Δέκα φορές ακόμη

Τρίτη δόση

Την επόμενη ημέρα δεν είδα καθόλου τον John. Σίγουρα ξύπνησε πολύ νωρίς και φυσικά δεν μου άφησε κανένα σημείωμα η μήνυμα για το πού πάει, αν θα αργήσει... Είναι λες και θέλει να εξαφανιστεί από κοντά μου. Πρέπει να μιλήσω στα σοβαρά μαζί με τον Christian, πρέπει να τον πείσω να σταματήσει όλο αυτό το χαζό παιχνίδι... Και θα το κάνω τώρα αμέσως.

Μόλις φτάνω στην εταιρία του, για καλή μου τύχη δεν βλέπω τον John μπροστά μου. Περπατάω προς το γραφείο του Christian και χωρίς να κάνω τον κόπο να χτυπήσω, ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω να ξαφνιάζεται, το ίδιο και η γραμματέας του που βρίσκεται δίπλα του
(Christian πρέπει να μιλήσουμε!)
Λέω με κατηγορηματικό τόνο και εκείνος ισιώνει το σώμα του
(πήγαινε έξω Melina και ακύρωσε όλα μου τα ραντεβού για τις επόμενες δύο ώρες!)
(μα κύριε, έχουμε και το...)
(δεν με νοιάζει! Ακύρωσε τα όλα!)
Πετάει απότομα και εκείνη κατεβάζει το κεφάλι
(μάλιστα κύριε Anderson)
Μουρμουρίζει και βγαίνει από το γραφείο, συνεχίζοντας να έχει κατεβασμένο το κεφάλι. Αυτός ο άνθρωπος έχει γίνει αγνώριστος
(πως συμπεριφέρεσαι έτσι;)
(δική μου είναι η εταιρία, όπως θέλω θα μιλάω!)
Αποκρίνεται κοφτά και εγώ κοκκινίζω από τα νεύρα μου
(δεν μπορεί να έχει αλλάξει τόσο πολύ)
Ψελλίζω με δύσπιστο τόνο και εκείνος σηκώνεται από την θέση του για να με πλησιάσει
(θέλεις να μάθεις γιατί έχω αλλάξει τόσο πολύ;)
Ρωτάει ενώ συνεχίζει να με πλησιάζει και ασυναίσθητα κάνω ένα βήμα πίσω
(για γιατί;)
Τραυλίζω καθώς τώρα εκείνος στέκεται μπροστά μου, κοιτάζοντας με έντονα μέσα στα μάτια
(για εσένα! Εσύ είσαι αυτή που με έχει αλλάξει τόσο πολύ Elena, εξαιτίας σου γίνονται όλα αυτά!)
Μουγκρίζει και ξαφνικά απλώνει το χέρι και πετάει οτιδήποτε υπάρχει πάνω στο γραφείο του, έπειτα με αρπάζει από τους γοφούς και με καθίζει πάνω στην έδρα
(Christian!)
Αναφωνώ έκπληκτη και εκείνος σηκώνει το χέρι για να χαϊδέψει το κάτω χείλος μου
(το είχατε κάνει και εδώ μέσα)
Λέει και τα μάτια μου γουρλώνουν από την έκπληξη
(μα πως το...)
(στην εταιρία υπάρχουν κάμερες, αλλά αυτό φυσικά δεν το γνωρίζουν ούτε οι συνεργάτες μου!)
Λέει με αλαζονικό υφάκι καθώς ο αντίχειρας του ταξιδεύει από το κάτω χείλος στο πιγούνι και έπειτα στον λαιμό μου. Τα μάτια του δεν αφήνουν στιγμή τα δικά μου, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, το άγγιγμα του πυροδοτεί ένα δυνατό συναίσθημα μέσα μου, αλλά δεν μπορώ να αφεθώ! Δεν είναι σωστό!
(ότι και αν κάνεις... Πάντα θα είναι καλύτερος από εσένα)
Μουρμουρίζω και κλείνω τα μάτια για να μην δω τον θυμό να τον κυριεύει για μια ακόμη φορά
(τέλεια! Αυτό περίμενα να ακούσω)
Λέει χαμηλόφωνα και ξαφνικά με αρπάζει από τους γοφούς και με γυρίζει μπρούμυτα πάνω στο γραφείο. Το στήθος του ακουμπάει την πλάτη μου, φυλακίζοντας με ανάμεσα στην κρύα επιφάνεια του ξύλου και του γυμνασμένου του σώματος
(ότι και αν προσπαθείς... Να ξέρεις πως δεν θα το πετύχεις)
Ψελλίζω και νιώθω την καυτή του ανάσα να αγγίζει τον λαιμό μου
(δεν έχω μάθει να χάνω στην ζωή μου Elena. Νόμιζα πως το ήξερες αυτό!)
Μουρμουρίζει και έπειτα δαγκώνει τον λοβό του αυτιού μου, κάνοντας με να κλείσω τα μάτια. Το σώμα μου αντιδρά σε ότι και αν μου κάνει, αλλά δεν θέλω να αφήσω το μυαλό μου να υποκύψει στην θέληση του σώματος μου. Εκείνος με φιλάει κατά μήκος του λαιμού μου ενώ παράλληλα κρατάει σφιχτά το πιγούνι μου, καθοδηγώντας το κεφάλι μου όπως θέλει
(πες μου τι σκέφτεσαι γαμώτο!)
Γρυλίζει καθώς σηκώνει την φούστα μου και τα ακροδάχτυλα του αγγίζουν την ευαίσθητη περιοχή μου, κάνοντας με να αφήσω ένα μουγκρητό. Πρέπει να ελέγξω τα ένστικτα μου! Πρέπει!
(σε μισώ!)
Ψιθυρίζω και χωρίς να το περιμένω, εισχωρεί μέσα μου κάνοντας όλο μου το σώμα να τιναχτεί. Σκέψου μόνο τον John! Σκέψου ότι αυτός είναι στην θέση του Christian! Μην αφήνεις το σώμα σου να του παραδοθεί!

