Kanina pa ako patingin tingin sa may bintana. Inaabangan ko kung parating na ba si Evan. Pero wala pa. Napatingin ako sa wall clock. Alas dose na. Napabuntong hininga na naman ako. Kanina pa namimigat ang talukap ng aking mga mata.
Isang linggo nang ganito ang sitwasyon namin. Hindi ko naman alam ang dahilan kung bakit lagi siyang late kung umuwi. Hindi ko naman siya matanong dahil hindi ko siya pinapansin, hindi ko din siya kinakausap. Noong marinig ko ang tunog ng kotse niya ay napatingin ako sa labas. Dumating na siya, at gaya ng ginagawa ko. I check him if he is drunk or not. At hindi naman siya lasing. After checking that he is okay. I will run upstair before he can see me here waiting for him.
Ayoko ngang malaman niya na hinihintay ko siya.
Dali dali kong iaayos ang aking sarili sa higaan ko. At magkukunwaring natutulog.Dinig ko ang mga yapak niya mula rito. Napahigpit ang aking pagkakahawak sa aking blanket noong, marinig kong bumukas ang pintuan ng aking kwarto. Sh*t! Hindi ko pala nailock!
Everytime kasi na uuwi na siya ay dideretso ako dito sa kwarto ko at ilolock ko iyon. Pero bakit nakalimutan ko iyon?
I tried my best to act as if Im asleep. Lumapit siya sa kinahihigahan ko. And i feel him seated at the side of my bed facing me dahil nakatagilid ako ng higa. He sigh a deep one. Ramdam ko din ang haplos niya sa aking pisngi na ikinalakas na naman ng tibok ng puso ko. Gusto kong mapasinghap. Gusto kong imulat ang mga mata ko para matitigan ko din ang mukha niya.
Yes we are staying on the same roof pero dahil nga sa kapabebehan ko. We are not talking at halos hindi na din kami magkita. When I woke up in the morning wala na siya. At sa gabi naman yun nga late na siyang umuwi. Hindi ko din alam kung anong reason kung bakit.
I really miss him. Miss na miss ko na siya. Siguro nga ang bobo ko. Ako naman ang gumagawa ng mga bagay bagay kaya nagiging kumplikado ang lahat. But I just wanted him to realize what I really want. What I really need to hear from him.
Gaya nga ng sabi ko kay Ciarra noong minsang nag-usap kami.
"I have the feeling that he already love me Ciarra. I can feel it. The way he cares for me, the way he look at me."
"So what's the problem. Balita ko kay Evan hindi na naman kayo okay?" She asked I sigh.
"I want to hear it." I said at nag-iwas ng tingin.
Tinaasan niya ako ng kilay. "I want to hear it from him Ciarra. Alam mo naman kung anong ugali ni Evan diba. He is not that vocal when it comes to what he really feel. Kung anong nasa isip niya. Kung ano yung mga pinagdadaanan niya."
Tumango tango naman siya. Alam kong naiintindihan niya ang mga sinasabi ko.
"Hanggang ngayon nga hindi ko pa din alam kung anong nangyari at rason kung bakit muntikan na siyang maikasal kay Renee." Nakasimangot na sabi ko.
Gaya nga ng sabi ko andami dami pang mga katanungan na hindi nasasagot.
"I miss you Siera." He whispers and I feel him kiss my forehead.
"Goodnight." He whispers and when I open my eyes ay ang papasarang pintuan.
Napabuntong hininga nalang ako and I curled up in my bed. A tear escape my eyes.
I wanted to ask him. Yes, I really wanted to... But I know he isn't going to answer me.
I ask him once... Noong araw na dumating ako dito sa bahay na nadatnan ko siya.
And when I arrive home nadatnan ko siya sa sala, he look dead tired. Nakaupo siya sa sofa habang nakatingala at nakapatong ang kanyang ulo sa sandalan nun. Nakanganga pa and I think he is sleeping dahil maririnig ko ang mahihina nitong hilik.Buti hindi lumabas ngayon ang isang yan. Isang linggo na siyang busy hindi ko alam kung anong pinagkakaabalahan niya.
