Kłamstwo chwyta za Serce (SaiOuma)

Maska prawie pękła... +16

Otworzyłem oczy i zorientowałem się, że jestem w bazie D.I.C.E. Musiałem zasnąć po akcji z mundurówką. Reszta grupy nadal słodko spała. Przyjżałem się każdemu z osobna, aby upewnić się, że nikogo nie obudzę. Poszedłem za róg i przebrałem się w normalne ubranie. Gdybym wyszedł w stroju D.I.C.E. , to złamałbym przysięgę i wszyscy bylibyśmy w niebezpieczeństwie. Wyjąłem ze swojej torby białą bluzę koszulę i czarne jeansy. Nie zmieniłem butów. Oczywiście zawiązałem na szyji swoją ukochaną chustę w szachownicę i lekko poczochrałem włosy. Zabrałem żeczy i ostrożnie udałem się do swojego mieszkania. Rozpakowałem się i wyszedłem na zewnątrz. Chodząc sobie spokojnie po parku, zamyśliłem się. Przeanalizowałem sobie wczorajszy wieczór. Byłem tak pochłonięty rozmyślaniem, że zderzyłem się z kimś większym. Podniosłem wzrok i uśmiechnąłem się promiennie.
-Oh! Hejka, Shuichi! Miło Cię wi...- nie dokończyłem, gdyż chłopak złapał mnie za rękę i zaczął prowadzić w nieznanym mi kierunku.
-POMOCYYYYYY! TEN KOLEŚ CHCE MNIE ZABIĆ! RATUNKUUUUUU!- zacząłem krzyczeć z udawanym strachem.
-Cicho bądź! Znam Twój sekret!- na te słowa zląkłem się w środku.
-O czym Ty biadolisz?- Detektyw nie odpowiedział.
Wprowadził mnie tylko do jakiegoś bloku, a potem do mieszkania. W środku znajdowało się przeciętne wnętrze przeciętnego ucznia.
-Zdejmij buty i poczekaj na mnie w pokoju przed Tobą- rozkazał spokojnie, a ja wykonałem jego polecenie.
Usiadłem na łóżku i podziwiałem wnętrze. W sypialni chłopaka panował głównie błękit, a na półkach chętnie gościły różne książki kryminalne, jak i jego odznaka. Dostrzegłem również na jednej z nich zdjęcie Saihary z Kyoko. Wyglądali, na prawdziwych przyjaciół. Wtedy do pokoju wszedł Shuichi i stanął przede mną.
-Więęęęc....- zacząłem, udając znudzonego, tylko po to, by za chwilę wpaść w również świetnie zagraną furię-...Czy dane mi jest wiedzieć, czemu mnie porwałeś do siebie z samego rana?!
-Jesteś liderem D.I.C.E.- przełknąłem cicho ślinę. 
-Co? O czym Ty mówisz? Co to "D.I.C.E."?- przyłożyłem palec do własnych warg, jak najlepiej odgrywając zamyślenie i ździwienie.
- Ouma, jak na wojnie! Jeśli wydasz, to sam zdechniesz! Chyba nie chcesz, aby oni wszyscy skończyli w więzieniu, prawda?- zacząłem bić się z własnymi myślami.
-Tajna organizacja, licząca 10 osób. Zajmuje się głównie różnymi żartami i kradzierzami. Coś Ci świta?- chłopak spojrzał na mnie, jakbym zawinił.
-Nie. Może więcej szczegółów?
-Proszę bardzo. Twój talent to Elitarny Dyktator, prawda? Poza tym wczoraj udało mi się rozmawiać z liderem tego gangu. Ma taki sam głos, jak Ty. Wzrost również się zgadza.
-Moja organizacja kontroluje polityków i ma 10,000 ludzi. Coś nie sądzę, że to mogę być ja- schowałem rękę za placami.
Czułem, jak zaczyna mi się trząść. Traciłem kontrolę nad sytuacją. To było dziwne.
