Made For Him

Chapter 18

Vanessa Jasmine's

Dumaan na lang kami sa isang drive thru para makakain habang pauwi. Tulog pa rin si Naia marahil ay sa pagod kakalaro kanina.

Kanina pa tahimik si Rio. Hindi ko rin naman alam kung anong sasabihin ko. Pero sinusubuan ko siya habang nagdadrive. Masyado ng traffic papuntang Cavitex at gutom na kami kaya binuksan ko na iyong pagkain kanina pa.

"Rio, oh." Saka ko sinubo sakanya yung panghuling piece ng pagkain niya. Ngumanga ito at bahagyang gumilid upang maisubo ko ng maayos yung pagkain.

Almost two hours na kaming nasa byahe. Rush hour na kaya heavy traffic pero kung papasok na ng cavitex ay baka wala na masyado. Gusto ko nang mahiga. Masakit na ang balakang ko kakaupo.

Bahagya akong nag-inat sa inuupuan. Nakita kong napasulyap saakin si Rio. "You ok, sweetheart?" May pag-aalala sa boses nito.

"Yah. Im fine. Low back pain starts to hit me since yesterday." Sabi ko saka tumingin dito.

When the car stop at red light. He look at me with worry."Should we go to the doctor?"

Natawa ako rito. Bahagya itong sumisilip sakanya marahil ay gusto makita kung nasasaktan siya dahil madilim sa sasakyan. "Ok lang ako, Rio. Baka kailangan ko lang ng exercise."

He seems not to believe me pero hinayaan ako nito sa panamagitan ng pagbubuntong hininga.

Inihilig ko ang ulo ko sa bintana ng sasakyan. Unti-unti kong naramdaman ang pagod sa panaggagagawa ko sa opisina ni Rio kanina. I fell asleep.

I woke up with a pain in my back. Ipinalibot ko ang tingin sa kwartong kinalalagyan ko. It was the room where Rio kept me since day one.

Umupo ako at napatigil dahil medyo umikot ang paningin ko pero nawala rin iyon kaagad. Lumapit ako sa bintana at sumilip sa labas, madilim pa. Napatingin ako sa orasan na nasa tabi ng kama. Mag-aalas singko pa lang ng umaga.

Lumabas ako ng kwarto saka dumiretso sa kusina. Naghahanap ako ng pwedeng maluto. Wala rito ang mga kasambahay ni Rio. Sabi niya nasa barracks at alam kong wala siyang balak papuntahin sila rito.

Nagsimula na akong magluto ng fried egg, tocino, bacon saka fried rice. 6 am na ng matapos ko lahat iyon.

Naghahain ako ng makarinig ako ng malakas na iyak ng bata. Agad akong napatigil at tumakbo papunta sa sala.

Sa taas ng hagdan, doon ko nakita si Naia na nakaupo habang umiiyak ng malakas.

"Hey, baby. Bakit ka umiiyak?" Sabi ko rito saka nagmamadaling umakyat ng hagdan. Pagkarating ko roon ay umupo ako sa tabi nito.

"Mommy! I want mommy!" Tinitighak na ito sa labis na pag-iyak. Bahagya na ring namumula ang pisngi.

"Your mommy won't be here, baby. Nasa work pa ata pero dadating na iyon mamaya. Tapos sabi niya wag ka na daw mag-cry kasi mag-ka-cry rin si mommy." She woo Naia to be able to stop her from crying.

Tumingin ito sakanya habang nagpapahid ng luha gamit ang kamay. " Ok! I won't cry na. Mommy will be sad if she sees me crying. B-but.." unti-unti na namang tumulo ang luha nito.

Napabuntong hininga ako at napagpasyahang buhatin ito. "Come. Let's eat but let's find tito Rio first, ok?" Sabi ko rito.

Wala akong nakuhang sagot pero humilig ito sa balikat ko. Nagsimula na akong magpalakad papunta sa kwarto na katapat ng kwartong tinutulugan ko.

Kumatok ako rito. "Rio? Kakain na tayo." Kumatok akong muli pero wala akong nakuhang sagot.

"Is tito Rio dead, tata?" I gasped at Naia's conclusion.

"No, baby. Wag kang mag-isip ng ganyan. It's not good." Sabi ko rito at hinagod ang likod. "Maybe he's still sleeping."

