Kłamstwo chwyta za Serce (SaiOuma)

Zaszczyt

Założyłem szybko nowe ubrania i usiadłem na kanapie. Zaraz po mnie zjawił się Shuichi. Przez chwilę siedzieliśmy bez słowa. Wtedy wpadłem na pewien pomysł.
-Shu-Shu~....!- odwróciłem się do niego.
-Tak, Kokichi?- spojrzał na mnie jak zawsze spokojnie.
-Pobawimy się~...?- na co włożyłem rękę pod jego bluzkę.
-N-Nie dziś, ok?- uśmiechnął się zestresowany.
-Czemu?- wyjąłem rękę i zrobiłem smutną minkę.
-Jestem zmęczony- po czym poszedł do swojego (Naszego ;) ) pokoju i zaczął czytać jakąś ksiunżkę.
-Zostawił mnie....Dla książki....Nienawidzę jej!- pomyślałem w głowie, będąc wściekły.
Podszedłem do chłopaka, by zastać to czytającego coś. Położyłem się przed nim, powoli wpełzłem między jego nogi i przełożyłem łepek przez lekturę.
‐Ploooseee!- w tym momencie pobiłem rekord w robieniu uroczo smutnej minki w dziejach.
-Ah....Niech Ci będzie...- na te słowa chwyciłem go za kołnierzyk, przewróciłem na łóżko i położyłem się na nim.
-Mówiłem Ci już, że Cię kocham?- zadałem pytanie z figlarnym uśmieszkiem na twarzy.
-No, kilka razy...- wtedy zacząłem rozpinać koszulę ciemnowłosego.
Lecz wtedy usłyszałem ciche
-Nie...- ze strony złotookiego.
Te słowa totalnie zniszczyły mój dzień! Najpierw mówi Tak, a sekundę później mówi nie! Niech się zdecyduje! Położyłem się koło niego i odwróciłem się plecami do Saihary. Byłem cały ofochany.
-Co się stało?- przytulił mnie do siebie, ale ja nie reagowałem.
-Domyśl się, Panie Detektywie!- skrzyżowałem ręce na piersi i skrzywiłem się, jak Ebenezer Scrooge.
Ale spokojnie, lubię święta :).
- Chodzi o to, że nie chcę się bawić, prawda?- pogłaskał mnie po ramieniu.
-Nie. Chodzi o Twoje niezdecydowanie. Raz mówisz tak, potem mówisz nie. Wyobraź sobie, jaką ja dramę przechodzę!- Odwróciłem się do niego twarzą i zacząłem wykładać mu swoje obelgi.
Na te słowa Shuichi przytulił mnie i zaśmiał się pod nosem. Pewnie uważał mnie za małe dziecko...Zakład?
-Zachowujesz się, niczym malutkie dziecko, które chce wielkiej uwagi- uśmiechnął się w ten swój uroczy sposób.
A nie mówiłem? Kto się zakładał, niech daje mi chajs!
-No...Może troszeczkę...- podrapałem się po karku, patrząc w inną stronę.
-Lubisz mówić prawdę?- dobra, bądź co bądź zaskoczył mnie tym pytaniem.
- Gdyby tak rzeczywiście było, po co bym kłamał na lewo i prawo? Jesteś jedyną osobą, której mówię prawdę. Możesz czuć się zaszczycony- wtedy przytuliłem Detektywa z uśmiechem na ustach, wyrażającym radość.
- Właśnie tak się czuję...- wtedy wstał z łóżka i gdzieś poszedł.
-A Ty gdzie?- zapytałem go.
-Robić kolację!- zawołał z innego końca mieszkania.
-Zostawił mnie....Dla patelni....Nienawidzę jej!-Pomyślałem w głowie, po czym niechętnie wstałem na nogi i poszedłem do kuchni.

************************************************************
Uwaga, uwaga! Mam ważne ogłoszenie! Niedługo nadejdzie koniec książki o przygodach Shuichi'ego Saihary i Kokichi'ego Oumy! Wiem, wiem...Smutne. Lecz jeżeli spodobała się Wam tą książka, mam dla Was 2 opcje:
1. Smutać;
2. Poczekać.
Jeżeli poczekacie chwilę po zakończeniu tej książki, nie pożałujecie! Nie powiem Wam co się stanie, ale mam nadzieję, że  bardzo polubicie tą niespodziankę! To wszystko na dziś. Papa!