Her zamanki bir Roseanna Park Chaeyoung klasiği: okula geç kalmak.
Koştura koştura merdivenleri çıkarkan dikkatsizliğimden birine çarptım. Matematik dersine yetişmem gerektiğinden en başta dikkat etmemiştim.
"Dikkat et de voleybol topu da yanlışlıkla başına çarpmasın bücür. "
Merdiven basamağında arkamı dönerek yüzüne baktım. Aramızdaki boy farkını ancak böyle kapatabilirdim. Biraz da boyum uzun olsaymış her şey daha mükemmel olucaktı. Yine ve yine şanssız bir ben.
Gerçi bende azıcık çok çok küçük bir şans olsaydı benim arkadaşlarım böyle olmazdı bir kere!
"Sende dikkat et daha fit gözükeceğim diye tuttuğun nefesin basketbol topunun karnına çarpmasıyla kaçıp gitmesin. "
Merdivenlerde yanıma doğru biraz daha yaklaştı. Uzaktayken eşitmiş gibi gözüken boylarımızın mesafesi yine açılmıştı. Uzakta dursa ne olur sanki!
"Vay, bakıyorum da dilin görüşmeyeli uzamış Rosie. "
Hayır Chaeyoung tabiki de şuan karşında duran Jungkook'un o güzel yüzünü parçaladığını hayal etmiyorsun. Sakin ol.
Ağırlığımı bir ayağıma verdim ve onun gibi kollarımı önünde bağladım.
"Rosie değil Chaeyoung. " "Pardon Rosie bir daha sana Rosie diye seslenmem. "
Rosie, benim saçlarım kızılken bizim kızların bana taktığı isimdi. Fakat bu bir şekilde okula yayıldı. Herkes bu ismi bana karşı sadece yakın kişilerin -Jisoo, Jennie ve Lisa- kullanabileceğini bildiğinden sorun olmuyordu. Ama Jungkook biraz kalın kafalı olduğu için bunu anlamakta sorun çekiyordu. Neyse, sorun değil. Ben onu da insan edeceğim.
"Bu arada sende görmeyeli anaokulu vari hareketlerini sürdürmeye devam ediyorsun. "
Kafasını biraz geriye atıp ufak bir kahkaha attı. Yalan yok bu haliyle kusursuz gözüküyordu. Beyni olsa iyi hoş çocuk da işte...
"Anaokulu vari hareketleri arkadaşlarına söyle güzelim. "
Anlamadığımı belli eder gibi yüzüne boş boş baktım.
"Ne alaka? " "Sabah gelip herkese yaptıkları gibi bana da saçma bir anket yapmak istediler. En sevdiğin renk, yemek, oyun, dizi-film gibi gereksiz çok boş sorular sordular. "
Of! Gidip gerçekten bu salağa sormuşlar mıydı? Kullanılan kağıdın yapıldığı ağaçtan çok özür diliyorum. Gidip bunun için bir fidan dikeceğim.
"Her şeyi geçtim verdiğim cevaplar sonunda abuk-subuk tepkiler veriyorlardı. Sevindiler mi üzüldüler mi anlayamadım. İstersen ben sana bizim yakın aile doktorunun kartını vereyim. Arkadaşlarına iletirsin."
Benim bu okulda hiçbir zaman düzgün bir günüm geçmeyecek mi? Bende insan değil miyim? Benim de mutlu olmaya hakkım yok mu?
"Boş yapmayı derhal kes. Senin yüzünden zaten geç kaldım derse. Devamsızlıktan kalmazsam iyi. "
