Δέκα φορές ακόμη

Δεύτερη δόση

Φτάνω στο σημείο όπου μου είπε να τον περιμένω. Στέκομαι για αρκετά λεπτά εκεί, κοιτάζοντας τριγύρω για την γνωστή φιγούρα του. Έχει λίγο κρύο σήμερα αλλά παλεύεται. Κοιτάζω τριγύρω αλλά και πάλι... Δεν φαίνεται να είναι πουθενά!
(Elena!)
Ξαφνικά, ακούω μια γνωστή φωνή να με καλεί και στρέφω το κεφάλι για να δω τον Michael, έναν φίλο του John
(Michael!)
Λέω, έκπληκτη που τον βλέπω μετά από τόσο καιρό. Χωρίς να το περιμένω με αγκαλιάζει σφιχτά και τότε είναι που εντοπίζω τον Christian, να στέκεται δίπλα από ένα δέντρο στο πεζοδρόμιο και να με καρφώνει έντονα με το βλέμμα του. Ωχ θεέ μου!
(τι κάνεις εδώ;)
(εμ... Ήρθα για μερικά ψώνια μωρέ, ξέρεις)
(ξέρω ξέρω. Ο φίλος μου τι κάνει;)
(μια χαρά είναι!)
(να του δώσεις πολλά χαιρετίσματα!)
Να είσαι σίγουρος!
(φυσικά και θα του δώσω. Τα λέμε!)
Αποκρίνομαι με δήθεν χαλαρό ύφος και τον προσπερνάω για να πλησιάσω τον Christian ενώ παράλληλα κοιτάζω δεξιά και αριστερά, μήπως εντοπίσω κάποιον άλλον γνωστό
(γιατί άργησες τόσο πολύ;)
Ρωτάω καθώς τώρα στέκομαι μπροστά του και τον παρακολουθώ να κοιτάζει δεξιά και αριστερά, σαν να ψάχνει κάτι ή κάποιον
(έλα μαζί μου)
Λέει τελικά καθώς περπατάει προς τα αριστερά και εγώ απλά τον ακολουθώ. Δικό του το παιχνίδι, δικοί του και οι κανόνες! Έπειτα από μερικά λεπτά περπάτημα, φτάνουμε σε ένα... Εγκαταλελειμμένο κτίριο θα έλεγα
(τι κάνουμε εδώ;)
Ρωτάω και το βλέμμα μου στρέφεται στο σκοτεινό δικό του
(θα δεις!)
Απαντάει λιτά και έπειτα ξεκλειδώνει την πόρτα και μου κάνει νόημα με το κεφάλι να περάσω πρώτη μέσα. Φυσικά δεν του φέρνω αντιρρήσεις και απλά προχωράω
(ένας άδειος διάδρομος!)
Μουρμουρίζω καθώς κοιτάζω το τοπίο γύρω μου. Φαίνεται σαν να υπάρχει πολύ σκόνη εδώ μέσα!
(έλα μαζί μου!)
Με διατάζει καθώς προχωράει μπροστά και εγώ απλά τον ακολουθώ. Ξαφνικά, βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη, ξύλινη πόρτα και εκείνος την ξεκλειδώνει με ένα άλλο κλειδί που είχε στην τσέπη του υφασμάτινου παντελονιού του. Μόλις μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο... Σχεδόν σαστίζω
(τι... Τι είναι... Εδώ;)
Ρωτάω τραυλίζοντας καθώς κοιτάζω το δωμάτιο με τους πολλούς καθρέφτες που βρίσκεται γύρω μας σε έναν κύκλο. Πρώτη φορά βρίσκομαι σε αυτό το δωμάτιο. Είναι λες και δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου!
(εδώ είναι το σημείο όπου εσύ... Θα μου κάνεις στριπτίζ!)
Απαντάει με τέτοια άνεση που πραγματικά με σοκάρει
(στριπτίζ; μα... Μα δεν έχω κάνει ποτέ κάτι τέτοιο!)
(σε μένα μπορεί, στον John όμως;)
Ρωτάει με δήθεν αθώο ύφος καθώς στρέφει τα σκοτεινά του μάτια στα δικά μου. Είναι τόσο ύπουλος!
(και τώρα;)
(τώρα... Γδύσου!)
