Humanap ako ng paraan kung paano ito lulusutan,
Pero wala parin akong daang lalatasan.
Gulong gulo ako kung saang daan ako tutungo, kaliwa ba o sa kanan.
Mata'y asul na kumikinang sa tuwing madadaanan ng ilaw ng mga sasakyan.
Nanglaki ang aking mata sa nasilayan.
“Kay ganda!” iyan lang ang aking nabulalas.
Sa madilim na daan, tumakbo ako ng walang alinlangan.
Tumakbo nang hindi nakatingin sa tinatapakan.
Kahit umuulan, hindi parin ako nagpapaawat.
Sa panahong ikay nahagkan, nagdulot ito ng matinding kasiyahan
Dinala kita sa aking barong barong, at inalagaan.
Alam kong iba ka, dinala parin kita.
Nakalipas ang mga araw naging maayos ang iyong pakiramdam.
May sakit ka kase kaya ikaw ay inalagaan.
Ako, nandito nagpapakatatag dahil sa iyo.
Habang pinapakain ka, hindi ko namalayan na nakapusas na pala ako.
"Bakit?!" tanong ko sa aking kaisipan.
At doon ko lang napagtanto na ang mahal mo pala talaga, di Kita kayang bilhin.
Bakit ngayon pa ito nangyari na gusto kong magbago.
**
This poem came from the story Ashera Cat which was pretty made myself. If you didn't read the story, just look for Short Stories Compilation I pretty made myself also. Thanks for reading in advance.
–outofwordtheater
BINABASA MO ANG
Mga Tula (Poems)
PuisiMga Tula is a bunch of poems compiled and made by my vague mind. Some of these compilation of poems were taken from the stories I made. There are also poems made by my cousins and also, poems made by myself. So please, beware of dog. Ay este. Words...
