Chapter ( 19 ) (zawgyi+Unicode)
ခ်ဴလူလူသည္ ခ်ိဳစန္းထံမွ ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီအေၾကာင္းတခုခုသိမည္ကို ခံစားမိေသာေၾကာင့္ ညစာစားၿပီးေနာက္ အေႁခြရံတေယာက္ကို ေစလႊတ္ကာ ခ်ိဳစမ္းကို ဖိတ္ေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
"ခ်ဴေလး... မင္း ကိုယ့္ကို ဘာေၾကာင့္ အေခၚလႊတ္လိုက္တာလဲ... ကိုယ့္ကို လြမ္းလို႔လား"
"ခင္ဗ်ား ေယာက်ာ္းျခင္းကို စကားအေကာင္း ေျပာလို႔မရဘူးလား။ ၾကည့္ရတာ ခင္ဗ်ားက မိန္းမလို မိန္းမရစိတ္ဝင္ေနသလားပဲ..."
"ခ်ဴေလးရဲ႕ လွ်ာက အေတာ္ကို ထက္ျမက္တာပဲ။ ၾကားရသူကို ႐ူးမတတ္ခံစားရေစတာ ေသခ်ာတယ္..."
ခ်ိဳစန္းက ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ တုန႔္ျပန္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးစစႏွင့္ ၾကည့္ေနသျဖင့္ ခ်ဴလူလူ ထြက္လာသည့္ ေဒါသကို ၿမိဳသိပ္ကာ သူ႔ကို ေမးလိုက္သည္။
"ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီကို ခင္ဗ်ား ေနာင္ေတာ္ခ်ိဳနန္ ဘာလုပ္ဖို႔ႀကံထားတာလဲ..."
"ဒါေတာ့ ကိုယ္မသိဘူး။ သူက ကိုယ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြထဲမွာ အလွ်ိဳ႕ဝွက္ဆုံးပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ သူလုပ္မယ့္ အစီစဥ္ကို ေျပာေလ့မရွိဘူး..."
"ခင္ဗ်ား လိမ္ေနတာလား... ခင္ဗ်ား အကို ကြၽန္ေတာ့္ ေနာင္ေတာ္ကို တခုခု လုပ္ဖို႔ႀကံေနတာေတာ့ ခင္ဗ်ား သိတယ္မဟုတ္လား။ သူ ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီနဲ႔ ရန္ၿငိဳးရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးသလား။ ေနာင္ေတာ့္ကို သူ အဆိပ္နဲ႔ လုပ္ႀကံႏိုင္လား..."
"အားယိုး.... ခ်ဴေလးရဲ႕ ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ကိုယ္မူးသြားခ်င္ၿပီ။ ခ်ိဳစန္းဆိုတဲ့ ကိုယ္က တဇြတ္ထိုးလုပ္ခ်င္လုပ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ မလိမ္တတ္ဘူးဆိုတာ မင္းေလး သိသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းေနာင္ေတာ္ တိုလုအီအေၾကာင္းကို ေမးခ်င္ရင္ ဒီလို တရားခံစစ္တဲ့ ေလသံနဲ႔ မေမးရဘူးကြ။ အနည္းဆုံးေတာ့ ကိုယ့္ေခါင္းထဲ သတိျပန္ရေအာင္ ၾကည္ႏူးစရာေလး တခုခုေတာ့ ေျပာေပးသင့္တာေပါ့..."
ခ်ဴလူလူသည္ သူဆိုလိုသည္ကို သိလိုက္ၿပီး သက္ျပင္းရႈိက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားကို ေစာင္းတီးျပရင္ စိတ္ၾကည္မလား..."
"အႀကံေကာင္းေလးပဲ... မဆိုးဘူး... ခ်ဴေလးရဲ႕ေစာင္းသံကိုၾကားရင္ ကိုယ့္ေနာင္ေတာ္ေျပာတာကို ျပန္သတိရႏိုင္တယ္ကြ..."
ခ်ိဳစန္းက ေမးေစ့ကို ပြတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္ကို ခ်ဴလူလူ စိတ္ကို ဆြဲစန႔္ၿပီး ေစာင္းကို စားပြဲေပၚတင္ကာ တီးခတ္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးကို ခဏမွိတ္လိုက္ၿပီး ရႈပ္ေနသည့္ အေတြးအားလုံးကို ဖယ္ရွားကာ တီးမည့္ သီခ်င္းကို အာ႐ုံဝင္စားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သြယ္လ်သည့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေစာင္းႀကိဳးေတြေပၚကို လူးလြန႔္ေျပးလႊားၿပီး လွပသည့္ သံစဥ္ကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္လုပ္ေနသည့္ ခ်ိဳစန္း၏မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္း တည္ၾကည္ေလးနက္သြားၿပီး ခ်ဴလူလူ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ကာ ေစာင္းသံေခၚေဆာင္သည့္ေနာက္ကို စီးေမွ်ာလိုက္ပါသြားေတာ့သည္။ ခ်ိဳစန္း၏ေခါင္းထဲ အရာအားလုံးရွင္းလင္းသြားသလို ရင္ထဲမွာ ခ်ဴလူလူကို ခ်စ္သည့္ စိတ္မ်ားကလည္း ပိုလို႔ တိုးလာခဲ့သည္။
"ခ်စ္တယ္ ခ်ဴေလးရယ္။ မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွမ်ား မင္း ကိုယ့္အခ်စ္ကို ျမင္ႏိုင္မွာလဲ။ ကိုယ္ မင္းကို ေစာင့္ပါ့မယ္။ မင္းရဲ႕ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီကို စိတ္မပူပါနဲ႔။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ကိုယ္တို႔ မိသားစုဝင္အျဖစ္ ျပန္ေတြ႕ေတာ့မွာျဖစ္လို႔ မင္း အနာဂါတ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္မွာပါ..."
ခ်ဴလူလူသည္ ေတးတပုဒ္ၿပီးေတာ့ ရပ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိမိကို ႏူးညံ့စြာၾကည့္ေနသည့္ ခ်ိဳစန္း၏ အၾကည့္ကို ေတြ႕ေသာ္ ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ။ ဒီအၾကည့္က ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီၾကည့္သည္ထက္ ေလးနက္ေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဝကၤပါၿမိဳင္မ်ိဳးဆက္လူငယ္ေတြရဲ႕ အႀကိဳက္က ထူးျခားသလို သူတို႔အစြမ္းကလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ေနာင္ေတာ္ ကုလန္ရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲေတြျဖစ္လို႔ မိမိတို႔ကို ေဘးျဖစ္ေအာင္ ေတာ့ မလုပ္ေလာက္ဟု ေသခ်ာသိကာ စိတ္သက္သာရာရသြားေတာ့သည္။
"ကိုယ္ မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး... ကိုယ္က မင္းကို မုန္းေနတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္ေနတဲ့သူပါ... ဒါကို ကိုယ့္အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ကတိေပးပါတယ္"
ထိုစကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ခ်ဴလူလူ ငိုင္က်သြားသည္။
"ခင္ဗ်ား ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ရတာလဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မ်ိဳးႏြယ္ထဲက မိန္းကေလးေတြက ႐ူးေလာက္ေအာင္ လွေနလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လို ေယာက်ာ္းေလး တစ္ေယာက္ကို လာႀကိဳက္ရတာလဲ..."
"ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါမွလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့အရာလား။ အဓိက ကေတာ့ မင္းေလးရဲ႕ အႏုပညာစြမ္းရည္ဖမ္းစားတာ ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္မိသြားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ပထမ မင္းရဲ႕ ေစာင္းသံကို စြဲလန္းတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းကို ခ်စ္မိသြားတယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ ေစာင္းမတီးႏိုင္ေတာ့ရင္ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို စြန႔္ပစ္သြားမယ္ထင္တယ္..."
"အင္း....မင္းက မခ်စ္ဖူးေတာ့ ဒါကို ဘယ္နားလည္မလဲ။ ႏွလုံးသားကို အခ်စ္ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္မိၿပီးသြားရင္ ဒီလူက အစြမ္းမရွိေတာ့လည္း၊ ႐ုပ္မလွေတာ့လည္း ဆက္ခ်စ္ေနႏိုင္တာပဲဆိုတာ မင္းနားလည္တဲ့ တေန႔ကို ကိုယ္ ေစာင့္ေနမွာပါ။ အဲ့ဒီေန႔မွ မင္း ကိုယ့္အခ်စ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္လိမ့္မယ္..."
"ခင္ဗ်ားသေဘာက်တဲ့ ေစာင္းသံကို ဖန္တီးတဲ့သူက အျခား လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ တကယ္လို႔ မိန္းကေလး ျဖစ္ေနရင္လည္း ခင္ဗ်ား ခ်စ္မိသြားမွာပဲလား..."
