Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dikkatinizi dağıtmak için aklınızı bazı şeylerle meşgul etmeniz gerekirdi. Bu bir işle ilgilenmek; dans etmek, şarkı söylemek, oyun oynamak ya da yemek yapmak olabilirdi.
Hepsini yapabilecek potansiyelim olmasına rağmen içlerinden seçtiğim seçenek ise, birincisiydi. Kendimi işe vermiştim, tıpkı bu şirketi birlikte kurarken dönüştüğüm o güçlü kadın gibiydim. Ama değildim. Ruhum artık güç ne demek bilmiyordu ki, oyuncak bir bebekten farkı yoktu. Kafası her an birisinin elinde kalabilir ve işe yaramaz diye adlandırılıp çöpe atılabilirdim.
Başımı iki yana salladıktan sonra önüme düşen saçlarımı arkaya attım, bu aptal dosyaları okumak zordu ve eksiklerdi. Boynumu ovalarken telefonumu açmış, Sekreter Yoon'a bağlanmıştım. "Bay Jung'a dosyaları şimdi istediğimi söyleyin." Kapatmak üzereyken telaşlı bir şekilde ismimi söylemesiyle kaşlarımı kaldırdım. "Efendim, Bay Jung bugün şirkete gelmedi."
Yatak odamızda yaşanan sahneden sonra onu hiç görmemiştim, evleri tamamen ayırmıştık ve sadece şirkette iş için konuşuyorduk. Gerekmediği sürece yüzüme bile bakmıyordu. "Öyle mi? Nereye gittiği hakkında bir bilgin var mı?" Olumsuz olan cevabından sonra onu geçiştirerek telefonu kapattım ve ayaklandım. Ceketimi üstüme geçirip odamdan çıktığımda bana selam veren herkese başımla karşılık verip, kapısını çalmadan içeriye girdim. Burada olsa da çalmazdım, özeli olamazdı onun.
Olamazdı, evet. Olmazdı. Jaehyun gaddar birisi değildi, en azından insanlara karşı.
Beni üzmek istese bile yapmazdı.
Etrafı dikkatlice süzdükten sonra masasının üstünde resimlerimin olmayışıyla kaşlarımı kaldırıp oraya ilerledim. Sanırım biraz önce kafamda onayladığım tek şeyin geçerliliği onun için bitmiş gibiydi, bense kendi duygularımı kandırmaya çalışıyordum.
"Yalancı." Alayla gülümseyip koltuğuna oturduktan sonra eskiye nazaran çok daha boş olan masası, gözleri yormuyordu. Şaşırtıcıydı çünkü gösterişi severdi. "Sen bir yalancısın, Yoonoh." Tekrar tebessüm ettiğimde kalkıp, buradan gitmek istemiştim ki bilgisayarının yanında duran vazonun içindeki gülleri ve notu fark etmemle ellerim titredi.
Eğer tahmin ettiğim şeyse, onu çok pis harcardım ve bunu yaparken kimseye acımazdım.
Parmaklarım arasında duran kağıtta yazan cümlelerden çok bu çiçeklere bir değer katıp onları saklayan kişinin benim olması sinir kat sayımı gittikçe tavana çıkartıyordu.
"Hala eskisi gibi gülüyorsun.
Eskiye dönmek ister misin?
-D"
Telefonumu aceleyle elime alıp onun numarasını tuşladığımda bir cevap alamadım ancak arkadaşımın attığı linke tıkladığımda, görmek istemeyeceğim en son şey bile olmayan fotoğraf gözlerim önündeydi.
Mide bulandıran bir açıklamayla.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@kimdoyeon: fotoğraf çekilmek istemediğinde ama o sana güzel olduğunu söylediğinde! @jaehyunjung
Avuçlarım arasından kayıp giden telefonumu tutmak gibi bir girişimde bulunmadığımda kafamı geriye atıp derin nefesler aldım. Yeterli değildi. Sakin olmaya çalışarak ayaklansam dahi, odadaki her şeyi kırıp geçip koridora çıktığımda zan altında kaldığım bakışları önemsemedim.
Tek düşündüğüm şey, onu kaybediyor oluşumdu. Ve bunu ilk kez bu kadar yakından hissedişimdi, belki de bu yüzden harekete geçiyordum.
**
ALLAHUAKBAR ALLAHUAKBAR
young severleri ve young sevmeyenleri görelim bakalım
