natural🌸 malik [tamamlandı]

altmış dört

arkadaşlar kitabı üç beş bölüm daha uzatacağım çünkü Valeriamın yaşaması gereken çok daha mutlu anlar var, hep üzdüm ben çiçek kızımı artık o hep gülecek biz de şahit olacağız😍

gelinlik yarismasini kitabı okumadigi halde @irwinslotus kazandı...

gelinlik bölümün içinde bb AY COK GUZEL DEGİL Mİ BEN BAYİLDİM GUZEL KİZİMA COK YAKİSİR<3

+++

"Karnın çıkmadan düğünü halledelim, böylece gelinliği rahat giyersin."

"Zayn..Gerçekten gerek yok."

"Olmaz. İçinde hiçbir şey kalmasın. Her şey dört dörtlük olsun bu sefer."

"Zaten öyleydi."

"Değildi..Kendi düğünümü terk etmek istemiştim hatırlarsan."

O gün aklıma gelince burukca gülümsedim. Bilmediğim bir adamın yanında uyumak, onunla aynı eve girmek..Ne kadar zor günlerdi..

"Bana ilk gecemizde bağırmıştın.."

"O gün için özür dilemiştim.."

"Neyse neyse. Ne zaman yapacağız düğünü?"

"Birkaç gün içinde yaparız."

Sevinçle el çırptım.

Arkamı ona döndüm ve kalçamı karnına yasladım. Kolunu bana sarıp yüzünü boynuma yaslayıp öptü.

"Bebeğim nasıl?" dedi elini karnıma koyup.

"Daha bir şey hissetmiyorum..Ama..iyidir herhalde."

"Sen de iyi ol." dedi kolunu sıkılaştırırken.

"İyiyim." dedim ve sert bir şekilde kalçamı onun ön tarafına vurdum.

Zayn'in kısık sesli inlemesini duyunca o görmesede gülümsedim.

+

"Ablacağım.."

Yeni tanıştığımız kız kardeşim bana sıkıca sarılıp yanağımdan öptü. O da gerçekten bana benziyordu..Tabii ki yıllar sonra onu ilk defa görmenin bir açıklaması yoktu. O benim için yeni tanıştığım bir yabancıydı. Birkaç aydır tanıyordum onu ama..Kardeştik işte. Bir şekilde çekiyorlardı beni. Hele kız kardeşim, ayrılmıyordu yanımdan.

Annem ve kız kardeşim Zayn'in bana aldığı gelinliğe bakıyorlardı.

"Çok güzel!!" dedi Mia.

"Teşekkür ederim." dedim gülümseyerek.

Annem, Mary de yanımızda duruyordu.  Sessizce ağlıyordu.

"Çok güzelsin."

Onu tanıdığım günden beri sürekli bir şeyler yapıp kendini affettirmeye çalışıyordu. İlk başlarda deli gibi öfkeliydim ona. Kızgındım, yüzünü görmek istemiyordum. Daha sonraları onunla vakit geçirdikçe ve hayat hikayesini dinledikçe onu anlamaya başlamıştım. Hak vermiyordum, anlıyordum. Hele de karnıma bir canlı olduğunu öğrendikten sonra bambaşka olmuştum. Bu duygunun değerini daha iyi anlamıştım.

Ona sarıldım ve bir süre öyle kaldım. O yanımdaydı ama beni büyüten ve bu zamana getiren ailemi de istiyordum. Evet o evden onlar yüzünden kaçtım ama şu hamilelik beni yumuşatmıştı. Kızamıyordum kimseye. Sanırım anneliği gerçek anlamda vücudumda hissediyordum.

"Biz çıkalım istersen, aşağıda görüşürüz."

"Siz bilirsiniz, tamam." Mia ve annem odadan çıktıktan sonra ben de koltuğa oturdum ve karnımı sevmeye başladım.  Kocaman bir gülümsemeyle kendi kendime konuşuyordum.