natural🌸 malik [tamamlandı]

kırk dört

Ihmmmm🥰🥰🗼💍👀👅💋💦

+++

Paristeydik.

Hayallerimin şehri diyebilirdim. Daha önce üniversitedeyken bir kez gitmiştim ama okulla gittiğim için çok fazla gezme fırsatım olmamıştı, tarihi ve kültürel alanları gezebilmiştim.

Şimdi ise kocamla sokak sokak geziyorduk.

Göz yaşlarım akmak için bekliyordu sanki, sürekli gözlerim doluyordu.

Ben gerçekten bunu çok hak etmiştim.

El ele tutuşmuş gezerken gerçekten yorulduğumu fark etmiştim. Sabahın köründen beri dışardaydık.

"Zayn..Ben yoruldum."

"Sırtıma alayım istersen?"

"Olur." Dedim gülerek.

"Şapşal.." Beni kendine çekti ve kolunun altına aldı.

Sarmaş dolaş yürüyorduk. Zayn daha önce buraya üç kez geldiğini söylemişti, bu yüzden bana en beğendiği yerleri gösteriyordu.

Gezmekten yorulduğum için sürekli mızmızlanıyordum ve Zayn bıktığı için otele dönmüştük.

Üstümü değişitir değiştirmez kendimi yatağa attım. Çok yorulmuştum gerçekten. Zayn de yanıma gelip yattığında hızla ona sokuldum.

Akşam yemeğine kadar uyuma konusunda anlaştıktan sonra Zayn saçlarımdan öptü. Beni sevmeye başlamıştı, aşk dolu gözlerle ona bakıyordum. Tanrım, çok seviyorum.

"Zayn?"

"Hmm?"

"Mutlu musun?" Diye sordum.

"Mutluyum."

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten."

"Peki, aylar sonra birbirimizi tanımaya başladık, nasıl desem..Yakınlaştık, yani, sen ve ben..Şey."

Heyecandan konuşamıyordum, niye saçmaladım bilmiyorum ama, bana şefkatle gülümsemesi beni yumuşacık yapmıştı.

"Bence biz uyuyalım." Dedi ve kolunu bana sarıp gözlerini kapattı.

Ama..

Neyse.

+

Zayn ile karşılıklı oturmuş şaraplarımızı yudumluyorduk. Otelin restorantına oturmuş yemeğimizi bitirmek üzereydik.

Çok..Yakışıklıydı.

Ben de çok güzeldim.

Gülmeyi bildiğinden bile  şüphe duyduğum adam bugün benimle kahkahalarla gülüyordu.

Her hareketine, her gülüşüne daha da aşık olmuştum sanki. Bir adam nasıl olur da bu kadar mükemmel olabilirdi?

Bir elimde şarap bardağım vardı, diğer elim de masanın üstündeydi. Avucunu masada duran elime kapattığında gözlerine baktım. Gülüşü solmuş ve ciddileşmişti.

"Bana hayatımı geri verdiğin için teşekkür ederim."

"Be-"

"Hayır bölme," diye durdurdu beni.

Bu sefer iki elimi de tuttu ve yüzünü bana yaklaştırdı.

"Benim hayatım, oğlum, Valeria. Biliyorsun. Seninle bunları daha önce de konuştuk."

"Biliyorum."

"Beni mutlu ediyorsun." Baş parmağı ile elimin üstünü okşuyordu.

"Duygularımı ifade etmeyi bilmeyen bir adamım. Ama yemin ederim yanında çok mutluyum."