Δέκα φορές ακόμη

Δυσκολίες

Ξυπνάω έπειτα από μια δυνατή φωνή που μάλλον προέρχεται από το σαλόνι. Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι και ακολουθώ την δυνατή φωνή του John που ηχεί σε όλους τους τοίχους του σπιτιού
(τι εννοείς ότι δεν μπορεί να τα ξεπληρώσει; Μα εκείνος με διαβεβαίωσε πως δεν θα υπήρχε πρόβλημα με την εφορία!)
Μουγκρίζει καθώς στέκομαι στην είσοδο του διαδρόμου και τον παρακολουθώ να περπατάει πέρα δόθε καθώς μιλάει στο τηλέφωνο, φανερά έξαλλος. Τι συνέβη;
(καλά, έρχομαι τώρα από εκεί για να μιλήσω μαζί του)
Λέει και αφού το κλείσει, πετάει την συσκευή στον καναπέ και τρίβει νευρικά το πρόσωπο του. Φαίνεται πολύ θυμωμένος
(όλα καλά;)
Ρωτάω χαμηλόφωνα, φοβούμενη μήπως τον εξαγριώσω περισσότερο
(πρέπει να πάω από την εταιρία)
(τώρα; μα νόμιζα πως είχες ρεπό σήμερα!)
(έχω αλλά...)
Κάνει παύση και κοιτάζει τριγύρω ενώ παράλληλα χώνει το χέρι στα μαλλιά του. Φαίνεται σαν να έχει μια εσωτερική πάλη μέσα του! Τι συμβαίνει επιτέλους;
(αλλά τι;)
(προέκυψε ένα σοβαρό θέμα και πρέπει να φύγω)
Λέει καθώς με προσπερνάει για να φύγει, αλλά προλαβαίνω και τον αρπάζω από τον αγκώνα
(John...)
Αμέσως το σκοτεινό του βλέμμα στρέφεται στο δικό μου και νιώθω τον πανικό να με κατακλύζει
(μίλησε μου! Τι συμβαίνει;)
Ρωτάω και εκείνος ξεφυσάει, φανερά ηττημένος
(ο Christian με χρέωσε πολύ άσχημα στην εφορία!)
Μουρμουρίζει καθώς κατεβάζει το κεφάλι και σφίγγει τις γροθιές του
(μα... Μα πως;)
(τι πως ρε Elena! Τι πως! Με ξεγέλασε! Με έβαλε να υπογράψω εικονικά τιμολόγια και τώρα...)
Κάνει παύση, καθώς προσπαθεί να ελέγξει τον θυμό του και εγώ παίρνω μια απότομη εισπνοή
(και τώρα;)
(τώρα πρέπει να μιλήσω μαζί του για να τον πείσω να μου τα πληρώσει με κάποιον τρόπο)
Απαντάει καθώς κοιτάζει οπουδήποτε αλλού εκτός από εμένα
(μήπως θέλεις να του μιλήσω εγώ;)
Προτείνω και αυτόματα το έκπληκτο βλέμμα του συναντά το δικό μου
(όχι, δεν νομίζω ότι θα πιάσει)
(δεν χάνουμε κάτι και να δοκιμάσουμε!)
Αποκρίνομαι καθώς απλώνω το χέρι για να πιάσω το δικό του. Το ύφος του είναι γεμάτο από απελπισία και από αναποφασιστικότητα. Παλεύει με τον εαυτό του και το βλέπω ξεκάθαρα!
(θα πάω να του μιλήσω εγώ!)
Του δηλώνω και σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει ξανά μέσα στα μάτια
(δεν θέλω να σε βάλω σε μια τέτοια διαδικασία Elena)
(θα πάω εγώ είπα!)
Αποκρίνομαι με πιο αποφασιστικό τόνο και εκείνος απλά υποχωρεί, σηκώνοντας τα χέρια του ως ένδειξη παραίτησης
(κάνε ότι νομίζεις, αλλά για οτιδήποτε και αν συμβεί θα με ειδοποιήσεις αμέσως, εντάξει;)
(εντάξει μωρό μου, μην ανησυχείς)
Λέω προσπαθώντας να τον καθησυχάσω και έπειτα τον αγκαλιάζω σφιχτά. Η αλήθεια είναι πως νιώθω λίγο άγχος που θα τον ξανά δω μετά από τόσες εβδομάδες, αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Θέλω να βοηθήσω τον John και θα το κάνω!

