(REVISING) IKAW?! BAKIT IKAW?? BAKIT SAYO PA!?

Chapter 34

Inuulit ko po, I'll randomly select one of my fans and will dedicate to them every chapter that I'll be posting. Basahin man po ninyo/nila o hindi, walang kaso sakin yun. Ang sakin lang, nagawa ko naman yung part ko bilang isang writer dito sa Wattpad. :)

And hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa.. hindi ko na patatagalin pa 'tong story na 'to. Masyado na kasing humahaba at napapansin ko na nawawalan na ng sense yung mga previous chapters. Kumbaga, nalalayo na talaga dun sa mismong una kong sinimulan. Kaya guys, do expect (kung may nagbabasa parin nito), na every chapter na ipo-post ko ay mahaba... heheh. Basta.

So..... enjoy guys! Here's my update for you! :) <3

P.S. - Sorry nga po pala kung may foul words man kayong mababasa. Hehehehe. ^_^v

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

STILL DJ's POV

Maaga akong umalis ng bahay namin para makipagkita na KAAGAD-AGAD sa tropa ko. Yung sinabi ko nung isang gabi (last chapter)? Binabawi ko na yun... gusto ko, ngayong umaga, simulan ko na yung mahiwaga kong plano.

Nagda-drive na nga pala ako papunta dun sa meeting place namin. Medyo naging hassle nga lang yung pag-alis ko sa bahay. Si mama kasi eh....

*FLASHBACK........*

"DJ? Saan ka pupunta? 5 palang ng umaga, aalis ka na kaagad!?" Si mama.

"Ma, may kailangan po akong puntahan at gawin."

"At saan nanaman yan ha?! ANAK NAMAN!! Ang aga-aga mong aalis dito sa bahay pero ni isang trabaho wala ka pang naitutulong! Tapos, puro lakad kaagad?! Ano ba naman yan anak!!! May mga dapat ka pang gagawin na MAS importante dyan! You have your acting career now, Daniel!!"

Leche. Bwisit rin eh noh? Umagang-umaga, talak ng talak 'tong si mama. At nakakagulat pa, ngayon lang 'to naging ganito. Haynako! And EXCUSE ME mama, anong mas mahalaga ka dyan? MAS MAHALAGA PA 'TONG GAGAWIN KO KESA DYAN SA CAREER KO NA YAN NOH! Bwiset eh.

"Ano anak?!" Sabi ulit ni mama nang hindi ako nakapagsalita.

Hindi ko nalang pinansin yung sinabi ni mama. Naglakad na ako palayo sakanya at papalapit na ako sa pintuan ng bahay namin hanggang sa magsalita ulit siya....

"Dare to have one more step Mister Padilla. Dare to leave that door or else...." hindi ko na hinintay pa yung susunod na sasabihin ni mama, kaya pinutol ko na kaagad siya.

"OR ELSE WHAT, MA? Ano? Ano pang gagawin mo? Ano pang gagawin mo para lang ikatigil ang kasiyahan ng buhay ko? HA!?" hinarap ko si mama.

There it is.... I blew it away. Hindi ko na kaya eh. Masyado na kasi akong sakal na sakal. Yun bang.... sobrang bantay sarado ako. Ang laki-laki ko na para bantayan ng ganito, hindi na po ako kindergarten ma! F8ck.

"Ano ma, wala na kayong maisip noh? Putragaris lang ma! Lahat na ginawa niyo para lang pigilan yung kasiyahan ko! LAHAT LAHAT MA! Tapos ngayon ano? Pipigilan niyo nanaman ako? Bakit? HINDI KO NAMAN TALAGA GUSTO 'TONG PAGIGING ARTISTA KO EH!! From the very start ma.... IKAW, IKAW ANG MAY GUSTO NITO PARA SAKIN! And I'm doing my very best para lang sa career ko na 'to! Tapos ano, eto... eto igaganti mo sakin pagkatapos kong gawin ang gusto mo??? Shet lang!?!"