Δέκα φορές ακόμη

Προβλήματα

Όλο το βράδυ βρισκόμουν στο κρεβάτι και απλά κοιτούσα το ταβάνι μέχρι να με πάρει ο ύπνος, αλλά φυσικά αυτό δεν έγινε ποτέ! Όλη την ώρα τον σκεφτόμουν, δεν μπορούσα στιγμή να τον βγάλω από το μυαλό μου, λες και μου έκανε κάποιου είδους μάγια. Να πάρει, είμαι τόσο μπερδεμένη!

Όταν τελικά αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι, η ώρα είναι επτά το πρωί. Πηγαίνω στην κουζίνα και εκπλήσσομαι καθώς βλέπω τον John να κοιμάται στον καναπέ του σαλονιού, κρατώντας και ένα μαξιλάρι στην αγκαλιά του. Φαίνεται τόσο όμορφος ακόμα και όταν κοιμάται. Είναι σαν να μην έχει καμία ατέλεια αυτός ο άντρας. Κατευθύνομαι προς την κουζίνα και αρχίζω να ετοιμάζω πρωινό ώσπου ξαφνικά το τηλέφωνο μου δονείται. Το βγάζω από την τσέπη του σορτς μου και εκπλήσσομαι καθώς βλέπω ότι έχω ένα μήνυμα από τον Christian

Christian:
Αν μπορείς έλα κατά της επτά το βράδυ στο γραφείο μου, θα σου δώσω την επόμενη δόση.

Κλείνω την συσκευή και την ξανά βάζω στην τσέπη μου. Κατά της επτά με περιμένει στο γραφείο του, μάλιστα! Παίρνω μια βαθιά ανάσα και προσπαθώ να συγκεντρωθώ ώστε να φτιάξω καφέ, αλλά για κακή μου τύχη, όταν βγάζω το μπρίκι από το ντουλάπι ξαφνικά γλιστράει από τα χέρια μου με αποτέλεσμα να πέσει με θόρυβο κάτω στο πάτωμα. Σκατά!
(Elena;)
Ακούω την αγουροξυπνημένη φωνή του John να με καλεί και βρίζω τον εαυτό μου από μέσα μου
(έλα αγάπη μου!)
Αποκρίνομαι φωναχτά για να με ακούσει και έπειτα σκύβω για να πάρω το μπρίκι από το πάτωμα
(όλα καλά μωρό μου;)
Ρωτάει καθώς τώρα βρίσκεται στην κουζίνα και ισιώνω το σώμα μου για να του ρίξω ένα στιγμιαίο βλέμμα πριν γυρίσω από την άλλη και αρχίσω να πλένω το μπρίκι στον νεροχύτη
(ναι, όλα καλά)
Απαντάω και μέσα σε λίγα δεύτερα, εκείνος βρίσκεται από πίσω μου και περνάει τα χέρια του γύρω από την μέση μου, κάνοντας με να ανατριχιάσω από φόβο. Γιατί αντιδρώ έτσι;
(φαίνεσαι τσιτωμένη μωρό μου! Μήπως θέλεις να σου κάνω λίγο μασαζάκι;)
Ρωτάει χαμηλόφωνα κοντά στο αυτί μου και έπειτα δαγκώνει τον λοβό μου, κάνοντας με να κλείσω τα μάτια μου. Νιώθω να πνίγομαι εδώ!
(δεν χρειάζεται, είμαι εντάξει)
Απαντάω βιαστικά ενώ κλείνω την βρύση και έπειτα ανοίγω το δεύτερο συρτάρι για να πάρω μια καθαρή πετσέτα από μέσα ώστε να σκουπίσω το μπρίκι
(έχουμε απομακρυνθεί τις τελευταίες μέρες, δεν νομίζεις;)
Ρωτάει και ξεροκαταπίνω
(ναι, το ξέρω)
(ναι αλλά εγώ δεν μπορώ έτσι! Νιώθω λες και σε χάνω για κάποιον άγνωστο λόγο)
Αυτόματα το βλέμμα μου στρέφεται στο δικό του που είναι γεμάτο ανησυχία
(μα... Μα γιατί να το νομίζεις αυτό;)
Ρωτάω δήθεν αδιάφορα και έπειτα στρέφω την προσοχή μου στο μπρίκι
(δεν με πλησιάζεις πλέον Elena! Εντάξει, καταλαβαίνω πως έχεις επηρεαστεί από τα τελευταία γεγονότα, όμως οι δυσκολίες δεν θα έπρεπε να μας απωθούν!)
Μουρμουρίζει γλυκά καθώς απλώνει τα χέρια για να αγγίξει τους ώμους μου, αυτόματα τραβιέμαι από κοντά του και προσπαθώ να σκεφτώ γρήγορα ώστε να του δικαιολογηθώ
(ναι, έχεις δίκιο αλλά...)
(αλλά;)
Ρωτάει με κάπως θυμωμένο ύφος και εγώ ξεροκαταπίνω ξανά
(μήπως μου κρύβεις κάτι Elena;)
Ρωτάει με καχύποπτο τόνο και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(σαν τι να σου κρύβω δηλαδή;)
Αντιγυρίζω και εκείνος δαγκώνει νευρικά το χείλος του
(δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις!)
(John... Απλώς είμαι λίγο... Εξουθενωμένη από όλα αυτά. Χρειάζομαι λίγο χρόνο και μετά θα τα διορθώσω όλα!)
(ελπίζω να μου λες την αλήθεια Elena)
Λέει με προειδοποιητικό τόνο και έπειτα φεύγει από την κουζίνα. Θεέ μου ευτυχώς! Για πόσο ακόμα θα πρέπει να παίζω αυτό το θέατρο; για πόσο ακόμη θα πρέπει να παριστάνω πως είμαι καλά; Ανάθεμα πως θα περάσουν αυτές οι μέρες! Ίσως θα έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική αλλά... Αλλά από την άλλη... Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον.