Gerçek Bildiğimiz Yalanlar Serisi [Yıldızsız Bir Gökyüzü 1.Kitap]

Sen Kimsin?

Selam canlarım finale adım adım yaklaşıyoruz :) Her bölüm biraz daha zorlu duyguları yansıtması derken cidden bırakmak zor oluyor ://

Keyifli okumalar:)



*Bizim ruhumuz kayıp bir defterin,bilinmeyen cümlelerinden ibaretti.*

Sen Kimsin?

Mehir'in ağzından;

Gece ile rüya hakkında konuştuktan sonra biraz kafam dağılmıştı.Derste hocaya cevap verdikten sonra, birinin Gece'ye laf söylediğini duydum onun cevap vereceğini anlayınca kendim konuşmaya başladım:

'Evet sevgilim Gece. Ben ona aşığım, sizi ilgilendiren bir durum söz konusu bile değil.Size göre güzellik bilmem fizik başka şeyler bir erkek için önemli görünebilir, lâkin ne ben o sizin pamuk prensesi öpüp uyandıran prensim,ne de Gece o pamuk prenses.Bu bizim masalımız değil bizim beraber girdiğimiz savaşımız. Bu bizim gerçek bildiğimiz yalanlar üzerine kurulu olan hayatımız. Bu yüzden benim bir sevgilim var o da Gece,karanlığıma karanlığı ile bile ışık tutan kişi anladınız mı? Bir daha hiçbiriniz ona tek kelime ederse canını yakarım bilmiş olun."son sözlerimi söylerken kalkıp Gece'nin kolundan tutup onu dışarıya doğru sürükledim.
"Nereye gidiyoruz?"diye soran Gece döndüm.

"Ruhumuzun uçurumuna."

Gece bana anlamaz bir şekilde bakarken yoldan bir taksi çevirdim,ne zamandandır düşündüğüm bir şeyi gerçekleştirecektim.taksiye binip yola koyulmuştuk.

"Nereye gidiyoruz oğlum?"diye soran kır saçlı taksiciye bakıp.

"Amca Fatsa'ya gideceğiz."dedim.
Başıyla bana onay verdikten sonra önüne dönüp taksiyi sürmeye başladı.
Gece başını omzuma yaslamıştı,başımı onun başının üzerine vermiştim. Radyodan duyduğum şarkı sözlerine eşlik eden ses benim sevdiğim kadından başkası olamazdı.

Duramam, durduramam bu yollarda
Olamadı yapamadım gizli sevdayla
O adamı sevemem o parklarda
O güzele içli içli bu iklimler ilişsin

Gece şarkıyı söylerken ben de onunla birlikte şarkıyı mırıldanmaya başlamıştım.

Yaka paça attı beni bu dünyadan
Yaşam denen bir mayın bu alemde
Ebe sobe o gözler ah bilsen
İnanırım bir sana bir görsen

Son kısmı birbirimizin gözlerinin içine bakarken söylemiştik. Baktığım gözlerde kaybolmak istiyordum, ama harita zaten onun gözlerinde saklıydı.

İşçisin, hayattasın sanatla uzlaşma
Her hece gecemdesin, hayatta bırakmam
Bunca yıl siper dolu kederli evrenim,
Gelince sen martı olur, uçabilirim

Nihayet Fatsa'ya gelmiştik," Buyur amca."derken parayı taksici amcaya uzatmıştım.Taksiden indiğimizde deniz kenarına gelmiştik,Gece etrafına bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Yan tarafımızda bulunan ev oldukça göz alıcıydı,dış bahçenin duvarlari bir metre kadar bile yoktu üzerine yerleştirilen desenli şişler ile farklı bir havası vardı .Fil dişi ve kahverenginin eşsiz uyumu bariz belliydi,iki katlı olan evin alt katı fil dişi rengiyle bezenmiş göze çarpan kahverengi çerçeveli camlar oldukça hoştu,ikinci kata kahverengi ahşap bir çıkıntı yer alıyordu, çatı katı ayni kahverengi tonlara sahipti yuvarlak olan pencere tatli bir görünüm katıyordu, sağ tarafımda bulunan bahçe kapısı, evin giriş kapısına giden beton zemine açılıyordu.Beton zeminin bitişin sol tarafına düşen balkon denize bakıyordu görünen manzara insanın yüzüne bir tebessüm sinmesine sebep oluyordu,mahallenin geneli ağaç ve çiçeklerle süslenmiş bir doğa harikasi gibiydi,diğer evler şu an içine gireceğimiz eve benzerken bir yandan camdan oluşan balkonlar, renkli boyanmış beton evler ,beyaz ahşap kaplama görünümü verilen mimariye sahip bahçeleri olan ,orta boylarda olan biçilmiş çimler oturmak için yerleştirilen salıncaklar,oturma masaları ,puflar bahçelerden gelen çocuk sesleri, kedi köpek sesleri oldukça güzel bir yer olduğunu dile getirmek için sözcüklere ihtiyaç duymamıza gerek kalmıyordu. Lâkin bu evlerin, bu duyulan ses ve içimize işleyen temiz oksijenden bile daha önemlisi insanı buraya bağlayan asıl güzellikleri denize bakan manzaralarıydı.