Art ❦︎ |JJK|✔ [Tamamlandı]

🎨0.8

Birden bir çığlık seside gelince Jungkook'a baktım hemen. O ise gülmeye başladı. Ne yani komik miydi? İlk önce acı bir inleme sesi geliyordu sonra ise çığlık ve Jungkook buna gülüyordu.

"Jungkook! Galiba ayağımı kırdım"diye bağırarak karşı odadan biri çıktı. Galiba Hoseok hyungu buydu. "Ayağını falan vurunca hep böyle garip sesler çıkartıyor da"diyerek bana açıklama yaptı Jungkook. Rahatlayarak  kafamı salladım. "Ahh acıyo- Ay şey merhaba sen Ae Cha olmalısın"dediğinde onu onayladım ve uzattığı elini sıktım. O da tahmin ettiğim gibi Hoseok'tu.

"Hyung biz odaya geçelim resimi bir an önce bitirsek iyi olacak"dedi Jungkook ve beni salon yerine başka bir odaya yönlendirdi. İçeri girince şaşkınlıkla etrafı incelemeye başladım. Her yerde tablolar, boyalar, tuvaller ve nicesi...vardı. Gerçekten çok güzeldi. Benim evimdede küçük bir oda vardı böyle. Çünkü kendi odamda çizim  yaparsam boya falan sıçrıyordu sonra çıkmıyordu derken en son küçük bir odayı atölyeye dönüştürmüştüm. Jungkook da aynı benim gibi yapmıştı.

"Voahh burası gerçekten çok güzelmiş"dediğimde gülümseyerek teşekkür etti. "Pekii benim portrem nerede?"dediğimde bir dolaba yöneldi ve dikkatlice açarak içinden tuvali çıkarttı ve şovaleye yerleştirdi. "Şu koltuğa oturabilirsin"dediğinde oldukça rahat gözüken koltuğa yan bir şekilde oturdum ve yastığıda bacaklarımın üstüne koydum çünkü etek giymiştim ve kısaydı her an bir yerim gözükebilirdi.

"Tamam o zaman başlayalımm"diyerek tuvalin başına geçti. O beni çizerken bende ona bakacaktım. Saatlerce onu izleyebilirdim ve izleyecektimde..

🎨.

"Bir bardak su alabilir miyim?"dediğimde hemen bardak çıkartarak su doldurdu ve bana uzattı. Teşekkür ederek aldım ve vitaminimi ağzıma atarak su yardımıyla yuttum. Son unutuşumdan sonra alarm kurmuştum ve alarm çalınca ertelemeden hemen içiyordum. Bir daha korkunç anlar yaşamak istemiyordum çünkü.

"Dudaklarının beyazlığıda vitaminlerini içmezsen mi oluyor?"diye sordu Jungkook. Başımla onu onaylayınca şaşırmıştı. Galiba daha önce böyle bir hastalık duymadığındandı. "Onüç yaşımdan beri kullanıyorum bunları kullanıyorum. Annem bana hamileyken folik asit eksikliği diye bir eksiklik olmuş vücudunda ve buda bebeğe yani bana yansımış. Çok nadir görünen bir hastalığa yakalandım böylelikle"dediğimde daha da şaşırdı. Bunları neden anlatıyordum bilmiyorum sadece...ona güveniyordum.

"Geçmiş olsun, gereken ilginç. Peki annen nasıl şuan?"diye sorunca Jungkook, derin bir nefes aldım. "Kimin umrundaki? Onu en son ne zaman gördüğümü bile hatırlamıyorum. O..anne gibi değil bilmiyorum sadece ondan gerçekten nefret ediyorum." dediğimde özür diledi. Elimi 'önemli değil' anlamında salladım. Alışmıştım artık buna.

"Saat geç oldu seni bırakayım ben"dediğinde itiraz edecektim. Kendim yürüyebilirdim sonuçta ama o kabul etmemişti ve ceketini alıp geleceğini söyledi. Onu beklerken telefonuma mesaj geldi.

Jan Song (Anne)
Hesabına para yolladım
Okul harcını ordan öde

Ae Cha
O paranın bir kuruşuna dahi dokunmayacağım. Sana geri gönderiyorum eğer bana tekrar yollarsan bankada çürüyüp gidecek.

Jan Song (Anne)

Neden bu kadar inatçısın bu konuda Ae Cha? Babanın içi rahat etmiyor

Ae Cha
Sevgili (!) babama söylersin o zaman ben kendim geçinebiliyorum.

Telefonumu kapatarak kafamı geriye yasladım. Göz yaşlarım akmasın diye yukarı baktım. Neden böyle olmak zorundaydı ki? "Hadi çıkalım- Ae Cha sen iyi misin? Ağladın mı?"dediğinde her ne kadar zorlasamda akan gözyaşlarımı sildim. "İyiyim, hadi gidelim"diyerek askılıktan montumu aldım ve ayakkabılarımıda giyerek çıktım. Jungkook'da sessizce arkamdan geliyordu. Bir şey dememişti ve konuşmaya zorlamamıştı. Eğer öyle yapsaydı zaten ağlamam durmazdı.

Asansörü bekliyorduk ki gözüm seğirmeye başladı. Görüş alanım bulanıklaşırken Jungkook'un koluna tutundum. Jungkook endişeyle ismimi haykırırken ben birden onun kucağına yığıldım. Bayılacağımı anladığımda sadece dua ettim. Gözlerimi tekrar açabilmek için..