ခ်ဴလူလူ သိလိုစိတ္ႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။ တကယ္ ခ်ိဳစမ္း ဘယ္လိုေျဖမလဲဆိုတာကို ရင္ခုန္စြာေစာင့္ေနမိသည္။ ခ်ိဳစန္းကၿပဳံးကာ ခ်ဴလူလူ၏ပါးျပင္ကို အသာထိကာ ျငင္သာစြာေျပာလိုက္သည္။
"မင္းျဖစ္ေနလို႔ မင္းသီခ်င္းသံကို ကိုယ္ စြဲလန္းတာေပါ့... မင္း မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္က အသိမွတ္ၿပဳံ႐ုံျပဳၿပီး လွည့္ထြက္လာမွာ ေသခ်ာတယ္"
"လူလိမ္..."
ခ်ဳလူလူက သူ႔စကားကိုၾကားေသာ္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ကာ ေျပာလိုက္သည္။ သူ လိမ္ေနတာဟု ေတြးကာ ေဒါပြသြားသည္။ ခ်ိဳစန္းက တခ်က္ရယ္ေမာလိုက္ကာ ထရပ္လိုက္သည္။ ခ်ဴလူလူက သူ႔လက္ကို လွမ္းဆြဲကာ အျမန္ေမးလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား.... ကြၽန္ေတာ့္ ေနာင္ေတာ္အေၾကာင္းကို ေျပာျပဦး..."
"ေနာင္ေတာ္ ခ်ိဳနန္လည္း ကိုယ့္လိုပဲ။ သူက တိုလုအီရဲ႕ဉာဏ္ရည္ကို သေဘာက်လို႔ ခ်စ္သြားတာ... သူက တိုလုအီကို ခ်စ္ေနတာ ၊ မင္း ဘာမွ စိတ္ပူစရာမလိုဘူး... "
ထိုစကားေျပာၿပီး ခ်ိဳစန္း လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ခ်ဴလူလူက ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီအတြက္ စိတ္ေလးစြာႏွင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ဒီညီအစ္ကို ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မိမိႏွင့္ ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီကို သေဘာက်ေနပါလိမ့္ ဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဆူမီရာကိုေတာ့ သူတို႔ေနာင္ေတာ္ အႀကီးဆုံးက မႀကိဳက္ေလာက္ပါဘူး လို႔ေတြးလိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္သူ ဟီဒယ္ကို သေဘာက်ေနသည္ကိုေတာ့ ခ်ဴလူလူ မသိခဲ့ေပ။
====================
ဆူမီရာသည္ ခ်ဴလူလူ၏ မိခင္ျဖစ္သူ အဆိပ္မိသည္ကို ၾကားေသာအခါ သြားကုေပးခ်င္ေသာ္လည္း ဦးရီးေတာ္ ေယစုကိုင္းက တားထားသျဖင့္ သုံးရက္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ေနာင္ေတာ္က တိေပးထာသည့္အတိုင္း သုံးရက္အတြင္းျပန္လာမည္ကို ယုံၾကည္ကာ ေစာင့္ေနေပမယ့္ ေနာင္ေတာ္ ျပန္မေရာက္လာေသာအခါ ဆူမီရာ ဦးရီးေတာ္ကို ဝင္ေတြ႕ကာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မိမိသြားမွျဖစ္မည္ကို ေျပာကာ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။ ေယစုကိုင္းက ဆူမီရာ၏ စိတ္ဓါတ္ကို သိသူပီပီ ဆက္မတားေတာ့ပဲ အေစာင့္ေရွာက္အျပည့္အစုံႏွင့္ ခ်ဴတိုင္းျပည္ကို ေစလႊတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ဝူတိုင္းျပည္မွ အမတ္မ်ားက မင္းႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္ကာ ဝူတိုင္းျပည္ကို အရင္လိုက္ကုေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ဳတိုင္းျပည္က ပိုနီးသျဖင့္ ဆူမီရာက အဆိပ္ေျဖေဆးတခ်ိဳ႕ႏွင့္ မိမိ သင္ထားေပးသည့္ သမားေတာ္ကို အရင္ေစလႊတ္ကာ ကုသင့္တာကို ကုထားေစၿပီး ခ်ဴတိုင္းျပည္ကိုသာ ထြက္လာခဲ့သည္။