Μόλις τελειώνει όλο αυτό το μαρτύριο, αρχίζω να διορθώνω τα ρούχα μου στα γρήγορα ενώ εκείνος κουμπώνει το παντελόνι και διορθώνει το πουκάμισο του
(ο φάκελος;)
Ρωτάω και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει αλαζονικά
(έδειχνες να το απολαμβάνεις τόσο πολύ που σχεδόν το ξέχασα)
Αποκρίνεται με ειρωνικό τόνο και έπειτα ανοίγει ένα συρτάρι από το γραφείο του και βγάζει τον λευκό φάκελο από μέσα. Με πλησιάζει και απλώνει το χέρι, αλλά μόλις πάω να το πάρω εκείνος το τραβάει πίσω
(χρόνια πολλά)
Μουρμουρίζει και εγώ κατσουφιάζω. Γιατί μου είπε χρόνια πολλά;
(σήμερα είναι τα γενέθλια σου! Το ξέχασες;)
Ρωτάει με κεφάτο ύφος και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ. Είναι τα γενέθλια μου σήμερα! Θεέ μου, το είχα ξεχάσει εντελώς!
(ήμουν σίγουρος πως θα το ξεχνούσες... Όπως ήμουν σίγουρος ότι θα το ξεχνούσε και εκείνος!)
Λέει με απόλυτα σοβαρό ύφος και έπειτα μου δίνει τον φάκελο. Έχω μείνει στήλη άλατος. Ο John ξέχασε τα γενέθλια μου, αλλά ο Christian... Μου κάνει εντύπωση που τα θυμάται ακόμη και τώρα που χωρίσαμε. Παίρνω τον φάκελο και την τσάντα μου και βγαίνω σχεδόν τρέχοντας από το γραφείο του.