natural🌸 malik [tamamlandı]

yirmi beş

Annem olmanı diledim.

Annem olmanı diledim.

Duyduklarım gerçek miydi binlerce kez düşünmeye başlamıştım. Aylar önce bana yabancı olan çocuk şimdi annesi olmam için dilek dilemişti.

Göz yaşlarımı tutmam mümkün olmamıştı.

Javadd'ın önünde çömelmiş bir şekilde ellerini tutuyordum. Bana umut olmuştu, o gerçekten bana çok iyi gelmişti.

Ona cevap olarak gülümserken bir yandan da ağlıyordum.

Bu çok güzel bir duyguydu. Ne tarifi vardı ne de başka bir şeyle eş tutabilirdim.

Beni annesi kabul edecek kadar çok mu seviyordu?

"Ama ben seni ağlatmak istemedim ki." dedi.

Kıkırdadım sadece. Bileğinden tutup onu kendime çektim ve sıkıca sarıldım.

İyi ki doğmuş.

İyi ki vardı.

Saçlarını, yanakları öptüm. "Teşekkür ederim Javadd. Çok teşekkür ederim, çok."

Bana sarılmış, neredeyse içime sokulmuştu. O an anladım onunla aynı olduğumuzu. İkimizin de sevgiye, fazla sevgiye, ilgiye ve şefkate ihtiyacımız vardı. Ben bundan daha fazla hiç mutlu olmamıştım.

Annesi olmam için dilek dilemişti.

Annesi olmam için dilek dilemişti.

Derin bir nefes alıp göz yaşlarımı sildim. "Hadi gel bebeğim, pastanı yiyelim."

"Yaşasın!"

Onu kucağıma alıp alnından öptüm. Birlikte salona girdiğimizde, Harry ve Zayn balonları patlatıyordu. Javadd kahkaha atarken benim yaptığım tek şey göz devirmek olmuştu.

Javadd ile birlikte masaya oturduk. Büyük bir iştahla pastasını yiyiyordu. Beğenmesi çok hoşuma gitmişti.

Sonra Zayn bizi gördü, yanımıza geldi. Oğlunu öptükten sonra bana döndü. Nefesimi tutmuş ona bakarken sadece güldü.

Yanağıma doğru eğilip bir öpücük bıraktı. "Teşekkür ederim." dedi sadece ikimizin duyabileceği bir sesle.

Heyecandan saçmalamamak için susmayı tercih ettim. Bana daha fazla yakın davranmasını istiyordum.

Ama görünen o ki bu asla olmayacaktı.

+

Javadd'ın bana böyle bir şey dediğini Zayn'e söylememiştim. Muhtemelen oğluna kızardı. Hem zaten Javadd'ın duygularından  tam emin değildim, kendimi üzmek istemezdim.

Saatlerdir yatakta tavana bakarak duruyordum.

Parti bitmişti, herkes evine gitmişti. Biz de evi toplamıştık. Javadd mutluluktan uyuyamamıştı, Zayn onu zor ikna etmişti. Hayatında ilk defa doğum günü kutlamıştı, beni artık kabul etmişti, diğer çocuklardan bir farkı olmadığını ve çok sevildiğini tekrar görmüştü. Bütün bunlar onun için çok yeniydi, heyecanlanması çok doğaldı.

Zayn de sevinmişti aslında. Böyle bir şeyi yapmak istiyor, ama cesareti yoktu. Tek başına yapabileceğinden şüpheleniyordu, ona da hak veriyordum.

Ama artık o yoktu, biz vardık.

Bana gelince, yaptığım şey için kendimle gurur duyuyordum. Bir çocuğu mutlu etmenin başarısı ne parayla ne başka bir şeyle değişilirdi.

Ama bütün bunları görmesini istediğim biri vardı.

O da yanımda sırtını dönmüş uyuyordu.