ROOM 520 | Hunhan

ＲＯＯＭ ［４５］

Yorumlarınız benim için çoook çok değerli ve önemli, okuyup geçmeyin öylece lütfen❤

Zaten avuç içi kadar kaldık bari kalanlar varlığını belli etsin😿

Ay resmen geldim çok heycanlı hsdkd  sizi seviyorum, öptüüüm

45

Üstüme sinen yorgunluk bir tarafa, tatlı bir mutluluktu bilincimi yavaş yavaş açan. Başımı kaldırdığım yastığın yüzümde derin çizgilere sebep olduğuna emindim. Yatakta yalnızdım ama bu bile dudaklarımdaki şapşal sevince engel olamıyordu. İç çekerek sırtımın ardındaki boşluğa döndüm. Burda, bu yatakta onun olmuştum dün gece.

Sehun ve ben. Birlikteliğimizin önemli adımlarından birini atmıştık. Bir olmuştuk.

Çıplak vücudumun üstündeki örtüyü bir kenara büzüp kalktım. Aslına bakarsanız dünün acısı ayağa kalktığımda göstermişti yüzünü fakat bu acıyı öyle özümsemiş öyle sevmiştim ki asla rahatsızlık duymuyordum. Evet çılgınlıktı belki ama Sehun'dan gelen hiçbir acıyı zarardan saymıyordum.

Üstüme giyecek bir şeyler arayıp yerdeki kirli giysilerdense yataktaki örtüyü üstüme dolamaya karar vermiştim. Sessiz adımlarla evin içine bakınıyordum ki açık balkon kapısının ardından görünen bedeni beni gülümsetmeye yetti.

Örtüyü göğüslerime çekip düşmediğine emin olarak kapı pervazına dayandım. Onun çıplak omuzlarını izlemek, dün geceyi zihnimde tekrar tekrar oynatmak bana verdiği sevgisini içimde hissetmek paha biçilemezdi.

"Günaydın sevgilim." çatlamış sesime dönmesine fırsat tanımadan sarıldım ona. Daha huzurlu bir sabaha uyanmamıştım ben ömrümde. Pürüzsüz tenini öperken duyduğum günaydın kadar sıcağını hiç kimseden almamıştım. Evet gün aymıştı, günler artık hep bizim için ayacaktı.

"Günaydın bitanem. Saat daha çok erken, kalkmasaydın keşke." saate bakmamıştım ama sokak lambaları hala yanıyor olduğuna göre evet sanırım işe gitmek için oldukça vaktimiz vardı.

"Yatak soğuk gelmiş olabilir." yanımda olmayışı gayet geçerli bir sebepti bence. Oyuncu bir tavırla trip atışıma güldü. Kollarını sarıp beni önüne alması saniyeler içindeydi. Ona sokulmayı nasıl seviyordum anlatamam. Boynumun yan tarafını öptü. İçim gıdıklanmaktan da öteye un ufak oluyordu sanki her seferinde.

"Üşüyeceksin." üstüme bir şey almadan çıkışıma kızıp tenimi sıvazladı. Böyle ısıtacaksa eğer hiç sorun değildi.

"Kolay kolay üşümem artık." dün gece öyle güzel ısıtmıştı ki içimi ömrümce unutamayacaktım. Aklımı okur gibi tembel bir gülüş bıraktı derinlerden. İkimiz de sıkıca sarılıp güneş dünyaya misafir oluncaya dek dışarıyı izledik. Küllüğünde bıraktığı sigara dikkatimi çekse de kızmamıştım. Hiçbir tadsızlığın bu anı mahvetmesini istemiyordum.

"Girelim artık donacaksın." sanki kendi kolları diken diken olmamış gibi bana söyleniyordu. Birlikte içeri geçip kapıyı kapattık. Benim aksime onun altında en azından iç çamaşırı vardı ve bu şekilli vücudunu daha gösterişli kılıyordu. Kalbimin heyecanına kendim bile inanamıyordum. Daha dün içimdeydi, daha dün bütün gece birlikte olmuştuk ama sanki ilk kez vücuduna tanık oluyormuşum gibi heyecanlanıyordum.