Gjithmone do te jem mbrojtesi yt!(Perfunduar)

-10-

Ate mengjes Oliveri u zgjua vone ...Qe kur kishte filluar ta bente dicka te tille? Shtrengoi syte dhe pa ne te dyja anet e shtratit...aroma e Tines ishte akoma mbi ato jasteke,por ajo...jo.

Dhe kjo gje e bezdiste...akoma kujtonte ate qe kishte qene gati te bente mbreme,e kujtonte dhe eksitohej serish...Si mund ta harronte dicka te tille? U mundua ti largonte mendimet nga dicka e tille,ishte e padrejte,presidenti kishte besuar,tek ai e askush tjeter dhe jo...nuk mund te tregohej i dobet dhe te tradhetonte besimin e tij.Doli nga dhoma me pizhamat e veshura dhe te mendosh qe Tina mbreme kishte hyre me misionin per t’ia hequr te gjitha...

...
Roy dhe Tina po bisedonin me miresjellje ne kuzhine.Roy gatuante nderkaq ajo ishte mbeshtetur pas tavolines.Nuk arrinte dot ta besonte sesa e bukur dukej ajo qe me mengjes...pa make-up,por e mrekullueshme...Si do mund te shiheshin ne sy pas asaj te mbremshmes?

-Miremengjes-u tha te dyve njeherazi e nderkaq shikoi ne bisht te syrit Tinen...as ajo nuk guxonte ta shikonte ne sy...te pakten keshtu dukej

-Ckemi-i tha duke u drejtuar ne kembe...-Si u zgjove?-dhe ai do kishte preferuar te pergjigjej ndryshe...ndoshta ...”me ty”
-Mire-dhe e shikoi ne sy.Tina buzeqeshi ne heshtje,nderkaq Roy i vezhgonte nga pas.

-Oliver,telefonuan heret

-Kush?
-Ata te shtepise se bardhe.Ishte sekretarja,ka folur me presidentin dhe...
-Dhe cfare te tha?-pyeti duke u ulur ne nje nga karriget e kuzhines
-Hic,nuk ka lajme te reja.Cdo gje vazhdon te mbetet njesoj,sipas informatave ushtria ka eleminuar te gjithe ruset e mundshem
Tina po shikonte me vemendje.Akoma i ndjente duart e atyre te mallkuarve teksa i lidhnin duart e saj me kafsheri

-I the ate qe ndodhi dje?-pyeti ajo
-Qe yt ate te te vrase sepse nuk ndoqe urdhrat tane? Jo kukull,nuk i thashe-Roy buzeqeshi dhe u kthye ne punen e tij
-Nuk do te ndodhe me,ta premtoj-tha duke shikuar Oliverin ne sy teksa ai po perpiqej ti shmangte shikimin me sa te mundte

Tina e joshte,me cdo shikim,me cdo fjale...dhe tani edhe me cdo puthje

-Cfare dreqin...-belbezoi Roy duke pare raftet bosh te kuzhines...-Qe kur nuk lihet ushqim ketu?

-Qekur une isha tete vjec-tha Tina

-Dhe cfare supozohet qe do te hame?
-Ka nje dyqan ketu afer...-u perpoq te kujtonte Tina

E verteta eshte qe as ajo nuk e njihte mire vendin...
-Dhe doni qe une te shkoj te blej tek ai dyqani?
-Gjithmone ta ka prere me shume per pazar-tha Oliveri duke qeshur...edhe Tina qeshi pas tij,teksa largohej per ti lene te dy djemte vetem

-Mos me bezdis Oliver-Roy e shikoi i acaruar dhe me pas arriti te kuptonte qellimin e vertete te fjaleve te Oliverit...-Ah po,tani kuptoj...-peshperiti duke perfituar nga fakti qe Tina nuk ishte aty...-Do ti hidhesh apo jo ?

-Ik qerohu tani
-Vertete? Kjo eshte arsyeja apo jo?-qeshi-Epo mire,po vonohem pra
Oliveri nuk mund ta evitonte te qeshuren,ishte i lumtur per imagjinaten e Roy-t.Ai u largua nderkaq Tina se cfare po lexonte dicka ulur ne kolltuk.

-Beni qejf-tha Roy duke buzeqeshur dhe me pas mbylli deren...