-Uwierz, mam dużo więcej dowodów. Teraz Cię spokojnie aresztuję i jak gdyby nigdy nic wsakrzesz mi osoby z D.I.C.E. Dzięki temu może kara będzie mniej suro...- nie wytrzymałem i pocałowałem mocno Saiharę w usta.
Poczułem dreszcze na jego ciele. Na siłę wtargnąłem językiem do jamy ustnej mojego chłopaka, lecz ten mocno mnie odsunął i spojrzał na mnie surowo. Poraz pierwszy z moich oczu poleciały łzy. Schowałem twarz w klatce piersiowej Detektywa i cicho szlochałem.
-Proszę....Nie....O-Oni tam....Nie przeży-żyją...- moja maska została stłuczona- ...To moja....Rodzina...!
Wtedy poczułem ręce Saihary, tulącego mnie w czuły sposób. Do tej pory tylko "sekretna grupa" potrafiła tak tulić. Otworzyłem oczy i z zapytaniem spojrzałem na Shuichi'ego. Złotooki patrzył w inną stronę, rumieniąc się. Otarłem łzy i usiadłem mu na kolana. Chłopak, niespodziewający się takiego ruchu z mojej strony, spojrzał na mnie zaskoczony, pogłębiając czerwień na twarzy.
-Jeżeli ich nie aresztujesz, to zrobię wszystko. Wszystko! Tylko powiedz co...- położyłem swoje dłonie na ramionach Detektywa i wyszeptałem mu do ucha- ...Proszę...!- po czym je przygryzłem.
-...- blady nic nie odpowiadał.
Tylko patrzył w inną stronę.
-No dalej....Czego chcesz? Kasy? Uprzykrzyć komuś życie? Pomocy z Matmy? Dobra, matma odpada...Ale bez rozmowy nie ma porozumienia, prawda?- w tym momencie usłyszałem cichie "Dosyć tego" i siłę, która mocno pchnęła mnie na łóżko.
Saihara zawisł nade mną, mocno się rumieniąc. Nie wiedząc kiedy, ja również się zaczerwieniłem.
-Wystarczyło powiedzieć, że chcesz się pobawić...!- uśmiechnąłem się mrocznie- Tak więc, od cze...- nie skończyłem, gdyż Saihara wsadził mi zimną rękę pod bluzkę- H-Hej!
Nic nie odpowiedział. Tylko szybko ściągnął ze mnie spodnie a koszulę zdążył tylko rozpiąć. Dość szybko znudziła mi się pasywność, więc szybko zamieniłem nas obu miejscami. Teraz ja byłem nad nim.
-Najpierw trzeba stosować "tortury". Jak Detektyw może tego nie wiedzieć?- lekko poklepałem go palcem w nos.
- Detektyw tak nie pracuje...!- złotooki cicho oznajmił, a ja zaczyłem zabawiać się jego sutkami.
Jednego włożyłem do ust, a drugim bawiłem się palcem. Szczerze, nie miałem pojęcia co robić, ale podążałem za instynktem.
-Jak się czujesz?
-Dziwnie...- odpowiedział prawie bez namysłu.
-HmmHmmHmm....- zacząłem szukać jego słabego punktu.
Całowałem skórę na szyji i torsie, lizałem i podgryzałem uszy, mówiąc przy tym jakieś zboczone teksty. Nic nie działało! Postanowiłem sprawdzić jeszcze jedno. Lekķo i łagodnie pocałowałem chłopaka w usta, po czym lekko przygryzłem jego dolną wargę, wypuszczając po sekundzie naciągnięcia.
-Mmm...!- usłyszałem ciche mruczenie Saihary, na co uśmiechnąłem się uroczo.
-Jednak coś Cię podnieca...!- swoim nosem potrąciłem jego.
W tym samym czasie rozpinałem spodnie wielkoluda. Gdy to zrobiłem, sprawnym ruchem zdjąłem wszystkie ubrania Shuichi'ego, który za każdym mym ruchem coraz bardziej się rumienił.
-Pdkręćmy temperaturę...!- to powiedziawszy włożyłem męskość chłopaka do ust.
