survey | roségguk

on beş

"Sakin ol ve tekrardan anlat Chaeyoung. Bu şekilde seni anlayamam."

Chanyeol gözyaşlarımı silip anlatmam için bekledi.

"Bir tane afiş bastırmış. Üstünde ise o hasta olduğunda yanına gittiğimde çekilen bir fotoğraf ve okulda kızların yaptığı anketin sonucu vardı. Bütün okul benim nefret ettiğim çocuktan hoşlandığımı düşünüyordu. Onu geçtim sonrasında ise müdür beni takım kaptanlığından attı."

Tekrardan ağlamaya başladığımda Chanyeol beni kendisine çekerek sarıldı.

Ben o takıma her şeyimi vermiştim. Daha fazlasını yapmaya hazırkende Jungkook'un gelip zevkine hayatımı bozmasına uyuz oluyordum. Ben ona karşı hiç bu kadar ileri gitmezken o bana acımamıştı. Sinirle tırnaklarımı elime batırırken Chanyeol onaylamayan sesler çıkardı.

"Böyle yapma Chaeyoung. Yine o salak yüzünden kendine zarar veriyorsun. Bu konuda durmalısın artık."

Kafamı kaldırıp Chanyeol'a baktım. Sanırsam ona haksızlık yapmıştım. O gece onu orada sırf Jungkook'un peşinden gitmek
için bırakmam aptalca bir davranıştı. Hemde çok.

"Chanyeol sen haklıydın."
"Hangi konuda?"
"Jungkook hakkında. Dediğin her şey doğruydu. Jungkook beni üzdü ve ben senin yanındayım. O zaman seni öyle tek bırakmamalıydım. Bir tarafı toplayayım derken bir tarafı batırmıştım. Her şeyi elime yüzüme bulaştırdım. Ayrıca toplamayı seçtiğim taraf ise beni bitiren Jungkook oldu. Gerçekten pişmanım Chanyeol. Ne kadar özür dilesem boş biliyorum. "

Chanyeol göz yaşlarımı silip ellerimi tuttu ve gözlerimin içine baktı.

"Chaeyoung bu durum için özür dilemene gerek yok. Biliyorsun ki ben ne olursa olsun senin yanında olacağım. Sadece senin önemsiz kişiler için üzülmeni istemiyorum. Sinirlendiğim konu ben seni üzmeye kıyamazken onun umursamadan seni kırması. Düşündükçe çıldıracağım!"

Sona doğru biraz sinirlenmişti. Onu yatıştırmak için kolunu tuttum.

"Tamam, kapatalım bu konuyu. Artık umrumda değil gerçekten. Düşünmek istemiyorum."

Kafamı Chanyeol'un omzuna koyup gözlerimi kapattım ve rüzgarın sesini dinledim.

"Sadece böyle kalmak istiyorum. Ömür boyu."

Ardından gözlerimi açtım ve Chanyeol'a baktım. O da bakışlarını bana düşürüp baktı.

"Chaeyoung o gün sana söylediğim hislerim hâlâ sana karşı var. Senin fikrin değişti mi?"

Başımı kaldırıp birkaç saniye düşündüm. O benim en iyi arkadaşımdı. Hiç bu şekikde görüp düşünmemiştim onu. Hiçbir zaman aramız kötü olmamıştı ve beni kıracak, üzecek hiçbir şey söylememişti. Her zaman iyi davranmıştı. Ama  bilmiyordum. Bu tarz şeyleri ilerletebilecek biri olduğumu düşünmüyordum.

"Chanyeol bak sen benim en yakın arkadaşımsın ve seni gerçekten seviyorum. Kaybetmek de istemem. Fakat ben böyle bir ilişkiyi yürütebileceğimi düşünmüyorum."
"Sadece birkez denesek Chaeyoung. Olmaz mı? Gerçekten bunu yapamayacağını söylediğin zaman bitireceğiz. Bu konuda bana güvenebilirsin. Sonuçta senin mutluluğun benim mutluluğum."

Birkaç saniye sadece birbirimize baktık. Bir yandan Chanyeol'u üzmek istemezken bir yandan da yapabilir miyim diye düşünüyordum.

Derin bir nefes alıp "Tamam." dedim. Yüzünde şaşırmış tatlı bir ifade vardı. Sanırsam bunu beklemiyordu. Açıkcası bende beklemiyordum bunu kendimden.