☘︎𝘿𝙖𝙨𝙝𝙣𝙞 𝙢𝙖𝙨 𝙢𝙖𝙧𝙩𝙚𝙨𝙚☘︎

Pjesa e nantë

Edhe po te ishe i verber do e kuptonte qe Kastrioti kishte filluar te ndjej ndjenja te quditshme kundrejt Ajlines, ama ishin kaq te quditshme sa ai as nuk denjonte ti ja pranonte vetvetes e aq me pak te bente dicka.

Kastriot Gjoni ju dorzu jetes. Siduket kundrejt ksaj ndjenje te re nuk dinte cfare te bente. Nuk dinte si te sillej. I ri ne fushen e ndjenjave.

E kshu ja la ne dore Ajlines. Ajo donte te kthehej, atehere ashtu le te behej.

****

-Nuk kam me jau harru kurr ket ner si me keni ba. Shyqyr Krishtit qe ka ba te mujtun mem dal ju ne rrugen teme e mem dhan jete.

-O bije e dheut paske ken. Se sa do si te pata si vajzen teme ty tjeter kund te keka shkru fati. Fatin ska gja qe e nal.-Lotoi aty para tyne se e dinte shum mire se malli shume kishte me e marre per to. Por jeta e saj ishte e tille. Nje martes, nje jetes. Ajo nuk kishte luksin e modernizimit.

-Lene babe se vet deshti me shku.- Tha Kastrioti e kishte gjithe ate zuq ne zanin e tije. Po po vet deshi Ajlina me u largu prej tij. Se ajo nuk do guxonte te rrembehej qofte nga ndjenja me e vogel. Nuk do guxonte sepse ndjente vullkan pas guximit. Ajo ndoshta kishte fituar qetesine por guximin ishte e veshtir. 18 vite kaluar duke e shtypur edhe familja, e si pasoj kishte perfunduar duke shtypur veten e saj.

Ajlina uli syt e u ndje ne faj. Po kshu ju dukte asaj e drejte. Kjo ishte e drejta e ksaj e pashmangshme.

E kur po flisnin para se te vinin me e marre Ajlinen, Kastriotin e merr ne telefon Mira.

Noshta ishte jeta tu i tregu se ja ku esht fati yt. E mos te kapet pas gjerave te pamundura.

Sepse te ndjente per dike qe ja ndalonte vetja ishte shume me e veshtir nga cdukej.

Mori telefonin dhe e fiku. Ktheu kryt nga Ajlina e i tha per her te funit. Ma sdo fliste.

-Ti e din shume mire se je ba pjese e jona. E per sa te marr frym ske me met vetun.- I premtoi. Po po i premtoi pa pike frike. Gjithmone Gjoni thonte se nuk duhej bere premtimet se jemi njerz e hyjme ne gjynaf nese nuk i mbajme ama ai i premtoi. Sepse ishte i vetmi gur qe i kish mbetur per te levizur.

-Kastriot, shume falimners prej teje po ka ardh koha me ba edhe dicka une per jeten teme. - Spo i dukej vetja aq burre ne kto momente. Te mos mundej te kujdesej per amanetin qe Zoti i kish dhane.

-Ajline aman mos len nam. Rri more burrnesh itu me ne. Ti e din se sna pengon as asisen. Je motra jeme e vogel.

-Klevisa te lutem mos ban ishtu se vec ma te veshtir ma ban.

-Cka me te than une more pra?!- Kishin mbet te habitur pa fjale. Spo dinin cfare me fol e cfare me diskutu me. Sa per argumenta Klevisa e Kastrioti do gjenin por asaj nuk do  ndryshonte asgje.

...

Kur dhoma ishte zaptu ne qetsi nigjun zanin e Vlashit te dera e shpise.

-O i Zoti i shpis! - Dolen Kastrioti, Ajlina, Klevisa e Gjoni te dera e shikun 2 vlleznit si kishin ardh bashke me marr motren.

Kur Ajlina veshtroi Markun se si ju mbeshtoll nje ndjenj ne fyt. Po e kishte inat at njeri. Po dyshonte mos ishte vertet vllau i saj.

-Hajdeni mrena more. - Tha Gjoni me mirsjellje sepse motren e tyne e kishte si bije e prej Ajlins ju jepte dhe ktyne rrespekt.

-Jo vec kena ardh me marr Ajlinen.

-Ajlina asht ba bija jeme e un nuk e nxjerri prej shpis pa ardh me i ba 2 pal muhabet. - Vlashi e Marku ishin te detyrum e hynen mrena.