Αποκρίνεται καθώς κάνει μεταβολή και πλησιάζει μια πολυθρόνα που δεν παρατήρησα ότι υπήρχε. Τον παρακολουθώ να κάθεται και απλά να με κοιτάζει, τρίβοντας παράλληλα και το πιγούνι του. Δεν ξέρω γιατί αλλά... Ντρέπομαι να γδυθώ μπροστά του και το γελοίο είναι πως ήμασταν επτά χρόνια παντρεμένοι, δεν υπάρχει λόγος να ντρέπομαι! Ίσως η σχέση μου με τον John... Με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα
(θα γδυθείς εσύ; η μήπως θέλεις να το κάνω εγώ;)
Ρωτάει, σπάζοντας την νεκρική ησυχία ανάμεσα μας
(και μουσική;)
Αντιγυρίζω με ερώτηση, προσπαθώντας να βρω κάποια δικαιολογία. Ξαφνικά, βγάζει το κινητό από την μέσα τσέπη του σακακιού του και έπειτα από λίγο ψάξιμο, ακούγεται η μελωδία ενός άγνωστου αλλά αρκετά μυστηριώδες τραγουδιού
(ορίστε και η μουσική. Εμπρός, ξεκινά!)
Δεν έχω άλλη επιλογή! Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αφού κλείσω τα μάτια, αρχίζω να γδύνομαι, σκεπτόμενη ότι δεν είναι ο Christian απέναντι μου, αλλά ο John. Νιώθω το βλέμμα του καρφωμένο επάνω στο σώμα μου καθώς βγάζω τα ρούχα μου αργά, όσο μπορώ στον ρυθμό της μουσικής
(θέλω να με κοιτάς όταν θα το κάνεις αυτό!)
Μουγκρίζει και πολύ δειλά, ανοίγω τα μάτια μου για να αντικρίσω το τσιτωμένο πρόσωπο του. Θεέ μου! Τα μάτια του μοιάζουν σαν τον σκοτεινό ουρανό και τα χείλη του είναι μια λεπτή, βλοσυρή γραμμή καθώς με κοιτάζει. Το ύφος του και μόνο... Μου τα λέει όλα! Οτιδήποτε σκέφτεται και οτιδήποτε προσπαθεί να κρύψει από εμένα!
(έλα εδώ!)
Με διατάζει ξαφνικά και εγώ απλά τον υπακούω
(κάθισε στην πολυθρόνα!)
Λέει καθώς σηκώνεται και κάθομαι εγώ ενώ εκείνος γονατίζει μπροστά μου και απλώνει τα χέρια για να αγγίξει τα γόνατα μου
(μπορώ να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα από ότι ένιωθες με εκείνον!)
Μουρμουρίζει καθώς σκύβει για να με φιλήσει στο εσωτερικό των μηρών μου και εγώ κλείνω σφιχτά τα μάτια, προσπαθώντας να ελέγξω τα αισθήματα και τις ανάγκες μου. Το σώμα μου αντιδρά φυσιολογικά σε όλα όσα μου κάνει, αλλά το μυαλό μου βρίσκεται αλλού! Βρίσκεται στον John και μόνο στον John!
(αυτό δεν θα συμβεί ποτέ!)
Λέω με κατηγορηματικό τόνο καθώς σφίγγω τα δόντια μου και εκείνος ανασηκώνεται για να με κοιτάξει μέσα στα μάτια
(άφησε με τότε να σου αποδείξω πόσο λάθος κάνεις)
Μουρμουρίζει και χωρίς να το περιμένω, σκύβει ξανά ανάμεσα στα πόδια μου και σκίζει το σλιπάκι μου. Ύστερα η γλώσσα του ορμάει στην ευαίσθητη περιοχή μου, κάνοντας με να σφαλίσω σφιχτά τα βλέφαρα ενώ παράλληλα αφήνω έναν μικρό αναστεναγμό να μου ξεφύγει. Μην παραδίνεσαι Elena! Όχι τώρα! Προσπαθώ να εμποδίσω το σώμα μου, να το ελέγξω ώστε να μην του δώσει την ικανοποίηση που θέλει να πάρει από εμένα. Δεν μπορώ να του το επιτρέψω αυτό! Αλλά φυσικά... Βγαίνω χαμένη από αυτήν την μάχη και εντελώς μπερδεμένη!