☘︎𝘿𝙖𝙨𝙝𝙣𝙞 𝙢𝙖𝙨 𝙢𝙖𝙧𝙩𝙚𝙨𝙚☘︎

Pjesa e dytë🖤

~Ajlina~

Kur ndjeva peceten me njat aromë vdekjeje u mundova me tan trup me ba rezistenc po lënda e hidhur me pushtoi forcat e mija ne pak sekonda.

E mbrapa shikova vetem nje pamje sterr te zezë.

***

-Urdhero, merre kete pako me heroine, le ta bejme te varur dhe kete.

-Me hargjua heroinen une per ket femen. Heh as mos te shkoje ne menje. Un nuk e humi heroinen ne gjak lavireje. Tu pas dur e kàm shnosh, pse mos ta zhdepi ne dru. E sigurt se kam me drogu ne shpulla. Ska me pas takat me hap as syt e lene ma me ba rezistenc.

Isha tu dasht me shpirte qe kjo te ishte makth. Por jo, isha un qe po shtiresha si ne gjume.
O ku ku per mua. C'ka me ba une. C'ka po flasin kta me ba me mua!?

Pse mor Zot mua e gjete mem dhan iket fat per hise?!

Si qingji kur ka me ja pre kryt kasapi e za nuk ban. Si mor me pshtu un prej ktyneve. Si mor Zot, me nimo te lutem!

Ndjej flokt si me shkulen prej koks e gati si sme pelset rrashta prej dhimbjes.

Me mori si lecke e me hodhi per toke. Ishte si hulk para meje. Mund te bante ca ti doje zemra e barkut me mua se un isha pa pike shprese.

Hee, çou çou!

E filloi tu qesh e tu tall bashk me at tjetrin si kishte met te dera e vec shikonte.

U qova tu mu dridh tana kocat e bana nje hap larg tij ashtu me shpin si isha e shkova afer raftit si per mallkim temin kisha pasqyrem e raftit perball edhe e shikova si u afrua ma afer e me gjujti nje grusht mes shpatullave.

Thash me bani naj grop tej per tej trupit njac shume me dhimbti. Goja mu mush me gjak. E vrer gjaku volla. U perlyva si perbindesh ferri. Gjujt mu kputen direkt e rash ne toke si thes.

Tan venin e shikosha vetem grih. E lot qe nuk pushonin, njani lot mas tjetrit sikur po benin gar ne faqen teme. E mua ata lot, gjak mu dukshin, bashk me gjakun ishin ba gjithsesi.

E kur menova se kaq ishte e rrafmja... E kur menova se smunem mà, me gjujti nje shkelm ne kryq.

Njana dhimje ma madhe se tjetra.

-Mos e tepro se s'do na japin parat po e derguam ne k'te gjendje. Mjafton kaq.

-Hah pak e ka.

Se pse qeshnin me gjendjen teme se kuptova. Noshta se njerz nuk ishin. Njerzilleku te ato kishte skadu me kohe.

Se di per sa kohe qendrova ashtu ne toke e shtrime se s'mujsha me u cua.

Po kur u ba nate, u cova pa u ndjer e u ula ne krevat. Jashtu e njollosun prita mengjesin, se kisha ne mend me u la as asisen. Un isha e dekun ca te lame po them.

E noshta prej dhimbjeve te te gjithave kockave e shpirtit bashk, gjumi me kishte rremby. Por mua, vet jeta me kishte turturu.

Isha ne gjum kur ndjeva se me terhoqen prej krahu, akoma pa hap syt mire.

Zvarr me merrnin per at koridor. Vuna re se ishtu po i terhjekshin tana vajzat. Po ata dukeshin te drogume meqa kuptova nuk ishin ne gjendje as me kundershtu as asisen. Kurse mua ndrysh nga ata ndjeja c'do dhimbje ne trup.

Ne Australi denohen njerzit nese vrasin nje derrkuc pa anestezi... Kurse une isha njeri... Pse vall kjo diferenc kur jetojme ne te njejten bote. Se per kto raste bota esht e madhe.

Na shpjen te tanave ne nje si magazin teneqeje qe ishte mbi rrota kamjonash.

Shikova perreth me dit se ku na kishin sjell. Dhe e vetmja gja si shikova ishte nje tabele ku kishte te shkrume: Vermont.
Vura re dhe nje ndertes te madhe ku shkruhej siper cocacola.