Gjithmone do te jem mbrojtesi yt!(Perfunduar)

-12-

-Alo!-Oliveri u pergjigj ne celular.

-Mirdita Guzman-u pergjigj presidenti,me ate tonin autoritar qe Oliveri te mund ta njihte.-Mora per te thene ...Si eshte vajza ime?-pershperiti.

-Ah...kujtime.Endrra.Tina ne dush...bashke me te...-Mire,po po shume mire zoteri.Nuk ka ndodhur asgje qe kur kemi ardhur ketu.Vendi duket i sigurt.-genjeu,epo i ishte dashur te shtonte edhe disa pajisje te tjera sigurie.

-Shume mire.Me behet qejfi.Po ajo...?Si po e perballon kete gje?

-Gjithcka...gjithcka ecen normalisht-mbylli syte.Sa shume i bezdiste fakti qe po genjente presidentin,ate person qe kishte besuar tek ai,per ate mision.Per te kujdesur ate.Vajzen e tij,gjene me te cmuar qe kishte.Si t’ja tregonte qe para disa oresh kishte bere dush me te?!-Me thuaj si eshte gjithcka andej?
-Eshte nje ferr i vertete.Mire Guzman..po iki...shpresoj qe gjithcka te mbaroje sa me shpejt...-ju dridh zemra vetem kur e mendoi.Gjithcka te mbaroj shpejt!Gjithcka!Perfshire edhe Tina. ¿si dreqin fillova te iluzionoja kaq shume?Perse?Dreqin une asnjehere nuk kam qene keshtu.Perse tani?Perse me ate?

Te njejten gje uroj dhe une-iu pergjigj i shperqendruar.
-Pac fat Guzman,do te telefonoj serish-(e mbylli ).Oliveri akoma e mbante celularin ashtu te fikur ne vesh dhe puna eshte qe presidenti i kishte kujtuar dicka qe...ai i druhej shume.

Tina do te ikte.Do te zhdukej.Kur e gjithe kjo lufte e tmerrshme te mbaronte ajo do ta harronte ate.Pergjithmone.Nderkohe qe ai...mezi e hiqte mendjen nga ajo.Si se mendoi kete gje?Dreqin...fillova te mendoja qe ishte...

La telefonin siper tavolines se dhomes.Hapi deren dhe takoi Royn i cili ishte duke u kujdesur me shume vemendje per deren kryesore te shtepise.

-Cfare ndodhi?
-Degjova dicka.Per zotin Oliver kjo dreq shtepie eshte shume me e madhe se vete shtepia e bardhe.

-Ku?-pyeti.Po dhe une po degjoj dicka.Disa pershperitje dhe disa hapa ne ballkon.

U ngjit per ne tarace per te pare ate qe po ndodhte ne ballkon.Zbriti direkt per ne dhomen e tij.Mbushi armen,tip Caracina CZ 550 qe e shoqeronte gjithmone.-Roy,shko tek Tina-e urdheroi me ze te ulet-une po shkoj poshte.

Roy kaloi ne korridor,aty ku ishte vetem dhoma e Tines,per siguri flinin te gjithe ne nje kat.Hapi deren dhe u kthye per te pare Oliverin.

Nuk eshte.-Zemra e Oliverit filloi te rrihte shpejt.Mallkuar qofte.Serish?Nje tjeter frike nga ato qe ne te vertete perfundon duke dale dicka e keqe.

Roy kontrrolloi dhe njehere dhomat ne katin e pare,nderkohe qe Oliveri po qendronte i vemendshem per levizjet ne katin lart.

Duhet te jete Tina ajo qe eshte lart-tha Roy.Dhe shpresoj qe zhurmat te jene nga ajo.

Te bertitura?Tina.Dreqin po eshte Tina.Hapa dhe me shume hapa degjoheshin ne katin e dyte te asaj shtepie gjigande.Dikush ishte lart,dikush pervec Tines.

Me te degjuar ulerimat e Tines iku me vrap atje.Oliveri i hoqi siguresen armes se tij.Nuk dyshonte ne faktin qe koka e kujtdo qe do guxonte ta prekte do te ikte.Te dy u ngjiten ngadale deri ne katin e dyte duke u munduar te mos benin shume zhurme.Qetesia qe pushtoi vendit nuk lejonte qe te kuptohej se ku mund te ishte Tina.Oliveri gjeti celsin dhe ishte gati qe te ndizte dritat.Por kishte frike se kjo gje do ta rrezikonte me shume Tinen?

-Beje-i pershperiti Roy.Dhe Oliveri ne pak sekonda ndezi driten.

