Made For Him

Chapter 17

Vanessa Jasmine's

Lumipas ang oras at alas sais na ng gabi. Nililigpit na ni Rio ang mga gamit upang makauwi na.

Habang nagtatrabaho siya kanina ay tinutulungan ko siya sa mga maliliit na bagay tulad ng pagbibigay ng kape rito o kaya may ipapabigay sa secretary niya. Hindi naman nakakapagod dahil maunti lang pero alam ko siya ang pinakapagod.

"Sweetheart, please carry this attache case for a while. Kukunin ko lang si Naia then we'll leave." Seryosong sabi nito habang naglalakad palapit sakanya.

Tumigil ito sa harapan niya. Tumayo naman ako saka inabot iyung attache case. Dalawang kamay ang pinambibit dahil medyo mabigat iyon.

Kita ko ang pag ngiwi ni Rio ng makita kung paano ko buhatin iyong attache case.

"Wag na pala. Akin na, ipapatong ko na lang sa sofa." Inabot nito ang attache case pero iniwas ko iyon at ako na ang naglagay sa sofa.

"Kunin mo na si Naia. Hindi ba siya susunduin ng kapatid mo?" I asked.

"Hindi siguro. It's late. Hayaan natin siyang pumunta ng Cavite para doon sunduin si Naia." Seryosong sambit nito.

Now, I know where we're staying. Nasa Cavite pala ang mansion na tinuluyan ko ng kidnappin niya ako.

Maybe, I could text my mama to get me out of there. Pero bakit parang ang bigat at hirap isipin na aalis ako? Ito naman dapat talaga diba? I should be at school, Studying. I should be at home, reading and helping my mother.

I felt a kiss on my forehead na nakapagpawala sa iniisip ko.

"Don't even think about leaving me, Jasmine." He tiredly say then hug me. Ipinatong nito ang noo sa balikat niya.

Sometimes his like this, clingy. But most of the time his cold. Di ko alam kung ano ang dapat sabayan.

Nanatili lang akong nakatayo roon. Hindi ko sinuklian ang yakap niya kung kaya't unti-unti siyang bumitaw.

"Kukunin ko lang si Naia." He then started to walk to the bedroon where Naia is sleeping.

I can't help but think that is he inlove with me? Or better yet obssessed? Magkaibang-magkaiba ang salita na iyon. If you love someone, you care for them. You give them respect, faith and happiness.

If I were to judge him, I can't say he loves me. He kidnapped me, rapped me and abused me. His willing to do anything that will hurt me in order to get me. That's not love. And will never be.

Pero bakit ganito? Iba. Iba ang nararamdaman ko. Dapat galit ako. Dapat kinasusuklaman ko siya. He did horrible things to me. He took away my life from me.

"Sweetheart!" I snapped back to reality when I heard him shouting.

Nasa pinto na ito at nagtatakang nakatingin sa kanya. "Is something bothering you? Let's talk about it later, sweetheart. We need to go home." Saad nito habang nakatingin pa rin sa kanya.

Kita kong medyo napapagod na ito sa pagbuhat kay Naia. Isang kamay lang kasi ang gamit nito upang mabuhat ang bata.

Lumapit ako rito bitbit ang attache case saka sumabay ng lakad pero maya-maya ay wala na sa kamay ko ang attache case.

Gulat akong nag-angat ng tingin rito.

"Ako na. Mabigat si Naia pero kaya ko naman bitbitin yan. Baka mangalay ka." Sabi ko at hinawakan ang kamay niya upang tanggalin ang pagkakahawak nito rito ngunit bago pa niya makuha ay iniwas lamang nito ang kamay.

"It's fine. I can handle it. Nahihirapan ka eh. But please press the button of the elevator, sweetheart." Dali-dali ko namang pinindot iyon.

Bumukas na elevator at sumakay kami at pinindot ang parking lot button. Nasa likod ako nito kung kaya't nagpagmasdan ko ito.

Kung magkakaanak kaya kami, he'll do this too? He seems comfortable in children. Maybe he is the father figure of Naia. He loves his niece, I can see that.

Bumukas na ang elevator at naglakad na ito palapit sa sasakyang ginamit namin papunta rito.

"Can you please get the keys on the right side of my pocket?" Saad nito.

Naiilang man ay kinapa ko ang bulsa nito. Rinig ko ang mahinag pagbunting hininga nito at pagmumura. I can feel my cheeks burn as I put my hands inside his pocket to get the keys. It's near his male part.

"Fuck. Hurry up, sweetheart. You're killing me." Rinig niya ang pagpaos ng boses nito kung kaya't dali-dali niya ring hinugot ang susi.

"N-nakuha ko na." Sambit ko sa mahinang boses. Nahihiya ako.

"Press the unlocked button and open the backseat door." Ginawa ko ang inutos nito at umatras naman ako upang dahan-dahan nitong maihiga si Naia sa backseat.

Rio got the keys on my hand and open the engine of the car. Isinara nito ang pinto at humarap sakanya.

Her cheeks is still burning bcause of the scene earlier. Napakalapit ng kamay nito rito.

Nagulat siya ng biglang lumapit si Rii sakanya at inipit siya sa sasakyan.

"Damn, sweetheart. You're beautiful. I can't help but be smitten at you even more." As I look into his eyes, it became soft as he touch my cheeks. He then kissed me, softly. Saglit lang iyon dahil itinulak ko siya.

"What can I do for you to not leave me? Ano bang dapat kong gawin para manatili ka sakin, Jasmine?" He eyes plead but I can't help but lower my gaze.

Sa tuwing tumitingin ako sa mata niya, naaalala ko lahat. Lahat-lahat.

"I-iuwi mo na ko, Rio." Mahinang sambit ko.

"Ok. We'll go home now. I know you're tired." Sambit nito saka tumalikod sakanya.

"No! Hindi sa bahay mo, Rio! I want my life back. Gusto ko nang umuwi. Gusto ko nang makita si mama. Please, Rio. Please. Ayoko na dito. Ayoko na saiyo." Nangingilid ang luha saking mata habang nag-aantay sa sagot nito.

Tila ba naestatwa ito. Hindi gumagalaw pero kita ko ang pagkuyom ng kamay nito at pagtaas ang balikat.

Dahan-dahan itong humarap sakanya at ngumiti pero sa ngiting ipinakita nito ay kita ko ang lungkot sa mata na pilit niyang tinatago. "J-just a little more time, sweetheart. Be with me. Kahit saglit lang and then when the time comes, I'll set you free. Katulad ng gusto mo." He sadly smile for the last time saka tumalikod.

Naglakad ito papuntang passenger seat at binuksan iyon. "Sumakay ka na. Mahahamugan ka baka magkasakit ka pa."

Naglakad ako palapit rito saka sumakay. Pero bago nito isara ang pinto ay yumukod ito. "I'll just go the rest room." He said then kissed my forehead.

Nagmamadali itong naglakad pero kita niyang tila may pinapahid ito sa mukha nito. Did I made the right choice?

-Makahiyaya-

A/N. I'm sorry for the long wait. Sana magustuhan niyo.