"Oh." Tanging reaksyon na nakuha niya kay Naia. Unti-unti niyang binuksan ang pintuan ng kwarto at unang sumalubong sakanya ang lamig at dilim ng kwarto.

"Rio?" She asked habang dahan-dahang nag-lalakad papasok.

Malapit lang siya sa pinto ng biglang may humawak sa braso niya at hinigit siya paharap. Muntik na siyang mawalan ng balanse kung hindi nito nahawakan ang bewang niya.

"Ano ba, Rio?" Pagalit na bulong niya. Ayaw niyang isipin ni Naia na galit siya.

"Can you please be gentle? Im holding Naia as you can see. Gusto mo bang lumagapak kaming dalawa rito?" Galit na sabi niya.

Narinig niyang pagngitngit ng ngipin nito. "What are you doing here?"

"Kakain na tayo. Kanina pa kita kinakatok pero wala aoong nakuhang sagot kaya pumasok na kami ni Naia." Sagot ko sa tanong nito.

Hindi ko alam kung saan ko nakukuha ang lakas ng loob na sagutin ito at pagsabihan. Marahil ay sa kaba ng biglang paghatak nito at takot na baka mapahamak sila ni Naia.

"Ok. You and Naia go first to the dining room. Susunod ako." Sambit nito saka siya iginaya papunta sa pintuan.

Hindi inabala ni Jasmine ang sarili na buksana ng ilaw dahil kita naman niya ang daan dahil sa siwang ng pinto.

Nang malapit na sila sa pintuan, binitawan siya ni Rio at pinagbuksan ng pintuan. Nang makalabas ay isinara nito agad iyon. Nagtatakang napatingin na lamang siya sa pinto.

Dahan-dahan siyang bumababa ng hagdan at todo alalay sa sarili dahil baka mahulog sila ni Naia. Nang makarating sa dining room ay ibinaba niya ito sa upuan.

"Wait here. Titingnan ko kung may baby chair si Tito Rio mo." Sabi niya kay Naia. The girl just stared at her.

Nagsimula siyang maghanap pero wala rin namang napala. Napaisip siya na baka ngayon lang nadala ni Rio si Naia roon. Bumalik siya sa dining room at nakitang wala roon si Naia.

Napasapo siya ng ulo. Too much for a morning. Napabuntong hininga siya saka nagsimulang hanapin si Naia. Di pa siya nakakalayo sa lamesa ng dining room ng marinig niyang bumukas ang tv.

Sumilip siya sa sala at roon niya nakita si Rio at Naia na nanonood ng cartoons.

Padabog siyang lumapit sa mga ito at iniharang ang sarili sa tv. Nameywang siya. "Too early to watch cartoons. Kumain muna kayo."

Rio and Naia look up to her with a question in their eyes. Then Naia starts wiggled her hands to reach up for me. I lifted her and set her to my waist.

Nagsimula na aking maglakad papunta sa dining room. Hindu ko na hinintay si Rio at sinimulang pakain si Naia.

"Jasmine." Rio muttered pero hindi siya nag-abalang iangat ang paningin. Naiinis siya rito. Ibinabaling niya lang ang atensyon kay Naia.

Through out their breakfast, hindi niya pinapasin si Rio. It's his fault though. Nagsimula na siyang maghugas ng pinggan. Iniwan niya lang si Naia sa sala para manood habang naglilinis siya.

Nagpupunas na siya ng mga playo at inilalagay iyon sa dish storage na naroon ng may biglang yumakap sa bewang niya mula sa likuran.

Nanigas siya sa kinatatayuan niya. Bahagyang nakayuko ito sa leeg niya. Ramdam niya ang hininga nito sa batok niya.

"Sorry. I don't know why you keep on ignoring me but I'm still sorry." Napabunto g hininga ito saka bahagyang lumayo sa kanya. Ipinihit siya nito paharap.

Yumuko siya pero hinawakan nito ang baba niya at itinaas iyon. Sumalubong sakanya ang malamlam na mata nito na tila ba nagmamakaawa sakanya.

"What did I do this time? Don't ignore me, sweetheart. My chest hurt." He said.

Why are you like this? Unpredictable. So unpredictable, Rio.

-Makahiyaya-