My sweet strong mate

Hoofdstuk 24: De nasleep

Aisha

Ik word wakker en hoor overal om me heen stemmen. 'Ze wordt wakker', hoor ik iemand zeggen. Traag probeer ik me recht te zetten. Al mijn spieren branden en voel de verbanden strak tegen mijn huid schuren. Ik knipper tegen het felle licht. Kaleb, Anna en Malia staan met een paar verplegers om me heen. 'Hé dag lieverd', zegt Anna, 'welkom terug'. Ik glimlach krampachtig. Iedereen kijkt zo droevig. Dan voel ik twee kleine armpjes voorzichtig om me heen. 

'Ik was zo bang dat je nooit meer ging wakker worden', zegt Malia tussen twee snikken door. 'Ik zou je nooit alleen laten' fluister ik tegen het meisje dat me al zo dierbaar is geworden. Ze laat me los en kijkt me met tranen in de ogen aan. 'Waar is Flynn?' vraag ik in paniek. 

Kaleb kijkt me triest aan en zegt zacht: 'hij is in een coma'. Ik voel de tranen in mijn ogen springen. 'Hij is nog steeds niet buiten levensgevaar.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Was ik te laat?' vraag ik haperend. Mijn hart knijpt samen aan de gedachte dat Flynn niet meer bij ons is. 'Je was op tijd, luna anders had hij het niet gehaald' zegt de dokter. Het is dezelfde dokter als toen ik helemaal in het begin hier aankwam. Ik knik en veeg mijn tranen weg,. Ik maak me te veel zorgen om de dokter te corrigeren. 'Hoe lang ben ik bewusteloos geweest?' vraag ik aan de dokter mijn stem proberend onder controle te houden en de krop in mijn keel proberen te negeren. 'Twee dagen', zegt ze ongerust. 'U bent twee dagen weggeweest, u had veel bloed verloren luna. Gelukkig had Malia dezelfde bloedgroep en konden we snel bloed voor je regelen.' Ik kijk naar Malia en ze kijkt me trots terug aan. 'Waarom moest Malia bloed geven? Hadden we niet genoeg in voorraad?' vraag ik de dokter ongerust. Iedereen kijkt ongemakkelijk naar elkaar. 'De bloedpack heeft de voorraadkamer met allemaal medicijnen en ook het reservebloed vernield', zegt Kaleb. 

'We hebben een tiende kunnen recupereren', zegt de dokter, 'wat lang niet genoeg is voor alle gewonden.' Ik frons en krijg een barstende hoofdpijn. 'Iedereen eruit', zegt de dokter 'ze heeft haar rust nodig.' Ze geven me allemaal een knuffel en lopen de kamer uit. 

'Dokter, wanneer mag ik het ziekenhuis verlaten?' 

'Ik wil je nog één nachtje bij mij houden', zegt ze glimlachend 'daarna ben je ontslagen.' 'Dank u, dokter' zeg ik. 'Noem me maar Pauline' zegt ze 'we hebben elkaar tenslotte al veel te vaak gezien, luna.' Ik lach. 'Je mag me gewoon Aisha noemen, Pauline.' 'Ik kom over vier uur terug om je verbanden schoon te maken, Aisha', zegt Pauline glimlachend terwijl ze de deur terug sluit.

Drie uur later hoor ik zacht geklop op de deur. 'Binnen!', roep ik. Met grote hoop dat het Flynn is kijk ik naar de deur. Er komt een grote bos krulletjes vanachter de deur piepen. Clarissa komt op krukken binnen. 'Hey' zegt ze zacht. Teleurgesteld zeg ik: 'hoi' en richt me terug op de stapel papieren die op mijn schoot liggen. 'Sorry, ik weet dat ik niet Flynn ben', zegt ze gekwetst. Meteen heb ik spijt van mijn botte toon. 'Nee het spijt mij.' We kijken elkaar even aan en grinniken. 'Ik wou je bedanken', zegt ze terwijl ze gaat zitten. 'Waarvoor?' vraag ik haar verbaasd. 'Voor die bruine wolf te doden voor hij mij te pakken had gekregen.' 'Geen probleem, daar zijn vrienden voor', zeg ik met een glimlach. Ze kijkt even verrast en zegt 'inderdaad, daar zijn vrienden voor.' Het is even stil tussen ons. 'Hoe gaat het met Flynn?' vraag ik ongerust. 'Nog steeds niet buiten levensgevaar', zucht ze. 'Hoe is Kaleb?' vraag ik. 'Zwijg ervan, hij wijkt geen minuut van mijn of Flynn's zijde, ik heb hem net kunnen overhalen om naar huis te gaan en te gaan slapen', zegt ze een beetje geïrriteerd. 'Sorry dat is zeker niet wat je wilt horen?' 

