Anonim: Selam.
Defne: Merhaba.
Anonim: Hasta mısın, sen?
Defne: Hayır. Biraz moralsizim.
Anonim: Sorun ne?
Defne: Abim, mide kanaması geçirmiş.
Anonim: Yaaa... Üzüldüm. Durumu nasıl?
Defne: Hastanede yatıyor. Yanlarına gitmek için izin almaya çalıştım ama bugün işten erken ayrılmam imkansız. Akşama bilet aldım. Aklım onlarda. Umarım, yetişirim.
Anonim: Geçmiş olsun çok... Yapabileceğim bir şey var mı?
Defne: Beni yolcu edip, moral vermek gibi bir şey mi? Var. Ama eminim yapmazsın.
Anonim: Lütfen, yapma böyle. Cesaretimi toplar toplamaz karşına çıkacağım söz veriyorum.
Defne: Ben bilmem. Akşam yola çıkacağım. Gidip dönememek, dönüp bulamamak var sonuçta.
Anonim: Defne! Ne biçim laf o öyle?
Defne: Doğru biçim bir laf.
Anonim: Çok bilmiş... Bir şey soracağım... Aslen nerelisin sen? Nereye gideceksin yani bu gece?
Defne: Aaa! Hakkımda bilmediğin şeyler de var demek? Yakıştıramadım size dedektif bey!
Anonim: Kızım, nüfus memuru muyum ben? Kütüğünü nereden bileyim?
Defne: Bursa, Bursalıyım, ben. Oraya gideceğim gece.
Anonim: BUDO ile mi gideceksin?
Defne: Evet.
Anonim: Yüz yüze tanışmasak da, orada olacağım. Her zaman yanındayım.