Μόλις φτάνω στον όροφο όπου βρίσκεται το γραφείο του, βλέπω την Melina την γραμματέα του να κάθετα στην συνηθισμένη της θέση και να κοιτάζει τον υπολογιστή της
(καλησπέρα Melina!)
Λέω χαμογελώντας και σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(Elena! Έχω πολύ καιρό να σε δω, τι κάνεις εδώ;)
Ρωτάει με φανερά έκπληκτο αλλά παράλληλα χαρούμενο ύφος
(ήρθα να δω τον Christian, είναι εδώ;)
(ναι, μέσα στο γραφείο του είναι)
(μήπως έχει δουλειά;)
Ποτέ δεν περίμενα ότι θα το ρωτούσα αυτό για τον Christian!
(όπως πάντα. Αλλά αν θες πήγαινε, είμαι σίγουρη πως θα χαρεί πολύ όταν σε δει!)
Λέει με σιγουριά και κατσουφιάζω. Τι εννοεί τώρα με αυτό;
(εντάξει, τα λέμε)
Αποκρίνομαι κάπως μπερδεμένη καθώς πλησιάζω την πόρτα του γραφείου του. Στέκομαι για μερικά λεπτά εκεί, παίρνοντας βαθιές ανάσες ώστε να ενθαρρύνω τον εαυτό μου. Είμαι τόσο ανήσυχη και το χειρότερο είναι ότι... Δεν ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω! Έλα Elena! Να θυμάσαι ότι το κάνεις για τον John! Παίρνω μια τελευταία ανάσα και έπειτα ανοίγω την πόρτα
(Elena!)
Λέει έκπληκτος καθώς σηκώνει απότομα το κεφάλι για να με κοιτάξει και έπειτα βγάζει τα γυαλιά μυωπίας του και τα αφήνει στο γραφείο μπροστά του
(γειά σου Christian)
Λέω σχεδόν τραυλιστά καθώς κλείνω την πόρτα και κάνω μερικά βήματα για να τον πλησιάσω
(έχεις λίγο χρόνο; θέλω να μιλήσουμε)
(πάντα έχω χρόνο για εσένα!)
Λέει με απόλυτο ύφος και σηκώνεται από την θέση του για να τραβήξει την καρέκλα που βρίσκεται απέναντι από την δική του
(κάθισε)
Προσθέτει και εγώ ακολουθώ την εντολή του, έπειτα τον παρακολουθώ να επιστρέφει στην θέση του ενώ παράλληλα σουλουπώνει την γραβάτα του
(σε ακούω, γιατί ήρθες;)
(πιστεύω ξέρεις για το θέμα που έχει ο John με την εφορία...)
(ναι, το έμαθα πριν μερικές ώρες)
Αποκρίνεται και παίρνω μια βαθιά ανάσα
(θα ήθελα να τον βοηθήσεις Christian!)
Λέω σχεδόν απελπισμένα και εκείνος χαμογελάει τρυφερά
(ξέρεις ότι δεν μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα Elena)
Μουρμουρίζει και τα μάτια μου γουρλώνουν
(δηλαδή... Δηλαδή θα τον βοηθήσεις;)
(φυσικά! Αφού ξέρεις πόσο σε αγαπάω)
Λέει και του χαμογελάω γλυκά
(δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη με κάνεις Christian)
Λέω καθώς σηκώνομαι από την θέση μου
(λοιπόν είναι δέκα δόσεις, οπότε θα κάνω έναν διακανονισμό με την εφορία)
(εντάξει, ότι πεις)
Λέω διατηρώντας το χαμόγελο μου. Νιώθω τόσο χαρούμενη που τελικά θέλει να τον βοηθήσει! Πάντα ήξερα πόσο καλός και γλυκός είναι ο Christian, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να με κάνει να αμφισβητήσω την καλοσύνη του
(θα πληρώνω μια δόση κάθε φορά που θα το κάνεις μαζί μου!)
Πετάει ξαφνικά και εγώ μένω με το στόμα ανοιχτό από το σοκ.