'Nee het is goed om iets normaal te horen', zeg ik met een flauwe glimlach. Ze glimlacht zwak. 'Waar ben je mee bezig?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Papieren om zaken te regelen voor het ziekenhuis.' 'Maar dat zijn alfa zaken' zegt ze verbaast. 'Iemand moet het doen', zeg ik alsof het de normaalste zaak in de wereld is dat iemand anders dat doet. 'Je moet rusten, Aisha laat dat maar aan Kaleb over, hij is de beta, hij moet dat doen.' 'Kaleb heeft genoeg aan zijn hoofd, zonder al deze paperassen', zeg ik met een vermoeiende stem. 'Jij ook', zegt ze zacht. Ik schud mijn hoofd. 'Ik lig hier maar wat, ik moet iets kunnen doen Clarissa. Ik word gek van niets te weten, ik word gek van het wachten', zeg ik vemoeid. Ze neemt mijn hand vast en knijpt er even in. Dan komt Pauline terug binnen. Ze kijkt streng naar Clarissa. 'Ja ja, ik weet het al. Ze moet rusten, ik zal naar mijn eigen kamer gaan', zegt Clarissa terwijl ze me een knipoog geeft. 'Dank je, Clarissa. Ik kom daarna bij jou langs om nog eens naar die voet van jou te kijken', zegt Pauline met een vriendelijke glimlach.

'Tijd om jouw verbanden eens te vervangen', zegt Pauline. Ze kijkt verbaasd naar de papieren op mijn schoot. 'Ik dacht dat ik rust gezegd had', zegt ze streng. 'Bezigheidstherapie?' opper ik. Ze zucht en legt de papieren op het tafeltje naast me. Ze gooit het laken van me af en dan zie ik pas hoe hard ik ben toegetakeld. Ze ziet mijn verschrikte blik. 'Dan heb je je buik nog niet gezien', zegt ze terwijl ze de verbanden zacht losmaakt. Er blijven een paar in mijn wonden hangen en ik voel mijn vel terug opengetrokken worden. Ik kreun van de pijn. 'Sorry', zegt ze. Ik doe dat ziekenhuiskleed op haar vraag uit. Mijn buik is een en al pleister alsof een wolf eens goed met zijn nagels heeft huis gehouden. Als ze eindelijk klaar is met alles te vervangen zegt ze: 'Je mag morgenochtend naar huis. Ik zal je waarschijnlijk niet meer zien, jou kennende' ik grinnik, 'maar je mag dus de komende week niet sporten of rennen anders gaan al je wonden terug open en wordt het niet prettig.' Ik knik ook al weet ik dat ik me daar niet aan ga houden. Nu de alfa in levensgevaar is, zijn beta te veel aan zijn hoofd heeft, de gamma verdwenen is, heeft de pack een sterke Luna nodig en daarvoor moet ik dus trainen. Om nog sterker te worden om voorvallen zoals met Flynn te vermijden. Ik voel tranen terug opkomen als ik terugdenk aan hoe hij daar op de grond lag, levenloos. 'Als je wilt mag je naar je mate gaan', zegt Pauline zacht. Ik wijs haar af, een schuldgevoel overspoelt me. Ik verdien het niet om bij hem in één kamer te zijn. Ze knikt teleurgesteld en loopt naar de deur. Ik sta op en strompel naar het raam. Ik kijk uit op het terrein, iedereen loopt er droevig bij, andere zijn het bloed van hun huizen aan het schrobben. Iedereen houdt zich sterk voor hun alfa. Ik veeg mijn tranen weg. Ik moet ook sterk zijn voor Flynn. Als hij wakker wordt moet hij zien dat zijn pack klaar voor hem staat en terug sterk is.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wat denk jij dat er met Flynn gaat gebeuren? Gaat hij nog wakker worden of gaat hij in eeuwige slaap belanden?

Fairy xx