Gerçek Bildiğimiz Yalanlar Serisi [Yıldızsız Bir Gökyüzü 1.Kitap]

Yıldızların Altında Bir Gece

Yeni bölüm geldi evet oy ve yarınlarınızı bekliyorum eskisi gibi destek olursanız çok sevinirim :)

Keyifli okumalar;))

6.Bölüm Yıldızların Altında Bir Gece

Yazar'ın ağzından;

Hani bir yer vardır; senin sığındığın güven içinde orda durabilirsin.Bir yer vardır;evin olmuştur.Peki orası orası hiç var olmadıysa ve sen sana söylenen yalanlar yüzünden orayı evin sanıyorsan ne olur? Evin başına mı yıkılır?Yoksa orası hiç var olmamış mıdır?

Hayatının başladığı yer olduğuna inandırılmıştı genç kız.Ama gerçeklerden habersizdi ...

Gerçeklerin er geç gün yüzüne çıkmak gibi bir huyu vardır derler eğer öyle ise oyun en başa dönecek ve bu defa kaybedenler kazananlar olacaktı.

Mehir'in ağzından;

Gozlerimi açtığımda kendine gelebilmiştim,yan tarafta uyuyan Gece'yi görünce bak ılık duş aldırırken birkaç saniye kesişen gözlerimiz aklıma gelmişti. Kalbim öyle hızlı çarpıyordu ki onunla ilk konuşmamı hatırlamıştım.

Hemen kendini toparlayıp ayağa kalktım,Gece'yi kucağıma alıp yatağa yatırdım.Onun kucağından yere düşen defteri alıp yatağin diğer tarafına geçip oturdum belki yaptığım yanlıştı ama orda ne yazdığını çok merak ediyordum .

Deftere biraz bakınca yazılmış güzel  sözler ve şiirle görmüştüm en son yazdığı yere gelince;

"Hepimizin vardı bir acısı; kimisi palyaćoyu oynadı,kimisi ağladı.Ama tek bir gerçek vardı, her acının bir sonu vardı; zaten mutluluğun bile sonu varken acımız sonsuz olamazdı değil mi?Yani bence olmamalıydı..."

Bu sözün altında ise tekrar gezip görmek istediği birkaç yerin  ismini yazmıştı .Benim yüzümden Mardin'e gitmediği aklıma gelince onu gezdirmenin iyi bir fikir olduğunu düşündüm .

Aşağı inip kahvaltı hazırlamaya başladım ,son olarak çayı da masaya bırakırken;Gece yanıma geldi önce elini alnıma sonra yanağıma ve son olarak boynuma yerleştirip ateşimi kontrol etti. Bir an teni tenime değilde tuhaf oldum. Beraber kahvaltı masasına oturduk ona Mardin'e gidip gitmeyeceğini sordum gitmeyeceğini söyledi ben de onu gezdirme fikrini ortaya attım hemen kabul etti.

Kahvaltıdan sonra Gece hazırlanmak için evine gitti .Ben taksiti çağırıp gerekli malzemeleri bagaja yüklerken Gece'de yanıma gelmişti .Beraber yolda ilerlerken etrafi ona anlatıyordum, bazen gülüyor bazen sorular soruyordu bana çok tatlı bir hali vardı.

Bir kaç saatin ardından gelmiştik ama ne olduğunu anlamamıştım.Gece önce bana teşekkür etmişti sonra ise gözleri dolmuştu sebebini sorduğumda geçiştirmişti .Bende ısrar etmemiştim.

Gece'nin ağzından;
 
Mehir gozlerimin dolduğunu görünce sebebini sormuştu ben onu geçiştirince de bir daha bana soru sormamıştı  bu benim için   iyi olmuştu sonuçta onu tanımıyordum her şeyi anlatıp anlatmama arasında kararsız kalmıştım."Hep hayatımda var olup hiç görmediğim tanıdık bir yabancıydı...Kim bilir belki de en çok da bana iyi gelecek kişi bu tanıyıp tanımadığımı  bilmediğim yabancıydı..."

Bana dönüp "PERŞEMBE YAYLASI-SEYİR TEPESİNE HOŞGELDİN 'GECE'"dedi.Evet çoğu akşam rüyalarımın  kabusa dönmesine sebep olan yerdeyim bir o kadar mutluluk sebebim ve hüzün bir aradaydı birden tuhaf olmuştum eski anılar aklıma geldikçe kötü oluyordum zor zamanlar geçirmiştim. Burayi o kadar severken bir o kadarda nefret ediyordum .
 
Mehir elinden tutup az ilerde olan küçük kafe gibi yere götürmüştü beni. İçeriyi inceledim her şey aynıydı değişen bir şey yoktu.
Karşı duvarda asılı olan askerlik hatırasının olduğu çerçeveden  tutun sobanın üzerinde asla eksik olmayan   mandalina kabuklarına kadar aynıydı . Hele o türk kahvesinin kokusu yıllar geçsede değişmemişti .