Gjithmone do te jem mbrojtesi yt!(Perfunduar)

-2-

Tina u ul duke kryqezuar kembet.Tashme i kishte zbrazur te gjitha valixhet dhe ne te vertete nuk donte te mendonte sesa kohe do te qendronte ne Kaapa.Pa te atin.Vetem.

Mbeshtolli duart.Ishte vetem ne ate shtepi fshati,me dy meshkuj qe po darkonin normalisht si pa te keq.

-Shtepia eshte e madhe-tha Roy duke buzeqeshur

-Po-shtoi Oliveri pa shume deshire.Pavaresisht komoditeteve ai preferonte te ishte diku tjeter,me njerez te tjere,ne rrethana te tjera.

Tina doli nga dhoma.Asnjeri nga te tre nuk denjonte te thyente heshtjen e vendosur.

-Ah...Roy?-pyeti Tina duke “sinjalizuar” gabimisht Oliverin

-Oliver,vajze-tha fort dhe qartesisht me nje ton aspak miqesor

-Ok...Oliver...Mund te me thuash per sa kohe do me duhet te qendroj ketu?

-Aq kohe sa te jete e nevojshme-tha duke pire pak nga RedBulli i tij dhe me pas u kthye ta shikonte serish.Ato pantallona te shkurtra i sillnin ndermend...uhhh Tina ishte vertete shume e mire.

-Ckemi,jam Roy-e pershendeti ai miresisht.Te pakten ai dukej njeri i mire dhe jo i hidhur si Oliveri.Ajo i buzeqeshi.C’buzeqeshje te mrekullueshme kishte!

-Sa mire qe vendose me ne fund te dalesh nga dhoma-tha Oliveri duke e shikuar,ashtu ftohte...si gjithmone,por nuk ishte e veshtire te shquaje qe pertej atij veshtrimi te serte fshiheshin dy sy mjalti qe rrezatonin miresi...paqe...dhe...Zot! Oliver ishte tmerresisht i bukur!!!

-Duhet te flasim-shtoi ai

-Ne lidhje me cfare?

-Ne lidhje me rregullat-tha duke bertitur.Akoma i rridhte ne vena ajo “ligesi” prej ushtari-Nuk do te dalesh nga ketu derisa yt at te jape nje urdher te dyte...Kuptove?-i foli ftohte pa mundur t’ia heqte shikimin...Po pse dreqin e shikonte? Nuk arrinte dot ti shqiste syte nga ajo...nga trupi saj i bukur...Dreqin! Qendresa me ate femer per nje kohe te gjate do ta cmende teresisht!!!

-Ti nuk je askush per te me dhene urdhra-murmuriti ajo me inat

-Ah jo?...E di ti kush jam une?

-As nuk me intereson te di se kush je ti!!!

-Yt ate me ka dhene urdhra te qarta vajze dhe ti duhet te me bindesh pa shume fjale.E kupton ? Nuk mund te dalesh nga ketu vetem!

-Po nese e bej? He cfare do te me besh?-pyeti duke e sfiduar me shikimin e fiksuar tek ai...tek syte e atij...

Oh sa karakter te bukur kishte ajo femer!

-Mos valle do te vdesesh a cfare? Mos do te biesh ne kthetrat e ndonje rusi?-dhe u kthye me kurriz.Ishte i serte.I ftohte.Nuk kishte as takt dhe as finese per te trajtuar nje femer ne nje situate te tille-Po mundohem te evitoj nje tragjedi.Nuk dua te qe te vdesesh apo te te rrembejne,je ne rrezik dhe mesa duket akoma nuk je e ndergjegjshme per kete!

Tina u ngrit ne kembe.E bezdisur.E merzitur.

E urrente faktin qe do ti duhej te merrte urdhra nga dikush...e urrente faktin ta linin pa fjale ne goje.

Eci drejt dhomes se saj duke shfyre teksa perplasi me sa fuqi te kishte deren,Oliveri mohoi me koke.Kjo gje ishte e tepert.Kishte ardhur ne ate vend me te dhe si te mos mjafonte,do ti duhej te duronte edhe kapricot e saj.Gjerat nuk mund te ishin me keq...

-Cfare dreqin bere?-Roy u kthye ta shikonte pasi vezhgoi Tinen teksa largohej

-Vete e kerkoi

-Do ti tregoje te atit

-Nuk i thashe gje,mos u alarmo...thjeshte i bera me dije disa rregulla qe duhet ti kete shume te qarta-tha Oliver duke hapur dritaren.Ai peisazh vjeshte reflektonte paqe dhe ai kishte realisht nevoje per shume paqe.Te pakten tani per tani.