Δέκα φορές ακόμη

Μαθαίνεις

Την επόμενη ημέρα, ξυπνάω στο παλιό μου δωμάτιο. Κοιτάζω τριγύρω και όλα μου φαίνονται τόσο οικεία, τόσο δικά μου! Ανακάθομαι στο κρεβάτι και εκπλήσσομαι καθώς βλέπω ότι τα παντζούρια είναι μισόκλειστα και πως στο κομοδίνο μου υπάρχει ένας δίσκος με φαγητό. Παρατηρώ επίσης ότι υπάρχει και ένας λευκός φάκελος. Παράξενο! Απλώνω το χέρι για να τον ανοίξω και μόλις βλέπω ότι έχει χρήματα μέσα, σαστίζω. Μα αφού δεν κάναμε κάτι παραπάνω εχθές το βράδυ, πως είναι δυνατόν να μου έδωσε την τέταρτη δόση; Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι και αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου, αλλά ο ήχος του κινητού μου με βγάζει από τις σκέψεις μου και αμέσως πλησιάζω το κρεβάτι για να το πάρω από το κομοδίνο. Κοιτάζω την οθόνη και νιώθω τον πανικό να με κατακλύζει καθώς βλέπω το όνομα του John να αναγράφεται επάνω. Τι να του πω τώρα; Δεν μπορώ να μην του απαντήσω... Αλλά από την άλλη δεν μπορώ και να του απαντήσω! Όλα είναι τόσο μπερδεμένα! Δεν μπορώ να του μιλήσω. Αφήνω το τηλέφωνο στο κρεβάτι και παίρνω βαθιές ανάσες ώσπου επιτέλους το τηλέφωνο μου σταματά να χτυπά. Εντωμεταξύ, που είναι ο Christian; Κατεβαίνω σχεδόν τρέχοντας στο σαλόνι αλλά εκπλήσσομαι καθώς βλέπω την Eva να βρίσκεται στην κουζίνα
(καλημέρα Eva!)
Λέω και εκείνη γυρίζει απότομα για να με κοιτάξει
(κυρία Elena!)
Λέει έκπληκτη και ξαφνικά μου δημιουργείται η απορία, γιατί ξαφνιάστηκε τόσο πολύ; αλλά μετά θυμάμαι ότι έχω χάσει την θέση μου εδώ μέσα
(είναι ο Christian εδώ;)
Ρωτάω και εκείνη γνέφει αρνητικά
(όχι κυρία, έφυγε νωρίς το πρωί για την εταιρία. Αλλά εσείς... Πως βρεθήκατε εδώ;)
Μεγάλη ιστορία!
(έτυχε)
Απαντάω δήθεν αδιάφορα καθώς σκέφτομαι, να τον πάρω τηλέφωνο τώρα η όχι;
(θέλετε να πιείτε καφέ;)
(όχι Eva, ευχαριστώ)
Απαντάω βιαστικά και έπειτα επιστρέφω στο δωμάτιο για να πάρω τα πράγματα και τον φάκελο και να φύγω.

Μόλις φτάνω στο σπίτι αφήνω την τσάντα μου στον καναπέ και ξεφυσάω δυνατά καθώς χώνω τα χέρια στα μαλλιά μου, ανακατεύοντας τα
(γύρισες!)
Η φωνή του John με ξαφνιάζει και αυτόματα γυρίζω από την άλλη για να τον κοιτάξω
(είσαι... Είσαι εδώ!)
Λέω έκπληκτη ενώ εκείνος με καρφώνει έντονα με το βλέμμα του. Δεν μου αρέσει αυτό!
(σε περίμενα όλο το βράδυ για να μιλήσουμε, σε πήρα εκατομμύρια τηλέφωνα αλλά εσύ δεν μου το σήκωσες, μέχρι και την φίλη σου ρώτησα που είσαι αλλά μου είπε πως δεν ξέρει...)
(ανησύχησες για εμένα;)
Ρωτάω σχεδόν δύσπιστη και εκείνος με κοιτάζει κάπως... Σοκαρισμένος θα έλεγα
(φυσικά και ανησύχησα!)
Απαντάει καθώς με πλησιάζει γρήγορα
(πέθανα από την αγωνία μου απόψε)
Προσθέτει σιγανά ενώ πιάνει τους ώμους μου και με τραβάει κοντά του
(που ήσουν; γιατί δεν με πήρες ένα τηλέφωνο για να ξέρω τουλάχιστον ότι είσαι καλά; γιατί με κράτησες σε τέτοια αγωνία;)
Ρωτάει όσο πιο μαλακά μπορεί καθώς περνάει το χέρι ανάμεσα από τα μαλλιά μου. Τι να του πω τώρα; ότι πήγα στον Christian; ότι πέρασα μια ολόκληρη βραδιά μαζί του αλλά δεν με ακούμπησε ερωτικά; τι από όλα αυτά θα έπρεπε να του πω!
(πήγα σε ένα ξενοδοχείο, ήθελα λίγο χρόνο μόνη μου)
Ψελλίζω και χωρίς να το περιμένω με τραβάει στην αγκαλιά του
(μην μου το ξανά κάνεις ποτέ αυτό, με ακούς;)
Μουρμουρίζει καθώς με φιλάει στα μαλλιά και με σφίγγει όσο πιο πολύ μπορεί. Δεν έχω το θάρρος ούτε να τον κοιτάξω! Το βλέμμα μου είναι καρφωμένο στο πάτωμα και η ανάσα μου όσο πάει και λιγοστεύει
(συγγνώμη που δεν θυμήθηκα τα γενέθλια σου, απλά με όλα αυτά... Δεν μου έχει μείνει καθόλου μυαλό!)
Συνεχίζει, φανερά μετανιωμένος. Μην μου απολογείσαι όταν δεν πρέπει να John!
(δεν έχει σημασία)
(όχι, έχει! Είμαι απαράδεκτος! Αλλά θα τα διορθώσω όλα απόψε!)
(τι εννοείς;)
Ρωτάω καθώς κάνω ένα βήμα πίσω για να τον κοιτάξω κατά πρόσωπο
(απόψε θα βγούμε μαζί για φαγητό και μετά... Σου έχω μια έκπληξη!)
Απαντάει κάπως πονηρά καθώς με πλησιάζει για να με φιλήσει στο στόμα αλλά ασυναίσθητα τραβιέμαι προς τα πίσω
(εμ... Πάω να... Κάνω ένα ντουζ)
Ψελλίζω κάπως ντροπιασμένη και έπειτα τον προσπερνάω για να πάω στο μπάνιο. Θεέ μου, δεν αντέχω να του το κάνω αυτό! Δεν μπορώ να παίζω με τα συναισθήματα του, δεν... Δεν μου ταιριάζει αυτός ο ρόλος!