ခ်ဳတိုင္းျပည္ကိုေရာက္ေတာ့ ခ်ဴမင္းႀကီးက ဆူမီရာကို လာႀကိဳၿပီး မိဖုရားအေဆာင္ကို ပို႔ေပးလိုက္သည္။ ဆူမီရာက အဆိပ္ကို စမ္းသပ္ကာ ကုသဖို႔လုပ္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဆိပ္က ထူးျခားေနသျဖင့္ သက္သာလာတာပဲ ရွိၿပီး အရွင္းေပ်ာက္မသြားသျဖင့္ ဆူမီရာ စိတ္ပန္းလူပန္းျဖစ္လို႔ေနသည္။ ခ်ဴတိုင္းျပည္မွာ ကုသခ်ိန္ၾကာသြားသျဖင့္ ဝူတိုင္းျပည္မွ မိဖုရားေခါင္ႀကီးက အဆိပ္ျဖင့္ နတ္႐ြာစံသြားသည္ကို ၾကားလိုက္ရစဥ္ ဆူမီရာ ယူက်ဳံးမရျဖစ္သြားခဲ့သည္။
မိမိေဆးကုသသည့္ ျဖစ္စဥ္တေလွ်ာက္လုံး ပထမဆုံး လူေသျခင္းျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းေျပာရလွ်င္ အကူညီေတာင္းခံခဲ့ေပမယ့္ လိုက္မကူေပးရသျဖင့္ ဝူမိဖုရားေခါင္ႀကီး နတ္႐ြာစံသြားခဲ့သည္။ တကယ္လို႔ ဆူမီရာသာ ဝူတိုင္းျပည္ကို လိုက္ကုေပးလွ်င္ မေပ်ာက္ေပမယ့္ အဆိပ္ကို တားထားႏိုင္မွာေသခ်ာသည္။ ယခုေတာ့ ခ်ဳမိဖုရားအသက္ကို လုေနရသျဖင့္ ဝူမိဖုရားေခါင္ႀကီးကို လက္လႊတ္လိုက္ရသည္။
"ဒီအဆိပ္က သာမန္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဖိုးဖိုးထန္ကို ေမးမွျဖစ္မယ္..."
ဆူမီရာသည္ ခ်ဳမိဖုရားကို သက္သာေစသည့္ ေဆးမ်ားေပးထားၿပီး သမားေတာ္မ်ားကို ေသခ်ာမွာၾကားက ေငြေတာင္ျပည္မွ သက္တန႔္ေတာင္ကို ခ်က္ခ်င္း ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ သက္တန႔္ေတာင္ေပၚမွ ဖိုးဖိုးထန္ေနသည့္ေနရာတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ဖိုးဖိုးထန္ ဘယ္ကိုထြက္သြားသလဲဆိုတာ မသိျဖင့္ ဆူမီရာ ခ်က္ခ်င္း ေငြေတာင္နန္းတြင္းကို ခရီးဆက္ရျပန္သည္။
"သားေတာ္ေလး...ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးျပန္ေရာက္ေနတာလဲ..."
"ခမည္းေတာ္ ဖိုးဖိုးထန္ ဘယ္ကို ထြက္သြားသလဲ... တေယာက္ေယာက္ ဖမ္းေခၚသြားတာမ်ားလား..."
ေငြေတာင္ျပည့္ရွင္က ေခါင္းယမ္းက သားေတာ္ကို ေျဖာင့္ျဖလိုက္သည္။
"ဖိုးဖိုးထန္က လူသူမေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေနရာကို ထြက္သြားတယ္ သားေတာ္။ ခမည္းေတာ္နဲ႔ မင္းမယ္ေတာ္ ဘယ္လိုတားတားမရခဲ့ဘူး။ "
"ဘာျဖစ္လို႔တဲ့လဲ ခမည္းေတာ္ဘုရား...ဖိုးဖိုး ဘာေၾကာင့္ထြက္သြားရတာလဲ.."
"မင္းဖိုးဖိုးက ဘာမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ အင္း...ၾကည့္ရတာ..သူ႔မိသားစု အဆက္အသြယ္ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္မေတြ႕ခ်င္လို႔ထင္ပါရဲ႕"
ခမည္းေတာ္၏စကားေၾကာင့္ ဆူမီရာ အံ့အားသင့္သြားခဲ့သည္။ ဖိုးဖိုးထန္၏ မိသားစုအေၾကာင္းကို ခမည္းေတာ္ေျပာတာ ပထမဆုံးျဖစ္သည္။
"ဖိုးဖိုးရဲ႕မိသားစုက ဘယ္သူလဲ.."
"ဝကၤပါၿမိဳင္လို႔ပဲ ေျပာသြားတယ္...ခမည္းေတာ္တို႔လည္း မသိဘူး သားေတာ္..."
"ဝကၤပါၿမိဳင္...ဘယ္လိုမိသားစုမို႔ ဖိုးဖိုး ကအေတြ႕မခံခ်င္လို႔ ထြက္သြားရတာလဲ..."
