Δέκα φορές ακόμη

Ελεύθερη!

Το επόμενο πρωί

Βάζω τα τελευταία μου ρούχα στην βαλίτσα και έπειτα την κλείνω. Πιστεύω πως πήρα όλα όσα ήταν πραγματικά δικά μου
(δεν χρειάζεται να το κάνουμε αυτό!)
Ακούω από πίσω μου την γλυκιά φωνή του Christian και παίρνω μια βαθιά ανάσα καθώς κλείνω σφιχτά τα βλέφαρα μου
(ίσως έπρεπε να το είχα κάνει αυτό πολύ καιρό πριν!)
Λέω καθώς γυρίζω από την άλλη για να τον κοιτάξω κατά πρόσωπο
(Elena καταλαβαίνω ότι είχες δίκιο, καταλαβαίνω ότι σε παρέλειψα πολύ τον τελευταίο καιρό, όμως όλα μπορούν να αλλάξουν εάν μου δώσεις μια ευκαιρία!)
(την είχες την ευκαιρία σου Christian!)
Πετάω απότομα και παρακολουθώ τα χείλη του να μισανοίγουν και τις κόρες την ματιών του να διαστέλλονται. Θεέ μου, πως μπορώ και του μιλάω έτσι;
(πίστεψε με, δεν ήθελα να φτάσει ως εδώ η κατάσταση! Ειλικρινά, προσπάθησα πολύ για εμάς Christian! Έκανα υπομονή, κάθε φορά που μου έλεγες ότι θα αλλάξεις ένιωθα πως το εννοούσες, αλλά το κακό είναι ότι...)
Δεν ξέρω τι ακριβώς προσπαθώ να του πω, δεν ξέρω γιατί προσπαθώ να τον βγάλω λάθος όταν εγώ ή ίδια τα έκανα όλα σκατά!
(συγγνώμη, λέω βλακείες τώρα!)
(όχι, δεν λες βλακείες! Λες όλα όσα σε βαραίνουν τόσο καιρό, όλα όσα εγώ δεν καταλάβαινα!)
Λέει καθώς πιάνει απαλά το χέρι μου και εγώ παγώνω για μια στιγμή
(όμως μπορώ να τα αλλάξω όλα, αρκεί να μου δώσεις μια μικρή ευκαιρία!)
Σχεδόν με ικετεύει! Τα χείλη του είναι μισάνοιχτα καθώς παίρνει βαθιές ανάσες και τα καστανά του μάτια σκοτεινιάζουν, περιμένοντας την απάντηση μου. Ξέρει ότι δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη, ξέρει ότι δεν είμαι σίγουρη για όλα όσα μου λέει!
(λυπάμαι Christian, αλλά... Δεν μπορώ να κάνω το ίδιο λάθος ξανά)
Μουρμουρίζω καθώς βγάζω την βέρα από το δάχτυλο μου και την αφήνω στην παλάμη του
(συγγνώμη που σου το κάνω αυτό. Ελπίζω κάποια στιγμή να με καταλάβεις και... Αν είναι δυνατό... Μην τον διώξεις ακόμη από την εταιρία. Τουλάχιστον μέχρι να βρει κάτι άλλο)
Προσθέτω και τον πλησιάζω για να αφήσω ένα τελευταίο φιλί στο μάγουλο του
(αντίο Christian)
Ψιθυρίζω στο αυτί του και έπειτα παίρνω την βαλίτσα μου και φεύγω από το δωμάτιο
(είστε έτοιμη κυρία μου;)
Με ρωτάει ο Dante, ο σοφέρ του Christian και παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν του απαντήσω
(ναι)
Αμέσως παίρνει την βαλίτσα από το χέρι μου και τον ακολουθώ ως το αυτοκίνητο. Ο Dante τοποθετεί την βαλίτσα στο πορτ παγκάζ ενώ εγώ γυρίζω το κεφάλι για να κοιτάξω για τελευταία φορά το σπίτι, αλλά ξαφνικά νιώθω τον χρόνο να παγώνει καθώς τον βλέπω να στέκεται στο παράθυρο του πρώην δωματίου μας και να με κοιτάζει με θλιμμένο ύφος. Ραγίζει η καρδιά μου που τον βλέπω έτσι! Δεν ήθελα να καταλήξουμε σε αυτό το κομμάτι, αλλά... Ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή. Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και αμέσως ο Dante ξεκινάει το. Νιώθω τα δάκρυα έτοιμα να κυλήσουν από τα μάτια μου, αλλά δεν πρόκειται να αφήσω το συναίσθημα να με κερδίσει. Έκανα την σωστή επιλογή, το ξέρω!

Christian POV

Την βλέπω να με κοιτάζει από εκεί και νιώθω την καρδιά μου να σταματάει. Δεν μπορώ να την βλέπω να φεύγει! Δεν αντέχω αυτή την εικόνα και το χειρότερο είναι ότι εγώ το προκάλεσα. Όταν τους έπιασα μαζί στην κρεβατοκάμαρα μας.... Πραγματικά ήθελα να τον σκοτώσω, αλλά δεν έκανα κάποια σκηνή λόγο της Elena. Γαμώτο, την αγαπάω πολύ για να την μισήσω! Αυτό το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει ακόμη. Δεν έχω μάθει να χάνω στην ζωή μου! Μπορεί να είμαι εγωιστής... Αλλά δεν πρόκειται να αφήσω την γυναίκα μου να με χωρίσει για αυτόν τον φλώρο.