☘︎𝘿𝙖𝙨𝙝𝙣𝙞 𝙢𝙖𝙨 𝙢𝙖𝙧𝙩𝙚𝙨𝙚☘︎

Pjesa e njezetedy

Ma shume se 4000 fjale...❤️❤️❤️❤️

Pasi fiku telefonin Kastrioti u kthy nga Gjoni dhe Ajlina tju tregonte se asgje nuk shkoi sipas planit. Klevisa kishte me u rikthy e bashke me te edhe Trimi.

Ajlina u cua e rregulloi edhe iher shtratin e Klevises ta kishte gati per neser kur te vinte. Ja rregulloi carqaft e sistemoi gjithcka nga fillimi e pastaj shkoi me ba darken.

I ishte rikthy serisht me shit te ai dyqani i vogel i lagjes. Kshu as nuk merzitej ne shpi vetum mos me ba asigja. Tane medra qe Klevisa kujdesej tashma Ajlina merrej me ta e sistemonte gjithcka kurse me duhan vec Gjoni e kur skishte pune edhe Kastrioti e ndihmonte te atin.

Gjithcka sikur po shkonte mire. Pervec faktit se tashma Klevisa po kthehej. Ama noshta serisht kishte me shku ne nje mundesi te dyte. Ku i dihet cka rezervon fati per ato?!

At nate masi Gjoni ishte bajagi i lodhun Kastrioti me Ajlinen kishin nejt edhe pak e po shikonin nje serial nga ato tipikt turq qe TV Klani jepte shpesh here.

E ne nje moment kur dha nga ato publicitetet e teprume dhe quditerisht ngjanin me te gjate se vet pjesa Kastrioti nga hici u kthy e pyti Ajlinen.

-Nuk me tregove kurr se cka te nodhi at nate qe te vrisje veten! - Ajlina u step. U tremb. U tromaks... Ndoshta thell mbrenda vetes e kishte prit ket pytje nga ai. Tashma kishin nje jete me kalua, sigurisht qe do pysnin per diten e par si u takuan. Pse ishte aty?! Si ka mundesi qe pikerisht ate takoi!

Nje lamsh i erdhi ne gryk nga stomaku dhe e shikoi e trishtuar.

-Ishtu, familja qe me nxorren jashta se besun fjalt e Marashve e simas tyne i korita.

-E pse ishe e gjakosun njashtu!! Pse kishe fustanin e shkjepun gjithkund? - Aty Ajlina u ligeshtu kam e kry. Fryma ju mor e kerrkah nga ikte asaj pytje s'kishte.

Njashtu me zanin tu ju dridh e syt ka i musheshin me lot i tha... - Masi me citen jashta prej shpije une iksha e pshtjellsha sa ne nje ane ne nje tjeter neper rruge se spata ka me shku. Menova bela mem shiku nje shoqe jemja si kam pas shku mire ne shkoll me ta e kshu ika afer shpis saj. Por skje kun ajo e as kerrkush si njoh sdoli mem shiku si jam. E kur djemt e lagjes me shikun fillun tu tall e un tu ju largu ne vrap u perplasa me nje djal. Aj tha qe ka mem lan me motren e nanen e vet. Skisha cka me ba. Skisha kuj me i besu ma e thash bela ishalla bani drit jeta dhe per mu. Ika me ta. E aj skish as moter as nan. Dhe... - Aty naloi e lot fillun me i dal edhe ma shume. Edhe ma shpejt. E syt ju ban si te kuq.

Kastrioti e kuptoi krejt e sdonte me e lane me fole ma shum. E mori ne kraht e tij dhe e perqafoi fort. Ja vuni koken ne xhoks tij dhe e shtrengonte nga vetja. Ishte acaru shume me njerzit e tille. Shume nervat i ishin cua.

-Kush asht aj?! - Pyti Ajlinen e prej percafimit tij se lshoi.

-Nuk e njoh. Hera e pare qe e shikova at dite.

-Ma thuj kush esht Ajline. Noshta jo at dite ama tash jam i sigurt qe e ke shiku dikun tjeter. Ma merr menja qe e din kush esht. Kush esht Ajline?! - I tha me za lutes tash.

-Kerrkush. - Prap nuk pranoi me ja than. E dinte trunin e Kastriotit. E dinte edhe ca asht i afte me ba. E aj tashma skishte munsin me ba gja gjithsesi.

-Du me dite Ajline. Du me dite si ka guxu me ba njat gja?!

-Kastriot at e ka denu Zoti. Ske nevoj me u marr me ta.

-Si e ka denu Zoti! Cpo thu?!

-A din Andin? Aj qe vrau veten. Njaj asht. - Zoti e kishte denu. Ajlina bashke me pafajsine e saj e kishte ba me shiku llumin e mendimeve e veprimeve te tij dhe kur ai kishte shiku se ca kafshe ishte skishte qen i forte me dale ne drite. Sja kishte dal me shiku jeten e me lan gjithcka pas. Por si i dobte kishte vra veten. Kafsha!