Zot...nuk mund ti besonte dot syve.Nje rus dy metra e gjysem i gjate e kishte kapur Tinen.Mallkoi veten nen ze.I drejtoi armen atij,te njejten gje beri dhe Roy.Te pakten ishte vetem,por si kishte mundesi?Si ka mundesi qe ashtu pakuptuar po shfaqeshin shume e me shume rusë?Dicka po shkonte keq.Dicka,dhe e dinte shume mire se cfare.Ishte i shperqendruar,si asnjehere me pare ne kete dreq jete si ushtar.

-Leshoje ate,bir kurve-u cmend Oliveri.Roy vrapoi neper korridoret e katit te dyte,duke iu afruar nje rusi qe qendronte aty.

Tina ishte e mberthyer nga krahet e atij burri.Kishte syte e mbyllur nga frika.E deshperuar,e mbytur nga lotet,e lodhur,kishte nje fytyre te fryre dhe te skuqyr nga te qarat,por edhe perse ishte ne ate gjendje per Oliverin ishte gruaja me e bukur qe syte e tij kishin pare ndonjehere.Tina e veshtroi ate dhe pa qe frika me e madhe ne bote qendronte tek ajo,por nuk zgjati shume kur mendoi qe...Oliveri ishte me te.

Te thashe qe ta leshosh!-bertiti.Lekura filloi ti irritohej akoma me shume.Tina...per dreq ishte kaq e pafajshme,e pambrojtur,kishte kaq shume nevoje per te.

Mos leviz-i pershperiti ai Oliverit,me armen qe i dridhej ne duar.Puthi floket e Tines me force dhe i ndjeu aromen,sa do me kishte pelqyer qe ta kisha gjetur vetem,do ishte nje humbje vetete e madhe nese do ta vrisja perpara se ta provoja.-mos leviz me te thas...

Oliveri i qelloi ne kembe dy,tri here.Tina ra ne dysheme.Ne gjunje,lotet nuk i pushonin nga syte.Serish,serish po qante.Dhe e gjitha kjo per faj te pakujdesise se Oliverit.

Rusi ra ne toke nga goditjet,por njekohesisht nxorri armen dhe ja drejtoi Oliverit,por ky i fundit i qelloi edhe dy here te tjera ne gjoks,perpara se rusi te kishte bere te njejten gje me te.E deshironte te vdekur.Pa nga Tina,e cila ishte akoma e ulur ne dysheme,pa folur nje fjale te vetme,pa thene dicka.Vetem qante.Sa shume e vrau kur e pa ashtu.

"Lehtë ..." Ai u përkul përpara. Për ta përqafuar, për ta puthur, për t'u kujdesur për të.Vendosi buzët e tij mbi të sajat, ngadalë, nuk e dinte se perse, nuk kishte menduar për të bërë atë gje , por në vend të kësaj ai e bëri . Ai ndjeu atë ndjenjë impulsive që Tina kishte në të. - Ka mbaruar tani.

"Nuk e di ... nuk e di se si erdhën këtu ..." Tina murmuriti me vështirësi. Oliveri e mbajti më fort. Ai nuk mund të imagjinonte nese asaj do ti ndodhte diçka . Roy u shfaq nga mbrapa. Ai shpërtheu pjesën e fundit të armës së tij dhe i pa ata atje ... sa shume i kishte imagjinuar ato tipe skenash me Oliver Guzman? ... ai buzëqeshi dhe u kollit per te treguar prezencen,Oliveri u kthye për ta parë atë.

Ishte rus?
"Po". Ai i fërkonte krahët e Tines. Nderkohe qe ajo po pushonte ne gjoksin e tij .

- Dhe...i bëri ndonje gje? Oliveri shikoi Tinen, duke pritur për një përgjigje.

- N ... ose ... unë jam mirë. Tha ajo pa i ndalur lotet.
- Hajde,levizim. Ai e puthi ballin e saj dhe e mbajti në krahë, Tina ishte si nje pupel, shume e lehte. Ajo rrethoi qafën e Oliverit, duke e puthur atë me butësi. Dhe atij ... sa shume do ti pëlqente tja kthente puthjen ... por pastaj kujtoi përsëri fjalët e presidentit, babait të Tines. "A je i sigurt se nuk ka asnjë tjetër këtu?" -E pyeti Royn.

- Sigurisht. - tha ai pa e ndalur buzëqeshjen, i dukej shume qesharake te shihte Oliverin në nje situate te tille. Nëse sytë e tij nuk genjenin ,atehere ai kishte rene në dashuri.