Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seni seviyorum."
Gözlerimi kapatıp; ağzımdan çıkan sözcükleri hazmetmesi için ona süre tanıdığımda telefonu tutan elim çok fazla titriyordu. Ondan bir cevap beklemiyordum doğrusu, bir şey demek zorunda da değildi ancak en azından bunu istemediğini ya da aynı şekilde hissettiğini söylemesi, acımaya başlayan yaralarımın ağrısını biraz olsun hafifletebilirdi.
"Young?" Sesi tanıdık ama unutmayı dilediğim o kişinin ismimi seslenmesiyle kaşlarımı kaldırdığımda tek elim yastığı sıkıca kavramıştı. "Üzgünüm, Jaehyun şu an burada değil ve senin aradığını görünce açmak is-"
Onu böldüm çünkü konuşmaya hakkı yoktu. "O nerede?"
Hafifçe güldüğünü duydum ama bu bile sinirlerimi altüst etmeye yetmişti. "Biraz meşgul olduğunu söylemedim mi?" Ayaklandığımda aklıma dolan ihtimallerin yanlış olduğuna inanmak, yaşadığımız her şeyin bir geçmişten ibaret olduğunu ve tekrar hatırlanmayacağını kendime hatırlatmaya çalışmak zordu.
"Doyeon," Diye söylendim, sesimi duyuyor muydu bilmiyordum çünkü çok kısık ve çok acı doluydu, ben bile kendimin farkında değildim. "Ben gibi olmaya çalışma." Bu sefer yüksek sesle gülmesiyle elime geçen çerçeveyi sıktım, oldukça sıkı ve benden beklenilmeyecek bir güçle yaptım bunu. "Senin gibi olamam, doğru. Henüz o kadar kötüleşmedim."
Telefon yüzüme kapandığında önce birkaç saniye duvara anlamsız bakışlar attım ama sadece dakikalar içinde resmen etrafımdaki her şeyi fırlatıp kırmaya başladım. Bu bir sinir boşalmasıydı, yılların birikmişliğini asla atamazdım ama en azından çığlık atarak ağlamak bir nebze olsun beni yatıştırırdı.
"Onunla evlenme." Kendi, öz annemin cümleleri kulaklarımda yankılandığında onları elimle kapattım. Hiçbir şey hatırlamak istemedikçe, unutmaya çalıştığım her şey önüme çıkıyordu. "Jaehyun, benim kızım tehlikelidir. Onunla evlenme."
Kötü birisi miydim? Buna verebilecek bir cevabım yoktu ama insanların dengeleriyle oynamak ve onlara, kendilerinin kim olduğunu unutturmak eskiden yaptığım bir şeydi. Ben Jung Young olmuştum, değişmiştim, büyümüştüm ve olgunlaşmıştım.
En azından bu inanmak istediğim şeydi.
"Hey," Duyduğum tonlama ile yerimde sıçradığımda omuzum üstünden kapının olduğu tarafa baktım. Sırtını dayadığı duvardan ayırmadan elindeki gül buketini yere bıraktı, gözyaşlarım tekrar eski Jaehyun'u gördüğünde akmaya başladı ve onlara engel olmadım. Olamazdım, çünkü ben kötüydüm ama güçlü değildim.
Ne kadardır buradaydı bilmiyordum ama bakışlarından akıp kalbime damlayan hayal kırıklığı o kadar güçlüydü ki, tek yapmak istediğim tekrar ve tekrar ağlamaktı. Kendi bahçesinde yeşermeyen tek çiçek gibi hissediyordum, koparılmaya ve çöpe atılmaya çok yakınmış gibi. Sona geliyormuş gibiydim.
"Özür dilerim," Alayla gülümsedikten sonra tek elini yumruk yaparak sağ gözünün altındaki ıslaklığı sildi. "Belki en başında seninle evlenmek için ısrarcı olmamalı ve ona bir engel yaratmak yerine, ikinizi birleştirmeliydim." Kalbim çok ağrıyordu çünkü karşımda duran adam uzun bir süre sonra savunmasız kimliğine geri dönmüştü. Kırdığım parçaları iki yana düşüyor, onları toplamak için çok saba sarf ediyordu ama yapamayacağını biliyormuşçasına davranıyordu.
Biliyor muydu?
Ben bilmiyordum.
"Young, hayatın boyunca bana sinirli kalacağını biliyorum ama seni özgür bırakıyorum." Omuzlarını kaldırıp indirdikten sonra yerde parçalanmış olan camların üstüne bastı, ona verdiğim ilk öpücüğü ölümsüzleştirdiğimiz fotoğrafı aldıktan sonra hiç beklemediğim bir şey yaptı.
Onu ortadan ikiye ayırdı.
Tıpkı benliğim gibi.
"Gerçek aşkına geri dönebilirsin." Omuzlarını kaldırıp indirdi. "Ve bu sayede, ben de beni gerçekten seven birisine... güvenebilirim."
Odadan çıkmadan önce bana tekrar gülümsedi ama görüntüsü kaybolmadan sarsılan omuzlarını görmüştüm. "Jaehyun," diye mırıldandım arkasından. Güllerin üstüne düşmüş kağıt parçalarına bakarken burnumu çektim, ona ulaşamayacaktım.
"Seni seviyorum."
**
ULAN BE
ağladım galiba
sizce nasıl
normalde bu bölüm fightlu olucaktı ama bi anda aglamalı bir seyler oldu ozur dilerim young😭😭😭
