Defne: Seni, git gide daha çok merak etmeye başladım...
Anonim: Şikayetçi olduğumdan değil, yanlış anlama ama, neden?
Defne: Hakkımda çok şey biliyorsun...
Anonim: Aslında öyle değil. Hakkında bildiğim şeyler, sadece, şans eseri diymuş olduğum şeyler.
Defne: Nasıl yani?
Anonim: Yani... Tanıdığın birisi değilim. Çevrendeki insanları, göz hapsinden çıkarabilirsin.
Defne: Ama önceki gün bana hitap etmek için kullandığın kelimeleri bire bir, falcı bir kadın söylemişti. Bunu nasıl duymuş olabilirsin ki? Sadece iş yerindeki kızlara anlattım, ofisteyken. Bu da seni, iş yerinden biri yapar. Yani seni tanıyor olmalıyım.
Anonim: Ya da gal baktırdığın o kafenin, bir müşterisiyimdir. Basit düşün.
Defne: Aaa! İpucu! 😲😲Ben, her öğlen orada yemek yerim. Demek ki beni oradan tanıyorsun!
Anonim: Belki de...😉 Sonra görüşürüz. Öptüm.
Defne: Yaaa! Nereye?!
Anonim: Çalışıyorum, güzelim. Gece yazsam olur mu?
Defne: Yazmasa, arasan olmaz mı? Madem tanışmıyoruz, sesini duyayım en azından?🙄
Anonim: Bilemiyorum. Ya bir yerde sesimi duyup, beni tanırsan?
Defne: Bu kadar korkak olma!
(15 Dakika sonra...)
Anonim: Tamam, peki. Arayacağım. Ama çok heyecanlanırsam suratına kapatırım, söyleyeyim. Sonra bozulmak yok!
Defne: 😂😂😂 Şapşal! Anlaştık o zaman. Gece görüşürüz... Heyecanla seni bekliyor olacağım...
