Δέκα φορές ακόμη

Πρέπει!

Ξυπνάω, έπειτα από έναν εκνευριστικό ήχο και τα μάτια μου ανοίγουν για να αντικρίσω το παλιό μου δωμάτιο. Αρχικά νιώθω πανικό αλλά σιγά σιγά χαλαρώνω καθώς οι στιγμές από την χθεσινή βραδιά επανέρχονται στο μυαλό μου
(καλημέρα)
Μουρμουρίζει ο Christian καθώς τεντώνει το σώμα του και έπειτα στρέφει το βλέμμα του στο δικό μου
(καλημέρα)
Λέω καθώς ακουμπάω το μάγουλο μου στο στήθος του και εκείνος τυλίγει τα χέρια του γύρω από το σώμα μου, κρατώντας με σφιχτά επάνω του. Πόσο μου είχαν λείψει τελικά όλα αυτά! Και το καταλαβαίνω τώρα που τα ξανά ζω μαζί του και όχι με τον John
(κοιμήθηκες καλά;)
Ρωτάει χαμηλόφωνα και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω κατάματα
(μια χαρά, αλλά...)
Κάνω παύση καθώς χαμηλώνω το βλέμμα μου τα δάχτυλα μου που πειράζουν νευρικά τις τρίχες του στήθους του
(νιώθεις τύψεις για εχθές το βράδυ, έτσι;)
(ναι)
Απαντάω σιγανά καθώς το βλέμμα μου αντικρίζει ξανά το δικό του
(δεν θα έπρεπε)
Αποκρίνεται ενώ σηκώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο μου
(Christian, αισθάνομαι τύψεις για τον John, όπως αισθανόμουν και για εσένα!)
Θεέ μου, πως σου τα φέρνει έτσι η ζωή! Από εκεί που ο εραστής μου ήταν ο John, ξαφνικά βρέθηκα να τον απατάω με τον πρώην άντρα μου. Τελείως ειρωνικό!
(ξέρεις πόσο μου έλειψες;)
Ρωτάει χαμηλόφωνα και έπειτα σκύβει για να με φιλήσει στην γωνία του στόματος μου. Η αίσθηση των χειλιών του... Είναι τόσο οικεία αλλά παράλληλα... Τόσο καινούργια!
(και εμένα μου έλειψες)
Ψιθυρίζω καθώς οι μύτες μας αγγίζονται και τα βλέμματα μας ενώνονται, πυροδοτώντας τον πόθο που υπήρχε μέσα μας
(νιώθω όπως την πρώτη φορά που σε γνώρισα, θυμάσαι;)
Ρωτάω και εκείνος χαμογελάει καθώς ακουμπάει το κεφάλι του πίσω στο μαξιλάρι
(δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ αυτή την στιγμή! Όταν σε είδα να δουλεύεις εκεί μέσα... Με εκείνη την στρίγκλα)
Λέει και γελάμε μαζί
(από την μία την μισώ που σου φερόταν έτσι αλλά από την άλλη...)
Κάνει παύση καθώς τα δάχτυλα του διορθώνουν τα μαλλιά μου και ασυναίσθητα ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του και κλείνω τα μάτια
(από την άλλη τι;)
Ρωτάω και νιώθω το στήθος του να φουσκώνει καθώς παίρνει μια βαθιά ανάσα πριν τελικά μου απαντήσει
(από την άλλη χαίρομαι που δούλευες μαζί της, γιατί αλλιώς... Ίσως και να μην σε γνώριζα ποτέ)
Μουρμουρίζει και τα μάτια μου ανοίγουν για να αντικρίσουν το ζεστό και γλυκό του ύφος
(πιστεύεις ότι δεν θα υπήρχε άλλος τρόπος για να γνωριστούμε;)
Ρωτάω σιγανά και γελάει ελαφρά
(υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γνωρίσεις έναν άνθρωπο)
(άπειροι τρόποι!)
Λέω και εκείνος με σφίγγει στην αγκαλιά του. Ομολογώ πως μου έλειψαν οι αγκαλιές του Christian. Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος εκφράζει τα συναισθήματα του με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο και φυσικά ο Christian... Είναι ένας άνθρωπος που εκφράζεται εύκολα, εάν του δώσεις το πράσινο φως φυσικά!
(συγγνώμη για όλες τις φορές που σου φέρθηκα απαίσια ψυχή μου)
Μουρμουρίζει και εγώ κλείνω τα μάτια, προσπαθώντας να αποτυπώσω αυτήν την στιγμή μέσα μου
(δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη...)
Ψελλίζω και εκείνος με φιλάει στα μαλλιά
(ξέρω ότι δεν το έκανες από κακιά, αλλά επειδή πονούσες... Πονούσες εξαιτίας μου!)
Συμπληρώνω και έπειτα σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω κατά πρόσωπο
(σ'αγαπάω)
Αποκρίνεται χαμηλόφωνα και έπειτα σκύβει για να με φιλήσει στα χείλη. Σ'αγαπάω! Νιώθω λες και πέρασαν χρόνια από τότε που ξανά άκουσα αυτή την λέξη. Ο John δεν ήταν ποτέ εκφραστικός μαζί μου και υποθέτω πως δεν ήταν και σε καμιά άλλη του σχέση. Είναι πολύ κλειστός και γενικά... Δεν του αρέσει να ανοίγεται, αλλά είναι διασκεδαστικός και με πολύ φαντασία και ίσως... Αυτό ήταν που έλειπε περισσότερο από την ζωή μου...
(πρέπει να φύγω)
Μουρμουρίζω καθώς κάνω να σηκωθώ αλλά εκείνος δεν με αφήνει
(γιατί;)
(λείπω από εχθές το βράδυ, ο John θα έχει υποψίες!)
Λέω και εκείνος ρουθουνίζει ειρωνικά καθώς στρέφει το βλέμμα του αλλού
(τι;)
Ρωτάω αλλά εκείνος δεν απαντάει, ούτε καν που με κοιτάζει δηλαδή
(Christian, κοίταξε με!)
Σχεδόν τον προστάζω και χαμηλώνει το βλέμμα του στο πρόσωπο μου
(σταμάτα να είσαι ζηλιάρης!)
(ξέρω πως... Κανονικά... Δεν έχω κανένα δικαίωμα επάνω σου πλέον)
(δεν ήθελα να συμβεί όλο αυτό Christian! Να ξέρεις πως ότι ένιωσα για εσένα... Ήταν αληθινό!)
Ψελλίζω καθώς απλώνω το χέρι για να αγγίξω το μάγουλο του
(το ξέρω ότι ήταν αληθινό, αλλά δυστυχώς ο χρόνος μας απομάκρυνε)
(όχι ο χρόνος! Η σιγουριά ότι θα είμαστε μαζί μας έκανε να χάσουμε την αίσθηση του πάθους και... Αυτό... Μας έκανε να χαθούμε γενικά!)
Λέω και εκείνος χαμογελάει τρυφερά
(όμως έχουμε μια ευκαιρία ακόμα!)
Μουρμουρίζει καθώς τραβάει τα χείλη μου στα δικά του
(πρέπει να φύγω)
Ψελλίζω αλλά εκείνος δεν απαντάει, απλά συνεχίζει να με φιλάει σε όλο το πρόσωπο, κάνοντας με να λιώνω στα χέρια του
(έχουμε χρόνο)
Αποκρίνεται με σιγουριά και χωρίς να το πολύ σκεφτώ, ορμάω στα χείλη του και απλά χάνομαι σε αυτό το τρελό συναίσθημα που μου προκαλούσε από πάντα ο Christian.