Kafede oturmuş etrafı incelerken, anonimi düşünüyordum. Mesaj atmıştım ama geri dönüş yapmamıştı. Belki buralardaydı. Önümdeki yemeğe iç çekerek baktım. Kafe dediğime bakmayın, müthiş özgün, çeşitli ve farklı yemekleri vardı. Lezzetleri şahaneydi. Fiyatları da çok yüksek sayılmazdı. O yüzden başka bir planım yoksa, buraya gelirdim hep yemeğe. Bok boğazlığımın beni, anonimle tanıştıracağını düşünemezdim herhalde hiç.
Zorla bir çatal daha aldım. Ama yok! Anonimi merak ediyordum. Ruh hastaları gibi kafaya takmıştım işte cevap yazmayışını. Henüz görmemişti ama interneti aktif durumdaydı.
Acaba şuan ne yapıyordu?
Hesabı istedim. Garson, neredeyse dokunulmamış olan tabağıma tuhaf tuhaf bakıp masayı topladı ve hesabı hemen getireceğini söyledi. Biraz sonra, elinde benim tabağımla birlikte siyah kıyafetli ve siyah boneli birisi geldi masaya.
"Merhaba, rahatsız ediyorum, kusura bakmayın ama tabağınıza hiç dokunmadan hesabı istemişsiniz. Yemeğinizin bir sorunu mu var? Şey... Ben buranın şefiyim de..."
Uzun boyu, esmer teni ve kuzguni gözleriyle biraz ürkütücü sayılabilirdi. Sesi kısılmış gibiydi ama konuşması oldukça kibardı.
"Şey... Yo... Bir sıkıntı yok. Elinize sağlık. Sipariş verdim ama.... Biraz iştahsızım sanırım."
Şüpheyle önce tabağa, sonra bana baktı.
"Paket yapmamızı ister misiniz?"
Neden aklıma gelmemişti ki? Bir saat sonra açlıktan midem ağrımaya başlayacaktı zaten. Şahane fikirdi!
"Çok iyi olur, teşekkür ederim. Elinize sağlık."
"Ben teşekkür ederim. İyi günler, hanımefendi."
Başımla onaylayıp, zar zor ayırdım gözlerimi adamdan. Baya yakışıklıydı. Tekrar telefonuma bakıp derin bir nefes üfledim. Anonim, karşıma çıkana kadar ben, birilerine gönlümü kaptıracaktım, o olacaktı.
O sırada telefonum elimde titredi.
Anonim: Nasılsın?
Defne: Nerdesin ya?
Anonim: Özür dilerim, bugün biraz yoğun çalışıyorum güzelim.
Tabi, herkesin bir hayatı ve işi gücü vardı. Yani vardır herhalde...
Defne: Yo, özür dilenecek bir şey yok. Merak ettim sadece. Genelde erken dönersin mesajlarıma... Bugün kafede değilsin o zaman.
Anonim: Seni izleyemedim bugün maalesef...
Defne: Bir gün bu kafede birlikte oturup, bugünlere gülecek miyiz acaba? Belki iki arkadaş olarak, belki...
Anonim: Belki? Belki ne?
Defne: Sende merak et bir şeyleri, bana ne?
Anonim: Peki, öyle olsun... Gitmem lazım.
Defne: Tamam, kolay gelsin. Akşam görüşürüz umarım.
Anonim: Sen bir şeyi umarsın da ben yapmaz mıyım sence?
Defne: Git hadi :D
Anonim: Öptüm!
