေလးဆီမွာသာ။ဆယ္ဟြန္းထက္၂နွစ္ေလာက္ငယ္ပံုရမယ့္ကေလးေလးက ပါးေဖာင္းၿပီးနႈတ္ခမ္းကလည္းဆူေနေသးတာ။

"သခင္ေလး "

"တိတ္တိတ္ေနပါဆို "

အေနာက္ကေန လွမ္းေခၚေနတဲ့အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုဆယ္ဟြန္းနႈတ္ခမ္းဆူျပရင္းေအာ္လိုက္သည္။ကေလးေလးကိုနိုးသြားေစခ်င္တဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုေတာင္မရွိပါ။

"ဟင့္ . . ေမေမ "

အိပ္ေနရာကေနထလာၿပီး ရႈိက္ငိုေနတ႔ဲကေလးေလး။ဆယ္ဟြန္းအျမန္ေျပးသြားကာ ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးလိုက္သည္။ဆယ္ဟြန္း မ်က္ရည္ေတြကိုမျမင္ခ်င္ပါ။

"ဘယ္ .. သူလဲ "

ခံုတန္းေပၚကေနထၿပီးေနာက္တျဖည္းျဖည္းဆုတ္သြားတဲ့ ကေလးေလးက ေၾကာက္လန္႔တၾကား။အသံေလးကလည္းေသးေသးေလး၊အငိုကလည္းသန္သည္။

"ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ ကေလးေလးရဲ႕ "

ဆယ္ဟြန္းကေလးေလးရဲ႕ ဂ်ိဳင္းေအာက္ကိုလက္လွ်ိဳဝင္လိုက္ၿပီးေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။မနည္းတဲ့အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းလက္ေလးေတြနာသြားေပမယ့္ ကေလးေလးျပဳတ္က်သြားမည္စိုးတာေၾကာင့္ တင္းတင္းဖက္ထားမိသည္။

"ခ်ေပး !! .. ဟင့္ .. ေမေမ .. လာေခၚ "

လက္ထဲကဝက္ဝံရုပ္ကိုပစ္ခ်ကာ ရုန္းရင္းေအာ္ငိုလာတာမို႔ ဆယ္ဟြန္းကေလးေလးကိုအသာခ်ေပးလိုက္သည္။

"ရွဴး .. မငိုနဲ႔တိတ္တိတ္ .. ကိုကိုက လူဆိုးမဟုတ္ဘူး .. ေခ်ာကလက္ေကြၽးမယ္ေလ "

အိမ္ေတာ္ထိန္းလက္ထဲမွာအသင့္ပါတဲ့ ေခ်ာကလက္တံုးေလးကိုကေလးေလးကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္။ခ်က္ခ်င္းမယူတဲ့ကေလးေလးက စနစ္တက်သြန္သင္ဆံုးမခံထားရတယ္ဆိုတာသိသာစြာ။

Find A Way To My HeartWhere stories live. Discover now