ဆူမီရာ ပိုစိတ္ပူလာခဲ့သည္။ ၾကည့္ရတာ အခုအဆိပ္မိသည့္ျဖစ္ရပ္က ဝကၤပါၿမိဳင္ႏွင့္မ်ား ပတ္သတ္ေနေရာ့သလား။ ေနာင္ေတာ္ကလည္း ဘာလို႔ၾကာေနပါလိမ့္။ အရီးေတာ္ ေဟာ္သြန္းႏွင့္ တခုခုမ်ား အဆင္မေျပာလို႔လား။ ေနာင္ေတာ္ တိုလုအီကို ေခၚသြားသည္လူမ်ားက ဘယ္လိုလူမ်ားမို႔ ေနာင္ေတ္ာ လြယ္လြယ္ကူကူ မေျဖရွင္းႏိုင္ပဲ ၾကာေနရတာလဲ...။
"သားေတာ္...မင္း ဒီမွာ ေနဦးမလား..မင္းရဲ႕မယ္ေတာ္ကလည္း မင္းကို လြမ္းေနတာ...မယ္ေတာ္ အခု အလုပ္နဲ႔ မုတိုင္းျပည္ကို သြားေနတာ... ႏွစ္ရက္ေနရင္ ျပန္လာေတာ့မယ္"
"သားေတာ္ ေနလို႔မျဖစ္ဘူး ခမည္းေတာ္ဘုရား။. ခ်ဴလူလူရဲ႕မယ္မယ္ အဆိပ္မိထားလို႔ သားေတာ္ အနားမွာ ရွိမွျဖစ္မယ္။ "
"သားေတာ္...ယြမ္ခ်ဴးခန္နဲ႔ေတြ႕ရင္ သူ႔ကို ပစ္ပစ္ခါခါေတာ့ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔။ ခမည္းေတာ္စိတ္ထဲ ထင့္ေနတယ္။ သူက သားေတာ္ျငင္းတာကို ခံလိုက္ရၿပီး ျပသနာအားလုံးရဲ႕ အရင္းျမစ္ျဖစ္သြားမွာပဲေၾကာက္ေနမိတယ္။ သူက ဆိုးသြမ္းသြားရင္ သူ႔ေနာင္ေတာ္ထက္ ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိမ့္မယ္..."
ဆူမီရာသည္ ခမည္းေတ္ာ၏ ေျပာခဲသည့္ စကားကိုၾကားေသာ္ အံ့အားသင့္သြားၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"သူက သားေတာ္နဲ႔ တစုံတခုပတ္သတ္မႈရွိသလား ခမည္းေတ္ာ..."
"အတိတ္တေဘာင္အရ ... သားေတာ္က သူတို႔ညီေနာင္ၾကားမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရေအာင္ ယူေဆာင္ေပးလာႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္... အခန႔္မသင့္ရင္ ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စစ္ပြဲကို ဖန္တီးမိႏိုင္တယ္။ ယြမ္ခ်ဴးခန္ကို ေသခ်ာထိန္းေၾကာင္းေပးပါ။ သူက သားေတာ္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို နားလည္ရင္ သားေတာ္ကို ျပန္ငဲ့ေပးမွာေသခ်ာပါတယ္..."
"သားေတာ္ ႀကိဳးစားပ့ါမယ္ခမည္းေတာ္ဘုရား။ သားေတာ္လည္း ခ်ဴးခန္ကို ခင္ပါတယ္။ သူ႔ကို သာယာတဲ့မိသားစုဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ေစခ်င္တယ္..."
ေငြေတာင္ျပည့္ရွင္သည္ သားေတာ္ထြက္သြားသည့္ဘက္ကိုေငးၾကည့္ကာ သက္ျပင္းသာရႈိက္လိုက္မိေတာ့သည္။ မိမိတို႔သားေလးက ထူးကဲသည့္ နိမိတ္ႏွင့္ေမြးဖြားလာသည့္အျပင္ အင္အားႀကီးသည့္ နဂါးႏွစ္ေကာင္ျဖစ္သည့္ ကုလန္ႏွင့္ ယြမ္ခ်ဴးခန္တို႔ ကံတရားႏွင့္လည္း ပတ္သတ္ေနလို႔ သားေတာ္ေလး ဘဝ ဒီထက္ ခါးသီးမည္ကို စိုးရိမ္ေနမိသည္။
=========================
VOUS LISEZ
စစ္နတ္ဘုရား၏ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ - Season (2)
Fiction Historiqueစစ္နတ္ဘုရားရဲ႕ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ Season 1+2 တစ္မေအထဲက ေမြးဖြားလာေပမယ့္ ႀကီးျပင္းရသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚ မူတည္ျပီး ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ဓါတ္၊ အေတြးေခၚေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျပာင္းလဲသြားမယ္လို႕ သင္တုိ႕ထင္ပါသလဲ။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္လက္ထဲက အရာထက္ အျခားလူလက္ထဲက အရာ...
