DEAD KİNG

24.BÖLÜM

Işıklar;Göz kamaştırıcıdır, büyüleyicidir, güzeldir. Ama ışığa bakmak bir o kadar da zordur.

Chanyeol eve girdiğin de salondan gelen ışıkla sıkıca gözlerini kapatıp koluyla yüzünü kapatmıştı. Bu ışık kör edecek kadar keskindi. Bakmak ise imkansızdı. Bir kaç saniye sonra etraf karanlıklaştığında ışığın kaybolduğunu anlayıp yavaşça gözlerini açmıştı Chanyeol.
Hızlıca ışığın geldiği yere koştu. Baekhyun köşe de dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu. Gözleri yavaşça Sehun'a kaydı.

"Sehun.."

Yerde cansız yatan bedenin yanına koştu Chanyeol. Hemen başını tutup dizlerinin üzerine koydu. Ne yapacağını bilmiyordu ve eli titriyordu.

"Sehun.. Kendine gel! Aç gözlerini.. Abini bırakmazsın."

Nabzını kontrol etti. Yok denecek kadar yavaş atıyordu.

"Özür dilerim.. İsteyerek yapmadım.. Özür dilerim.. Özür dilerim."

Baekhyun durmadan özür dinliyordu ve bu Chanyeol için durumu daha çaresiz bir hale sokuyordu.

Sehun'un yüzünde ki morlukların ve ayağında ki sargınım olmadığını bile fark etmemişti Chanyeol.

"Kapa çeneni ve bana yardım et Baekhyun.."

Chanyeol sinirile söyleyip Sehun'u kucağına aldı. Baekhyun kendinde gibi görünmüyordu. Olduğu yerde özür dilemeye devam ediyordu.

Prens Chanyeol evden çıktıktan bir kaç saat sonra ancak kendine gelebilmişti. Yavaşça oturduğu yerden kalktı.

"Böyle olsun istemedim.."

///

Bir hafta, iki hafta, üç hafta.. Tam bir ay olmuştu. O  günün üstünden tam bir ay geçmişi. Chanyeol'ü bir aydır bekliyordu Prens ama o günden sonra bir daha gelmemişti. Arada bir Kyungsoo ve Kai gelip gelişmeler hakkında haber verip ona destek olmaya çalışıyorlardı.
Kyungsoo da Kai'yi gökyüzüyle ilgili gerçekleri anlatmıştı. Başta inanmasa da Baekhyun inanması için yardımcı olmuştu.

Sehun'un durumunu doktorlar tam olarak açıklayamamıştı. İyileşip iyileşmeyeceği konusunda da bir bilgi veremiyorlardı ama Sehun'un ölüden farkı yoktu. Sadece kalbi atıyordu. İyileşmesi ise imkansız görünüyordu. Chanyeol ise yanından ayrılmamıştı hiç. Baekhyun'u görmemek için de eve gelmemişti.

Bir aydır olduğu gibi Baekhyun bir umut Belki Chanyeol gelir diye bekliyordu. Saat gece yarısını çoktan geçtiğin de beklemeyi bırakıp odasına gitti. Bu günde gelmemişti.

//

Chanyeol bir ay sonra ilk kez evine gitmeye karar vermişti. Zaten Baekhyun şimdiye uyumuştur diye düşünüyordu. Hala onu görmek istemiyordu. Bunun sebebi ise onu gördüğünde ne tepki vereceğini kestiremiyor olmasıydı.

Sessizce kapıyı açıp içeriye girdi. Elinden geldiği kadar sessiz olmaya çalışıyordu. Odasına gidip önce sıcak bir duş aldı. Sonra da küçük bir çanta hazırlayıp odasından çıktı. Sehun uyandığın da yalnız olmamalıydı. Bu yüzden onun yanında olmalıydı. Doktorlar ne derse desin kardeşi onu bırakmazdı. Bırakmamalıydı. Aksi taktirde Chanyeol buna dayanamazdı.

"Chanyeol.."

Chanyeol merdivenlerin başına geldiğin de duyduğu ipeksi sesle durdu. Duyduğunda anlamıştı bu sesi ne kadar özlediğini. Yavaşça arkasına döndü. Ve gördüğün de anlamıştı Baekhyun'u ne kadar özlediğini.

"Gitme.."

Prens büyük olana doğru bir kaç adım atarak söyledi.

"Beni öldürmeye çalıştı. İsteyerek yapmadım. Yemin ederim.."