Nilapitan ko siya ng dahan dahan upang hindi siya magising. When I am near at him. Yumuko ako at saka napabuntong hininga. Dahan dahan kong kinulbit ang pisngi niya. I pointed his cheeks to check if he's deep asleep. Pero wala man lang siyang reaksiyon. Napasimangot ako. Para na akong tanga no. One week ko ding tinitiis na wag siyang kausapin. Na wag siyang pansinin kaya kahit araw araw ko siyang nakikita namimiss ko pa rin siya. And I was so thankful because even though I am ignoring him, he didn't think to move out in my house and leave me. He stayed.
"Evan." Panggigising ko sa kanya. But he just groaned. Ayaw ata niyang paistorbo sa pagtulog niya.
Kaya mas napasimangot ako. Umupo ako sa tabi niya at tinitigan ang payapa ngunit pagod niyang mukha. I sigh and then I hug him. Ipinatong ko ang aking ulo sa dibdib niya as i hug him while Im sitting beside him.
He moved and i felt his arm also hug me.
"MmmSiera?" He said, tiningala ko siya and he is half awake now. Hanggang sa nagising na siya, seems like he's confuse hindi pa niya alam kung anong nangyayari. Kung bakit nasa tabi niya ako at kung bakit niyayakap ko siya? Napakusot siya sa kanyang mata at napaupo ng ayos.
"Bakla?!" Gulat na sabi niya. Kaya napalayo ako sa kanya.
"Bakit? Why?" He look confuse. Napanguso lang ako.
Nakipagtitigan sa kanya.
"Can I ask you something?" I seriously ask him. Napakurap kurap siya.
Kalauna'y tumango din siya ng kunot noo. I take a deep breath. Tatanungin ko na. Bahala na.
"Ano ba ako sayo?" I ask him kahit natatakot ako sa kasagutan niya. Nakakabagot na din kasing maghintay. Our relationship isn't moving and napakalabo. I'm bearing his child but what am I to him?
Ano na ba kami?
Ano ng label namin?
Our parents are suggesting our wedding? But is it right to do it when we doesn't even know what we really are to each other.
I saw how his eyes shifted emotions, he seem more serious now. Ginagap niya ang aking kamay at pinisil iyon. He sigh. Tinitigan niya ako.
"Ano na ba tayo Evan?" I ask trying my best not to crack my voice dahil naiiyak na naman ako.
Umawang ang kanyang labi parang may sasabihin siya pero nauwi lang iyon sa pagbuntong hininga at pagyuko niya.
Hindi ko din nahintay ang sagot niya kaya maslalo lang sumama ang pakiramdam ko. Kaya ayaw na ayaw ko talagang magtanong sa kanya eh. Coz I know hindi din niya sasagutin o sasabihin.
I am drifting to my dreamland when I feel that someone moving in my bed. Gumalaw ako at humarap sa tinatalikuran kong side. But I didn't opened my eyes. But I can smell his scent. His scent that I really really miss. Nandito ba talaga si Evan sa tabi ko? Or is it just my illusion?
O nananaginip lang ako. Hinila niya ako at saka niya ako niyakap ng mahigpit.
Isiniksik ko naman ang katawan ko papalapit sa kanya. And I unconsciously smiled.
"Don't worry Siera. Malapit na. Malapit na malapit na talaga. Just wait for me okay." He whispered. I mumbled the word 'yes' kahit na hindi ko naman talaga alam ang sinasabi niya. Kahit hindi ko alam kung ano ba yung tinutukoy niya na malapit na.
Hinapit niya lalo ako dahilan kung bakit humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.
#####
Konti lang, hindi ko kasi maharap ng minsanan. Andami daming assignments. And I had a hard time thinking how am I going to end this.😢😢