Chciałem, aby jak najmniej zostało na zewnątrz. Nie wytrzymałem i kasłem, nie wyjmując go z buzi.
-Wszystko dobrze, Ouma?- zapytał lekko zaniepokojony Shuichi.
-MJet dobszu!- pokazałem kciuk w górę i powiedziałem to samo przez usta.
Nie przedłużajac zacząłem amatorsko ruszać głową w górę i w dół. Złotooki wił się pode mną z przyjemności, jęcząc co chwilę, abym przestał. Jestem dziwakiem: Jeżeli ktoś mi mówi, abym przestał, robię tego więcej. Lecz w pewnym momencie zabrakło mi powietrza, więc wypuściłem twardo stojącego członka mojego chłopaka z mojej buzi. Jednak w chwili mojej nieuwagi Detektyw zamienił nas miejscami, sprawnym ruchem zdjął bokserki i włożył palce w mój odbyt.
-Gh!- przygryzłem wargę, nie wypuszczając krzyku spowodowanym bólem- Ostrzegaj następnym razem...!- obrzuciłem Shuichi'ego słabym wzrokiem, przymykając jedno oko.
-Wybacz...!
-Nie przepraszaj...Zaraz przejdzie- uśmiechnąłem się do chłopaka i zmróżyłem oczy.
Po minucie ruszania palcami w moim tyłku ból zmienił się w przyjemność. Zarumieniłem się, na co Detektyw wyjął palce i włożył....Coś większego...!
-To będzie boleć...!- pomyślałem, po czym jęknąłem.
-Możemy przestać, jeśli ch...- przerwałem mu, łapiąc za szyję i przyciągając do siebie.
- Nawet o tym nie myśl! Nie po to tak harowałem na dole, aby teraz sobie pójść. Jeżeli Ty tego nie zrobisz, to sam Cię zgwałcę!- uśmiechnąłem się mrocznie, na co Saihara się ruszył.
Mocniej go ścisnąłem i nie broniłem się. Długo na to czekałem! W duchu byłem szczęśliwy :)! Z czasem złotooki zaczął poruszać się szybciej, aż trafił w mój czuły punkt.
-Ah!- głośno jęknąłem, powoli osiągając limit.
-Zaraz koniec, spokojnie...!- mówiąc to, wziął mojego członka w rękę i zaczął szybko rusząć dłonią.
-Z-Zaraz! Przestań! aAaah!- przyjemnąść jaką czułem była ogromna!
Wkońcu doszedłem na brzuch chłopaka, a po kilku mocniejszych ruchach ten doszedł we mnie. Było to dziwne uczucie. Jakby ktoś wlał tam cały zapas Panty. Oboje zaczęliśmy zachłannie łapać powietrze.
-Zostaję u Ciebie...!- zakomunikowałem, po tym, jak wyielkolud  położył się koło mnie.
-C-Co?- niedowierzał.
- Nie dam rady chodzić, bo mnie dupa boli. Czego się spodziewałeś?- rozłożyłem lekko ręce na boki z miną załamania.
-...- Detektyw nie odpowiedział, drapiąc się po szyji.
-...Mimo wszystko...Jesteś niezły...!- zarómieniliśmy się oboje na moje słowa.
Przytuliłem się do ciepłego ciała Saihary, mrużąc oczy i uśmiechając się spokojnie.
-Naprawdę...?- chłopak pogłaskał mnie po głowie.
-Tak- spojrzałem na niego, dając buziaka w usta- To nie kłamstwo....Dobradzień, Saihara-Chan...!
-Hm...!- zaśmiał się pod nosem, tuląc mnie do siebie- Dobradzień, Kokichi- po tych słowach zasnąłem...

********************************************************
O JEZU! SKOŃCZYŁAM! 1305 SŁÓW! Tą część będę chyba długo wspominać, bo teraz jestem czerwona jak burak i będę bardzo się za to wstydzić. Mam nadzieję, że się Wam ten roździał spodobał. Możecie dawać jakieś pomysły, co do fabuły. To wszystko! Narka!!!