L O V E [YIZHAN]

Extra ♥♥

7:00 AM

ဒီအခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ တစ္ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္မႇာ တစ္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေလၿပီ။ မနက္စာအတြက္ သီးစံုထမင္းေၾကာ္ၿပီး ေကာ္ဖီပါ ေဖ်ာ္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ အခန္းထဲဝင္ မထေသးတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကို တစ္ခ်က္ေခၚႏိႈး၊ ဝတ္ရမယ့္ အဝတ္အစားနဲ႔ တဘတ္ပါ အဆင္သင့္ထုတ္ေပးၿပီး ေနာက္ဆံုး တစ္ေခါက္ အသံေပး ႏိႈးရအံုးမည္။

" ႏိုးရင္ ထေတာ့ ရိေပၚ ကားပိတ္ေနရင္ အလုပ္ေနာက္က်ေနအံုးမယ္။ save energy my baby wake up wake up! "

အခုထိ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔ အိပ္ရာေပၚ ဟိုဖက္လိွမ့္ဒီဖက္လွိမ့္ ေနတုန္းပင္ ။

" မထဘူးလား ဝမ္ရိေပၚ "

ခါးေထာက္ အသံမိုင္ကုန္နဲ႔ ႏိႈးရေလၿပီ ။

" morning kiss morning kiss ေပးရင္ ထမယ္ "

ေ႐ွာင္းက်န္႔ တစ္ခ်က္ ေဆြၾကည့္ၿပီး ငံု႔နမ္းလိုက္မွ ထေတာ့သည္။ ထတယ္ဆိုလို႔ တကယ္ႀကီး ထတယ္ မထင္ေလႏွင့္။ အခုမွ တစ္ဆင့္ၿပီးခ်င္းပင္။ ဒုတိယအဆင့္ ကုတင္ေပၚ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာကို ထေအာင္လုပ္ရေပအံုးေပမည္။

" ကေလးလား ဘယ္လိုအိပ္လို႔ ဆံပင္ေတြဒီလို စုတ္ဖြာေနရတာလဲ "

ေျပာလဲေျပာ ရိေပၚဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔ သပ္ခ်ေပးရင္း...

" မနက္စာ စားမို႔ ေစာင့္ေနမွာမို႔ ေရခ်ိဳး ၿပီး ဆင္းလာေနာ္ လိမၼာတယ္ baby က "

" အင္း အင္း "

အိပ္ေရးမဝရင္ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္နဲ႔ ဝမ္ရိေပၚက တကယ့္ကေလးဆိုးပင္ ။ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္လွည့္နဲ႔ သူ႔ကို ထိန္းရတဲ့ အခါမ်ိဳးလဲ ႐ွိသလို၊ ရင့္က်က္ၿပီး အရာရာ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ သူအျဖစ္လဲ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ႐ွိေနတက္ျပန္တယ္ယ ထိုသူက ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ လူသားတစ္ဦးပင္။

ရိေပၚက ဘယ္ေလာက္အလုပ္မ်ားမ်ား သူနဲ႔ အတူ ထမင္းျပန္လာစားေပးသည္။ သူ.ပင္ပန္းမွာဆိုး၍ အိမ္အကူ ေခၚရေအာင္ ေျပာေပမယ့္ ရိေပၚ အတြက္ သူပဲ ျပင္ဆင္ေပးခ်င္သည္ ဒီကေလးကလဲ သူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြဆို သူကလြဲရင္ကိုင္တာ မႀကိဳက္ခ်င္တာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘဲ အိမ္ကိစၥ ေတြကို တာဝန္ယူထားေလသည္ ။