Gerçek Bildiğimiz Yalanlar Serisi [Yıldızsız Bir Gökyüzü 1.Kitap]

Yapboz Parçası

Selammmm millettt :)))Hadi yeni bölümü okuyalım.

Evet evet çok tatli bir bölüm artık biraz mutlu bölümler yazmaya karar verdim sonuçta finalde üzüleceksiniz azucuk:/

Şimdi mutlu olun bari💜💙

*Zaman ilerliyor,saniyeler geçiyordu ve gerçek ortaya çıkmak için uygun zamanı bekliyordu.*

Yapboz Parçası

Mehir'in ağzından;

Gece'nin baş ucunda oturmuş uyanması bekliyorum,çocukları kalabalık olmaması ve hastane kuralı olan bir refakatçi kalır söylemine uyarak eve göndermiştim.Yarım saate bir arıyorlardı ,bu yüzden mesaj atmalarını söylemiştim.Gece öylece uyuyordu,onun kahverengi harelerine bakamamak o kadar acı veriyor ki bana ,hangi kelimeye hangi cümleye sığdırıp anlatsam bilemiyorum.

Hani nasıl bir his diye soran olursa ona derim ki;sonuna acı olduğunu bildiğin halde ,sürmesini bilmeyip bindiğin o bisikletten düşmek gibi.

Beni duyuyordu,sadece gözleri gözlerimin içine bakmıyordu.Karşı tarafta duran camdan gökyüzüne baktım,sonra konuşmaya başladım.

"Gece'm,beyazıma siyah kattan,siyahıma beyaz olup tamamlayan küçük kadınım.Hani aşk diyoruz ya aşk değil bu,nefes alamıyorum sensiz.Oksijene değil ama senin kokuna muhtacım nefes almak için.Belki erken ,ama 'Hayatımın tek eksik parçası; sensin benimle bu eksik hayatı tamamlayıp karanlığımı aydınlatır mısın?"demiştim..

"Hayatının eksik parçasını tamamlayıp karanlığını aydınlatmak değil seninle o karanlıkta kaybolurum..."duyduğum sesle gözlerimi camdan çekip, yatakta uzanan Gece'ye çevirdim.

Yorgun gözleri, hafif şişmiş teninin rengi biraz daha sarımsı bir renk almış.Her zaman parlayan dudakları şu an kurumuş görünüyordu. Ona bakıp"Sen az önce ne dedin?"diye sordum uyanmasını geçmiştim ,az önce duyduğum cümleler belki yeni hayatıma başlamam için gerekli olan eksik yapboz parçasıydı ve şu an o parça tamamlanmıştı.

"Ne duyduysan doğru Korkmaz"demişti.

"Tamam güzelim kendini yorma."diye konuştum.Elini uzatıp elimi tuttu,ardından gözleri yine kapandı. O karanlığa gömülürken ,ben kendi karanlığım derinliklerine çoktan gömülmüştüm.

Ama bu defa karanlık bana bir ışık bahşetmişti.

1-2 hafta sonra;

"Gece kızım bir rahat dursana."demiştim bana gözlerini devirip ters ters bakıyordu.

"Sen sussana ya, mutfağın hepsini mahvettin.Akşama gelecek olan kişi senin kardeşin yani benim değil ."diyen Gece'ye baktım ona gülümseyip elimi beline doladım.Başımı omzuna yaslarken konuşmaya devam ettim;"Sen olmasaydın şimdi kardeşimle birlikte olamazdım.İyiki varsın güzelim. "demiştim bana tebessüm edip işine döndü.

Yan tarafta duran kurabiye hamuruna şekil vermeye başladım.Özellikle yıldız ve ay şekilleri yapmaya bayılıyorum.Gece yan tarafta börek için hamur açıyordu, Arel,Sıraç,Sara ve Evsa 'da bahçeye büyük masa kurmak ve etrafı düzeltmek ile meşguldü.Gece iyileşir

iyileşmez Nehir'le konuşmak için İzmir'e gelmiştik,ilk başta sorun olsada sonradan her şey düzelmişti.Şimdi de onları yemeğe çağırıyoruk.Haftaya okul açılacaktı ve biz su an Izmir'deydik.

Burada bahçeli bir ev kiralamış bir süre Nehir'le vakit geçirmek için burada kalmaya karar vermiştim.İlk başta bana inanmak istememişti ,haklıydı kendince birden ortaya çıkıp ben senin abinim demiştim kim olsa inanmazdı.Hayatının alt üst olmasını kimse istemezdi.