ချစ်ခဲ့ပါသည်....

ချစ်ခဲ့ပါသည်.....အပိုင်း(၄)

စစ်ရိပ်တယောက် ထက်သာလည်းမရှိသည့်အတွတ် အပျင်းကမ္ဘာထဲနစ်ဝင်နေလေသည် သင်တန်းကလည်း ထက်သာမရှိလျှင်မတက်တာကများသည် ထက်သာကလည်း သူ့ဖွားတွေဆီ အလည်အပတ် တပတ်တဲ့

ထက်သာမရှိတော့ တကယ်ပျင်းသည် အရင်ကဆို ထက် ငါဘယ်သွားချင်လို့ကွာ ဟုပူဆာသည်နှင့် အင်း ကိုယ်လာခေါ်မယ် ဆိုပြီး အိမ်ကိုတန်းရောက်လာခဲ့သူ စစ်ရိပ် ရည်းစားတွေလဲ ထည်လဲမတွဲတော့ပါ တွဲမိလျှင် မေမေ့ရဲ့ပွစိပွစိစကားတွေ ကြားရမှာပင်

"မေမေ့ မေမေ့ခင်ရေ မေမေထားရေ"

စစ်ရိပ် ပျင်းပျင်းရှိသည်နှင့် အိမ်ပေါ်ကပြေးဆင်းလာကာ ပါးစပ်ကလည်းမျိုးစုံအော်လာလေသည် မေမေ ထဆူတာ မခံရလျှင်ကံကောင်းပင်

"မေမေ့"

နေ့လည်စာဖို့ခုထဲကပြင်ဆင်နေသည့် မေမေ့ကိုနောက်ကနေ ခါးကိုဖက်လိုက်သည် ပြီးတာနှင့် ရွှေဉာဏ်တော်စူးရောက်သည့် စစ်ရိပ်လင်းလေး အပျင်းပြေစရာ တွေးမိသွားသည်လေ

"ဘာလဲ ရိပ်ရိပ် မေမေမအားဘူးနော်"

"သိပါတယ် မေမေကလဲ သား မေမေမြတ်ဆီအလည်သွားချင်လို့ အဲ့တာ"

"အမလေး သွားသွား ဟိုကလည်းစောနက ဖုန်းဆက်ပြီး လွှတ်ဖို့ပြောနေတာ သွား သွား"

မေမေက မကျေနပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်ကို ပါးလေးအား နမ်းခဲ့ပြီး အိမ်အပြင်ဘက်ထွက်ကာ ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ အနောက်က မေမေ့အသံက ကပ်ပါလာသည်

"ကား ဖြေးဖြေးမောင်းနော်"

"ဟုတ် မေမေ"

အဟားးး ဦးဆီကျွန်တောိလာနေပြီ လွတ်အောင်ပြေးတော့ဦးရေ

(*_*)(*_*)(*_*)(*_*)(*_*)

"သားလေးက လာမယ်ပြောပြီး မရောက်လာလို့ မေမေကဖုန်းလှမ်းခေါ်ရတယ်"

မေမေမြတ်က ကျွန်တော်ရောက်သည်နှင့် ဆိုဖာပေါ်အတုထိုင်ကာ ဆံပင်လေးသပ်လိုက် ခေါင်းလေးကိုကိုင်လိုက်နှင့်
မေမေမြတ်ခင်ပွန်းကတော့ ကျွန်တော်နှင့်မေမေမြတ်အား သတင်းစာ ဖတ်နေရင်းမှ တချက်တချက်ပြုံး၍ ကြည့်ျနလေသည်