Δέκα φορές ακόμη

Λίγο πριν την καταστροφή

Οι μέρες κυλούν σαν το νερό, γρήγορα και χωρίς εντάσεις. Με τον John περνάω κάθε μέρα όλο και πιο υπέροχα. Δεν με παραμελεί, μου κάνει συνεχώς δώρα αν και δεν το επιθυμώ ιδιαίτερα και φυσικά με πηγαίνει οπουδήποτε θελήσω! Δεν με αφήνει στιγμή από τα μάτια του, είναι πραγματικά ο τέλειος άντρας! Σήμερα αποφάσισα να βγω μαζί με την Tessa, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει απομακρυνθεί από εμένα και φυσικά ξέρω το γιατί. Καθόμαστε εδώ και μερικά λεπτά σε μια ήσυχη καφετέρια. Δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα, εμείς που κάποτε δεν σταματούσαμε να μιλάμε. Βέβαια, ξέρω γιατί τα κάνει όλα αυτά 
(γιατί έχεις απομακρυνθεί τόσο πολύ;)
Την ρωτάω ευθέως, αν και ξέρω τον λόγο
(ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τη χαζομάρα που πήγες και έκανες)
Απαντάει με ήπιο τόνο και εγώ παίρνω μια βαθιά ανάσα
(αποδέξου το επιτέλους! Είμαι μαζί με τον John και δεν το μετανιώνω! Φυσικά... Δεν ήθελα να το ανακαλύψει έτσι ο Christian...)
(δεν του άξιζε αυτό που του έκανες!)
Αποκρίνεται με κατηγορηματικό τόνο και ξεφυσάω δυνατά καθώς τρίβω το μέτωπο μου. Δεν μπορεί να με καταλάβει και αυτό επειδή δεν έχει έρθει ακόμη στην θέση μου και ελπίζω να μην έρθει ποτέ!
(δεν έχεις ιδέα πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό για εμένα Tessa. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό στον Christian! Τον αγαπάω και πάντα θα τον αγαπάω, επειδή ήταν ο πρώτος μου έρωτας!)
(θυμάσαι τι μου έλεγες όταν είχατε δυσκολίες με τον Christian; θυμάσαι;)
Ρωτάει απότομα κάνοντας με να παγώσω στην θέση μου
(μου έλεγες ότι δεν πρόκειται να τον παρατήσεις ποτέ! Πως τον αγαπάς περισσότερο από τον οποιονδήποτε! Τελικά... Άφησες την μητέρα του να κερδίσει αυτή την μάχη. Συγχαρητήρια Elena!)
Λέει δήθεν περήφανα ενώ εγώ νιώθω την καρδιά μου να κομματιάζεται
(δεν ήθελα να γίνουν έτσι τα πράγματα, αλήθεια!)
(αν δεν ήθελες να γίνουν έτσι τα πράγματα, τότε δεν θα τον απατούσες!)
Πετάει με κοφτό τόνο και το μάτι μου πιάνει τον John ο οποίος στέκεται μερικά βήματα μακριά και μας κοιτάζει πολύ έντονα. Σίγουρα θα έχει καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά! Ξαφνικά, η Tessa σηκώνεται από την θέση της και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(τι κάνεις;)
(ήταν λάθος μου που ήρθα τελικά)
Λέει καθώς μαζεύει τα πράγματα της και αυτόματα σηκώνομαι για να την σταματήσω
(γιατί φεύγεις;)
(για να σου το κάνω πιο εύκολο. Μην νομίζεις ότι δεν τον είδα που ήρθε!)
Πως το...
(τα λέμε)
Και με αυτά τα λόγια φεύγει από την καφετέρια ενώ εγώ μένω παγωμένη στην θέση μου, να κοιτάζω την πόρτα σαν χαζή
(μωρό μου...)
Η απαλή φωνή του John με επαναφέρει στην πραγματικότητα και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(όλα καλά;)
Αμέσως πέφτω στην αγκαλιά του και εκείνος με κρατάει σφιχτά, λες και είμαι ο αέρας που χρειάζεται για να αναπνεύσει
(έλα, πάμε στο αυτοκίνητό)
Λέει χαμηλόφωνα και έπειτα παίρνει τα πράγματα μου και περπατάμε μαζί προς το σημείο όπου έχει παρκάρει. Μπαίνουμε μέσα στο αυτοκίνητο και εγώ ξανά χώνομαι στην αγκαλιά του
(τι σου είπε αυτή μωρό μου; γιατί είσαι έτσι;)
Ρωτάει γλυκά καθώς διώχνει τα μαλλιά μου προς τα πίσω και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(τι σου είπε;)
(κανείς δεν αποδέχεται τον έρωτα μας John, ακόμη και η Tessa που με ξέρει από μωρό... Δεν μπορεί να αποδεχτεί το γεγονός ότι σε θέλω!)
Λέω με παραπονεμένο ύφος και εκείνος χαμογελάει τρυφερά καθώς διώχνει μερικές τούφες από το πρόσωπο μου
(αυτή δεν ξέρει μωρό μου, κανείς δεν ξέρει πόσο σε θέλω και φυσικά κανείς τους δεν θα μάθει, αυτό είναι το δικό μας μυστικό! Εμένα με ενδιαφέρει να με θέλεις εσύ και όλοι οι υπόλοιποι... Απλά δεν μετράνε!)
Τα λόγια του είναι τόσο εμψυχωτικά. Μου δίνουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω. Τα χείλη του ακουμπούν απαλά τα δικά μου και νιώθω την καρδιά μου να ξανά ζωντανεύει. Κανείς, ποτέ δεν θα μπορέσει να καταλάβει πόσο ερωτευμένη είμαι με αυτόν τον άντρα... Κανείς!